En zo zaten we dus bij préfecture om ons Nederlands rijbewijs in te ruilen voor een Frans. De ontvangstruimte zal boordevol met wachtenden, dit kon wel eens een hele tijd gaan duren. Alle stoeltjes waren bezet, dan maar staan.
Hoewel, na amper twee minuten waren we al aan de beurt. Blijkaar zat de meerderheid te wachten op het loket voor een carte grise van een auto. Dat viel dus mee. We zeiden nog tegen elkaar, als de rest nu ook zo vlot gaat hebben we niks te klagen.
We hadden ons goed voorbereid. In ons mapje zat alles wat we nodig hadden. De oude rijbewijzen, twee volledig ingevulde aanvraagformulieren, twee pasfoto's, een kopie van onze paspoorten, een retourenvelop voor aangetekend schrijven, een bewijs van domicilie en een bewijs van residentie.
Die twee laatste zijn in Frankrijk een beetje lastig. Ze kennen hier geen bevolkingsregister, je toont met een nota van het elektriciteistbedrijf aan dat je hier een huis hebt. Voor een bewijs van residentie stap je naar de burgemeester, die vertel je sinds wanneer je hier woont en hij laat alles keurig op een briefje typen door de gemeentesecretaris, ondertekent dat en zet er een vette stempel op. Klaar.
Maar je voelt hem al, de ambtenaar zag een probleem. Ze wist niet helemaal zeker of die twee wel aantoonden dat we hier al minstens zes maanden wonen. Bovendien wist ze ook niet wat we dan wél moeten overleggen om dat aan te tonen. Tja, zo maken ze het er niet bepaald doorzichtig en gemakkelijk op, niet voor ons maar ook niet voor de vriendelijke ambtenaar.
Ze heeft alle formulieren ingenomen en onze rijbewijzen teruggegeven. We worden gebeld met wat we nog meer moeten overleggen. Wanneer? Over één à twee maanden. WAT???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten