Cérémonie des voeux

We hadden vandaag onze jaarlijkse nieuwjaarsreceptie. Tout Marnaves was er, alle vijtig vaste inwoners van het dorp, of hoeveel zullen het er zijn in de winter. Het wordt gehouden in een klein zaaltje van de mairie, zo lijkt het tenminste nog gezellig druk.

Als je binnen komt is het volgens goede Franse gewoonte gewenst dat je iedereen zoent. Ook al zie je iemand voor de eerste keer, het maakt niet uit, dubbele klapzoenen uitdelen wordt wel gewaardeerd. We doen daar niet ingewikkeld over, we doen braaf mee met dat ritueel. Oud of jong, mager of dik, knap of lelijk, het maakt allemaal niet uit, niemand wordt overgeslagen. Het valt trouwens op dat jonge kinderen daar helemaal geen moeite mee hebben, ze weten gewoon niet beter, ze vinden het bepaald niet raar of vervelend.

Die receptie is om twaalf uur 's middags. We kwamen vijf over twaalf binnen en iedereen was er zo ongeveer al. We waren maar net op tijd voor de speech van de burgemeester. Een speech die ging over een samenwerking van 18 kleine gemeentes, waaronder de onze, waarbij er een raad was samengesteld met een president en waarbij alle 18 burgemeesters hun stem proberen te laten horen. Het lijkt me niet eenvoudig, een tafel met 18 schreeuwende mannen en vrouwen, hoe moet je daar in hemelsnaam een overeenstemming zien te bereiken.

Maar goed, we zien het allemaal wel wat het voor gevolgen zal hebben. Één ding is al zeker, de gemeentelijke belastingen zullen omhoog gaan hier. We zijn in Marnaves nogal verwend, we betalen het minst belastingen van de groep van 18, sterker nog, van heel Frankrijk. En ja, die andere 17 vinden wel dat daar iets aan moet gebeuren. Vooruit, het is begrijpelijk.

Dat laatste had de burgemeester niet in zijn speech verteld maar alleen aan ons achteraf. We mogen over afzienbare tijd weer naar de stembus om een nieuwe burgemeester te kiezen. Hierdoor wordt hij natuurlijk niet bepaald populair. Onze stem had hij al en houdt hij ook. Hij deugt wel.