Screaming heebie jeebies

Ik was vroeger als de dood voor spinnen en van alles wat daar maar op leek. Zodra het acht lange poten had en snel bewoog zat ik gillend bovenop de bank met opgetrokken benen hopend op een sterke man die wel even korte metten zou maken met dat monster. Ik vond het zelf vervelend dat het zo'n reactie teweeg bracht, maar er was weinig tegen te doen.

Ik heb op een blauwe maandag nog even overwogen of ik daar niet tegen behandeld moest worden. Je hebt van die "overwin-je-angst" programma's, maar dat ging me toch een beetje ver. Ik zie me daar al zitten tussen al die andere bangerds wachtend tot het moment daar is dat je een tarantula over je arm durft te laten lopen. Alleen dat al.

In de loop der jaren is dat over gegaan, die arachnafobie. Ik zal niet meteen zeggen dat ik de grote jongens meteen durf op te pakken met blote handen, maar ik kan ze nu wel zonder in angstzweet uit te barsten vangen en ze buiten weer op een veilige plek uitzetten.

Het zou verdorie ook wel te gek zijn eigenlijk he. Je komt hier de vreemdste wezentjes tegen, slangen, hagedissen, torren in soorten en maten, om over de grote knagers nog maar te zwijgen. Wat stelt een spinnetje nou helemaal voor eigenlijk.

Maar nu had ik toch wel weer een dipje. Er zat gisteravond laat een spin in de woonkamer. Niet zomaar één, maar een joekel. Minstens drie keer zo groot dan wat ik ooit in de vrije natuur gezien heb, en dan bedoel ik inclusief woonkamers in dit geval. Ik voelde even de rillingen over mijn rug lopen. Ik wist meteen dat op de bank springen met opgetrokken benen geen soelaas zou bieden. Mijn redder was al in dromenland en om hem daar uit te halen voor een spin, hoe groot dan ook, dat zou me niet in dank worden afgenomen.

Er zat niets anders op, ik moest zelf wat verzinnen. Gewapend met zo'n ding wat je over eten zet tegen de vliegen (hoe heet zoiets eigenlijk) heb ik mijn angst overwonnen en het monster geïsoleerd. Trots als een pauw was ik. Hoe ik het daarna zou oplossen was van latere zorg, ik kon tenminste met een gerust hart gaan slapen.

Alleen wel nog even voor gezorgd dat niemand dat ding argeloos weg zou halen de volgende ochtend.