Brrrrrrr

Half twaalf 's nachts ... pikdonker ... we komen net thuis ... bij vrienden geweest in een dorp verderop ...

Je opent het portier van de auto ... je stapt uit ... slaat het portier dicht ... loopt richting het huis en opeens ... belletjes ... rinkeltjes ... vlak achter je ... je kijkt om ... maar je ziet niets ... je knipt het minilampje wat aan je sleutelbos hangt aan ... kijkt ... twee glimmende ogen kijken je aan ... eeeeeeeeeek ... je versnelt je pas ... opent het hek ... sluit het achter je ... en rent bijna naar de voordeur.

Daar aangekomen gris je de sleutel uit je broekzak ... je wilt hem net in slot steken en opeens hoor je ... kwiek krrr kwiek krrr kwiek .... een vreemd geluid aan je zijkant ... de andere kant dan waar de ogen je net aankeken ... je schijnt even stoer met je minilampje ... niets ... je steekt snel je sleutel in het slot ... draait hem om ... gaat naar binnen ... je draait snel de deur op slot ... je bent veilig.

OK, het klinkt overdreven allemaal, maar het is wel de waarheid. Het waren vreemde ogen en vreemde geluiden. Ik wil niet weten wie of wat me zojuist bijna de stuipen op het lijf gejaagd heeft. Ik ga mijn ogen dicht doen en slapen.

Of allicht doen alsof.