Nogmaals verdorie, zo komt het nooit af. Ik was vol goede moed begonnen om het restant van die vloer erin te leggen. Het ging ook allemaal voorspoedig. Ik had mezelf pas twee keer aan de vloer vastgetimmerd, een sok die tussen twee planken geklemd zat, en rond de middag waren er nog maar zes planken te leggen. Ik was al helemaal blij, dit zou goed komen.
Tot ik vond dat ik een flinke mep op een vinger moest geven, op één van mijn eigen vingers welteverstaan. Ik heb ooit een vinger van mijn wederhelft serieus verwond met een koevoet, die was daar niet zo blij mee dus dat doe ik maar niet meer. Al lang blij dat het mijn eigen vinger betrof deze keer.
Ik was heel even een beetje zielig met die vinger. Het was meer van de schrik dan de pijn want eigenlijk deed het niet zo zeer, maar de bloedblaar die erop volgde begon dikker en dikker te worden. Professioneel met een schaartje een knipje erin gegeven zodat het bloed eruit kon, pleister erop en na een kopje koffie ging het wel weer.
Ware het niet dat ik ineens halsoverkop naar Albi moest. Ik zal niet meteen in detail treden maar wees gerust, ik had mezelf niet nog meer verwond. Het had iets met mijn gebit te maken en met het weekend voor de deur kon ik maar beter het zekere voor het onzekere nemen.
Gevolg is wel dat die vloer dus nog steeds niet af is. Morgen maar weer verder, het is niet anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten