Koeien aan de voordeur, het is de gewoonste zaak van de wereld hier. En zijn het geen koeien dan zijn het wel schapen. De koeien waren alweer een tijdje niet op bezoek geweest, tot daarnet.
Ik hoorde een bel, een ijscoman heb ik hier nog nooit zien langskomen, ook geen groentenboer of soepman. En terwijl ik dat nu zo opschrijf moet ik denken aan de soepman uit mijn vroege jeugd. Ik herinner me nog dat mijn moeder wel eens soep bij hem kocht en ook dat de tomatensoep met ballen mijn favoriet was. Hoe oud zal ik geweest zijn, zes misschien, maar ik zie het nog voor me als was het gisteren.
Die koe van daarnet, die zie ik ook nog voor me en die zal ik nog lang voor me zien ook. Het is voor het eerst dat ik bang werd van een koe. Het waren er maar een stuk of zes, waarvan eentje met een kollosale bal om haar nek. Maar er liep ook een kalfje tussen. Misschien dat het daardoor kwam, alle andere keren keerden de dames zich meteen om als ze me zagen aankomen, maar deze keer bleef er eentje indringend naar me staan kijken en, sterker nog, zette brutaal een stap in mijn richting.
Nog nooit heb ik zo hard gelopen op slofjes. Ik zag me al als een toreador gespiest worden op haar horens. Ik keek al rennend nog even achterom maar ze kwam me gelukkig niet achterna.
Is dat wat ze bedoelen met het woord pantoffelheld?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten