Het is weer zover, de jacht is geopend. Je kan er niet omheen, overal zie je nerveuze mannen rondlopen met honden, geweer in de aanslag.
Ik weet het wel, het moet, het is goed voor de wildstand, het is goed voor het evenwicht, het is goed voor bijna alles. Het wild heeft geen natuurlijke vijanden meer, zeker het groot wild niet. Beren zie je hier niet meer en leeuwen zijn er nooit geweest. Hoe moet je er anders voor zorgen dat de gewassen op de velden nog een kans krijgen dan door een aantal herten en everzwijnen af te schieten.
Het levert bovendien ook nog goed vlees op. Er gaat weinig boven een goed klaargemaakte reerug of een op de barbecue gebraden stuk everzwijnfilet. We zijn er zelf bepaald niet vies van, integendeel. Alleen, ik moet het niet zien gebeuren, dat doden, da's niets voor mij. Misschien is het hypocriet, maar dat is dan maar zo.
En wat voor mij al helemaal niet hoeft, is het ophangen van de trofee. Ik weet het niet, ik vind het nogal respectloos om een foto te maken bovenop het nog dampend dier of zijn kop aan de muur te hangen nadat je het geschoten hebt.
Wat je dan met de kop moet weet ik ook niet overigens, ritueel begraven dan maar?
1 opmerking:
Bij opening van het jachtseizoen
in Frankrijk:
1. Geen wandelingen meer maken.
2.poezen naar binnen.
3. kattenluik op slot.
Wanneer ge toch een wandeling wilt maken:
1. veiligheidsvest dragen.
2. corn dáppel meenemen en bij gevaar
erop blazen.
3.Goed op borden letten 'chasse à cour'.
Een reactie posten