Heb je wel eens pasfoto's laten maken in een hokje? Je weet wel, met zo'n gordijntje ervoor. Ze staan hier naast de supermarkt in het winkelcentrum. Ik had dus voor dat rijbewijs wat we misschien ooit eens gaan krijgen twee recente foto's nodig. Ik had er nog eentje liggen, maar of die nou recent te noemen is ... nah.
Ik herinner me nog dat die gemaakt werd. Hoe oud zal ik geweest zijn, vijf, misschien zes. De vier foto's werden één voor één genomen. Ik had ruim de tijd om verschillende gekke bekken te trekken. Vreemd dat zoiets blijft hangen en je je dat zelfs na 44 jaar nog herinnert.
En nu zat ik dus weer in dat hokje. Het was als een déja vue. Ik had de neiging om weer gekke bekken te gaan trekken. Ik heb me maar ingehouden, de mevrouw van de rijbewijzen had het vast niet goed gevonden.
Nee, het moet serieus tegenwoordig, je mag amper nog lachen. Geen tanden, wel oren, voor je het weet lijk je op de eerste de beste boef. Twee muntstukken van twee euro in de gleuf geduwd, even gekeken of mijn haar een beetje goed zat, met oren, en achter het gordijntje verdwenen. Het draaistoeltje op de goede hoogte gezet zodat mijn ogen op de juiste plek terecht kwamen, mijn liefste glimlach opgezet, zonder tanden, en de keuze gemaakt voor vier kleurenpasfoto's.
FLITS! FLITS! Twee opnames, twee keer dezelfde. Ik wist niet zo goed welk ander gezicht ik zo snel had moeten opzetten. De keuze was dus ook gemakkelijk, het maakte niet uit, ik stond op allebei even beroerd.
Nou ja, het maakt me eerlijk gezegd weinig uit, zo lang we die rijbewijzen maar krijgen ben ik al lang blij.
1 opmerking:
Een perfect voorbeeldje van de Franse bureaucratie. Jammer genoeg hebben we ook al ervaringen mee. Gelukkig weten we ondertussen dat het bij een 2de bezoek meestal wel in orde komt.
Wij hebben geluk met ons Belgisch rijbewijs waar geen vervaldatum (en geen puntensysteem) op staat. We nemen het risico bij verlies er dan maar bij.
Veel succes nog!
Groetjes,
Griet
Een reactie posten