Oui, c'est moi

Zie je dat, dat kleine stipje bovenop het dak van de sechoir? Oui, c'est moi!

Zo hoog heb ik nog nooit gestaan, acht meter, als het niet meer was. Er moesten dringend een paar pannen vervangen worden. Er waren er bij die helemaal verpulverd waren door de ouderdom.

Niet alleen pannetjes hebben daar last van, mensen willen ook nog wel eens in de craquelé schieten met de jaren. Hoort erbij, niets aan te doen. Zo gaat dat. Of je moet je natuurlijk gaan bezondigen aan botox of erger, maar dat kan toch niet de bedoeling zijn. Oud is mooi, jong ook, en alles er tussenin ook.

Maar als de pannetjes ouderdomsverschijnselen gaan vertonen is het toch wel aan te raden om een face-lift toe te gaan passen. Niet alleen voor het mooie, maar om het droog te houden daaronder. Doe je niets dan komt het hemelwater op de houten constructie terecht en kan het de balken gaan aantasten op den duur. Dat zou zonde zijn.

En dus moest er iemand het dak op, iemand zonder hoogtevrees, iemand die licht genoeg is om over oude pannetjes te lopen zonder er doorheen te zakken, iemand die er van geniet om als een kat over een heet dak te lopen.

Oui, c'était moi!