Kuch kuch kuch ... mensen wat een stof toch weer. Alweer twee dagen dat we schuren, alweer twee dagen dat alles verdwijnt onder een laag wit stof.
In de grote logeerkamer, de kamer die het verste weg ligt van onze woonkamer, wordt er de afgelopen dagen gips geschuurd. Er zitten twee gesloten deuren tussen en nog hing er vandaag een laag wit poeder in de woonkamer. De zon scheen en dan valt het op. Gisteren heeft het er dus ook gehangen, maar bij gebrek aan zon hebben we er toen weinig van gemerkt.
Kan je nagaan wat we hier allemaal inademen. Ik begin nu te begrijpen dat bouwen en verbouwen niet persé goed is voor je gezondheid. Dat van de slijtage van gewrichten dat was wel bij ons bekend, maar de troep die je longen te verwerken krijgen is weer een verhaal apart.
Wat wel helpt is een goed masker. Als je aan het schuren bent kan je niet zonder. Kijk naar de foto en je begrijpt meteen wat ik bedoel, een beetje bescherming is geen overbodige luxe. Maar ja, je gaat ook weer niet de hele dag met dat ding op lopen, ik zie ons hier al.
Dan maar wat hoesten en proesten zo nu en dan, afgewisseld met een fijne niesbui. De griep die in het noorden heerste is niet zo zuidelijk gekomen dat we er hier last van hebben gehad. Maar je ziet, we hebben zo onze eigen perikeltjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten