Wanneer hadden we nou laatst de wilde wingerd te grazen genomen? Zo lang is dat nog niet geleden toch? Welnu, hij heeft weer bijna het dak bereikt, en dat dak bevindt zich toch zo'n slordige 6 meter boven de grond.
Ja, ik weet het, het is prachtig tegen zo'n oude muur. En helemaal als het herfst wordt straks en de bladeren donkkerrood gaan kleuren. Maar toch moet het er weer af. Die takken hebben vreemde zuignapjes waarmee ze zich aan de stenen vastgrijpen. En als ze eenmaal vast zitten dan laten ze met geen mogelijkheid weer los. Je trekt de takken wel van de muur los, maar die zuignappen blijven voor de eeuwigheid aan de stenen vastzitten.
Bovendien, als de takken nog niet te oud zijn dan trek je ze vanaf de grond met speels gemak in één keer tot boven aan toe los. Zijn ze een paar jaar oud dan zal je de ladder opmoeten, de takken zijn dan wat verhout en breken gemakkelijk af.
Dus er zit niets anders op, weg met die wilde rommel, voor het te laat is.
1 opmerking:
De Wilde Wingerd
De wilde wingerd is
aan de herfst verslingerd
Na een zomerlang de
muur te hebben beslopen
Is het groene groeien voor
een tijdje afgelopen
In een periode van rust
verschiet hij rood van kleur
En straalt vanaf het zijraam
tot aan de achterdeur
Zelfs muren van het
koudste beton
Stralen mooier dan de
ondergaande rode zon
Daarom raak ik in de
herfst verslingerd
Aan een stralende
wilde wingerd.
J.Winsen.
Mocht het zo zijn, dat je de
vigne vierge gaat missen
komende tijd bijgaand een
"troostgedicht".
Sterkte bij het ontwortelen.
Een reactie posten