Wat een prachtige dag vandaag!
Het begon al met een ree die vanochtend door de tuin liep. Dat is nou zo'n beeld wat ik nooit gewoontjes ga vinden, elke keer weer sta ik vol bewondering naar die beestjes te kijken, hoe ze dartel over hekjes springen, hoe ze elegant door de wei lopen, hoe alert ze zijn, fantastisch.
Dat werd gevolgd door een krolse kat, een wilde. Ik schrok eerst even toen ik de enorme jammerklacht hoorde, alsof er een poes in nood verkeerd. Maar al vrij snel had ik het door, poes in nood inderdaad, alleen wel een ander soort nood, niet iets waarbij een mens soelaas kan bieden.
Herman, onze huishaas, liep ook nog een paar rondjes. We hebben hem maar een naam gegeven, hij zit hier zo vaak dat hij er een beetje bij is gaan horen. Het is best een groot beest met parmantige rechtopstaande oren waarmee hij ongetwijfeld alles hoort. Maar het deert hem niet als we in de buurt zijn, blijkbaar is hij ook aan ons gewend geraakt.
En dan de valiumfazant, die loopt hier ook alweer enkele weken te gillen alsof zijn leven er van af hangt. Een roep om een vrouwtjesfazant denken we, alleen tot nu toe weinig respons. Volhouden kerel.
De wielewaal zit er ook weer. Nog niet gezien maar vocaal zeer aanwezig en onmiskenbaar. Kwestie van dagen voordat hij zijn angst overwint en zich laat zien. En anders komt hij wel tevoorschijn als de kersen rijp zijn.
Nog zo'n rakker die wakker is geworden, de uil. Wakker als wij slapen en andersom. Urenlang zit hij weer onder het slaapkamerraam te roepen, hij heeft kennelijk de smaak te pakken, ik voel me af en toe net Harry Potter.
En dan ... aaaahhh ... de cicades. De typische zomergasten. Super! Ze zijn weer neergestreken. Ik weet het wel, over een paar maanden zijn we ze zat, maar tot die tijd is het genieten van het getjirp.
En nu is het negen uur in de avond, het begint te schemeren, de laatste zonnestraaltjes dringen door de bomen zo door de woonkamer binnen. Een mooie afsluiting van een prachtige dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten