Toen en thans

L.E.F

Liberté
Égalité
Fraternité

Oké?

Klimaatsverwildering

Het gaat vriezen, tot wel ZES graden onder nul! En dat terwijl het overdag TWINTIG graden dooit! Het is maar weer eens bewezen dat er niets mis is met de klimaatsverwildering, allemaal verzinsels van de Chinezen. Mij hebben ze niet! In Antwerpen zeggen ze het al eeuwen, "met alle Chinezen maar niet met den dezen". "Den dezen" duidt op een mannelijk sujet maar aangezien ik in ruime mate geëmancipeerd ben is het een uitspraak die met enige regelmaat over mijn lippen komt.

Maar goed, in alle ernst, alle jonge plantgoed, hoe moet dat nu? Tomaten, lobelia, geraniaeeeee en alle andere slootkantsias en wegbermias, het gaat eraan als deze aangekondigde ijstijd doorzet. Dat zou toch zonde zijn. Natuurlijk wist ik wel van alle ijsheiligen en hun broers, maar waren dat ook geen Chinezen? Ik bedoel maar ...



Deze Chinees neemt het zekere voor het onzekere. Snel even een paar oude dekbedden over de potten en planten gegooid.  Fraai is het niet maar geen mens die het ziet, tenminste niet als ik morgen op tijd opsta.

Ai ... daar hebben we mogelijk een heikel puntje ...

Archeologie

Poezen zijn leuk, poezen zijn lief, poezen zijn schattig, behalve als je een hoop zand in je schuur hebt liggen ...

Ik ben weer aan het voegen. De afgelopen dagen hard gewerkt aan een stukje voorgevel van het huis. Het resultaat is zoals altijd verbluffend, hoe een muurtje kan opknappen van zoiets simpels blijft me verbazen.

Er lagen nog een paar zakken kalk en een half kuubje zand. De kalk bleek niet meer wat het geweest was en is vervangen door vers spul. Je gaat niet al die moeite doen om vervolgens de voegen er bij de eerste de beste bui weer te zien uitspoelen, dus neem je voor die paar stuivers geen risico. Het zand daarentegen is maar zand, dat blijft eeuwig goed zolang het niet vervuild geraakt. Het ligt hier binnen, in de schuur, van vervuilen is dus geen sprake.

Dacht ik! Tijdens het voegen kwam ik er achter dat er toch wel vreemde korreltjes in de specie zaten. Van die kleffe bruine ...

POEZERS! VERDORIE!

In het resultaat is het niet te zien (of te ruiken). Maar ik vraag me wel af wat archeologen gaan denken als over een paar duizend jaar de restanten van onze boerderij opgegraven worden ...

Lamelles

Ik had de mannen om vis gestuurd. We hadden nog wel wat maar niet genoeg voor zes personen. We zouden vrienden te eten krijgen en wilden een visje serveren, een ovenschotel, want da's makkelijk als je mensen over de vloer krijgt. Je hoeft geen uren in de keuken door te brengen als ze er al zijn en je kunt je met je gasten bezig houden in plaats van met je pollepels.

Alles zag er goed uit, mooie stukjes witvis, ideaal voor een visgerecht. Half uurtje in de oven, samen met champignons en zo, crème fraîche en kruiden. Super, toch?

Huh, ja, nou ja, uhm, nou huh ... het zit zo ...

Die huh ... witte vis ... was huh ... hoe zal ik het zeggen ... huh ... hm ... nogal taai ... zeg maar ...

Nou goed, ik vertel het maar gewoon zoals het zit. Die witte vis was eigenlijk helemaal geen vis. Allicht niet in de vorm waarin je hem zou verwachten. De naam deed niet meteen iets vermoeden. Er stond op de zak "Lamelles d'encornets géants".  Lamelles dat klonk als een mooie witvis, zelfs encornets deed geen belletje rinkelen, het enige wat we wisten was dat hij géant moest zijn, een reusachtig groot exemplaar dus.

We hebben een culinair woordenboek, iets wat we altijd bij ons hebben als we boodschappen doen (NOT) of als we naar een restaurant gaan (NOT). Dus ook deze keer hadden we het NOT paraat bij de aankoop. Dat niet alles altijd is wat het aan de buitenkant lijkt dat bleek nu ook maar weer.

Eco+

Stil geweest, ik weet het. Ik neem het me dagelijks voor maar je bent bezig en voor je het weet is er weer een dag voorbij. Moe, geen zin, en nog meer van dat soort excuses komen langs, ik ben er zeker van dat jullie dat ook wel kennen.

Langer dan gedacht bezig geweest met die nieuwe keuken en tja, nadat je 22 keukenlades in elkaar hebt gedraaid heb je er schoon genoeg van en alles wat je nog wilt behalve in je comfortabel bedje kruipen is hooguit wat dom voor de tv hangen en een nog dommer serietje kijken.

Maar nu is die keuken dus klaar en koken dat ie doet! En bovenop dat het oog wat wil, hebben we ook een beetje op het milieu gelet. Afvalbakjes voor gescheiden afvalinzameling en een vaatwasser met een superzuinig eco-standje.

Eco met een dikke plus. Energiegebruik 0,0.

Weerbarstig

Soms, heel soms, bekruipt ons het gevoel dat we beter in een nieuwbouwhuisje hadden kunnen gaan wonen dan in een oude boerderij gemaakt van weerbarstige rotsblokken. Vandaag was er weer zo'n momentje ...

Je denkt even snel een rekje op te hangen in de keuken, tekent de exacte plek af waar de gaatjes moeten komen, pakt een boorhamer en ...

Een uur later zit de helft van de gaten in het voegwerk, zit een kwart niet helemaal precies waar ze afgetekend waren en zit je bovendien met een gat in de muur waar een dikke vuist met speels gemak in past.

Maar dan geef je de pijp aan Maarten, trekt een flesje bubbels open en gaat buiten in de zon zitten bij twintig graden. Morgen zullen we dat muurtje eens mores leren, we zullen wel eens zien wie er wint!