Het is toch niet waar he, vandaag is het 1 augustus en ja hoor, ze zijn er weer. De aoûtats. Kriebel en jeuk van nu af aan als je niet oppast.
En tja, dat oppassen is niet mijn sterkste punt. Ik loop hier de hele dag in korte broek en flipflops, mijn benen zijn een makkelijke prooi voor die kleine gluiperds. Als je slim bent ga je zodra de zon weg is niet meer schaars gekleed naar buiten, een lange broek en laarzen is gewoonweg verstandiger als je door het gras moet lopen. Maar wie doet nu zoiets.
Je denkt misschien, meid, dan loop je toch niet door het gras. Slim bedacht, ik geef het toe, maar juist als de schemering invalt wil ik nog even wat aandacht geven aan ons groententuintje. Een extra emmertje water voor courgettes en aubergines, wat oogsten, dat werk.
Vandaag wat bintjes geoogst trouwens, en een paar worteltjes, dus je begrijpt, mijn benen jeuken weer als hel. Krabben maakt het uiteraard alleen maar erger, dat weet een kind, maar toch. Hier kan je niet vanaf blijven, een muggenbult is kinderspel vergeleken hiermee.
Maar ik heb de oplossing. Een theelepeltje onderdompelen in heel heet water en het dan tegen de bult houden. Ja, klopt, dat voelt niet prettig aan, maar de jeuk is op slag en stoot verdwenen.
1 opmerking:
Je ziet ze niet
Je hoort ze niet,
maar je voelt ze wel
de ongenode bijtgasten.
Dus geen "grasborrels"
in augustus.
Dan maar "grindbetonborrels".
Een reactie posten