Zo'n groententuin, ik heb er een haat-liefde verhouding mee. Denk je klaar te zijn, draai je je om, staat het wéér vol met onkruid. Als nou eens de groenten net zo snel zouden groeien, dan hoorde je me niet klagen.
Hoewel, eigenlijk mag ik helemaal niet piepen. De peultjes doen het geweldig, de bintjes nóg beter, de worteltjes beginnen te groeien, de eerste radijzen zijn oogstklaar en nu blijkt ook dat tomaten van vorig jaar zichzelf hebben gezaaid.
Er is nog een kruid wat een beetje hard is gaan groeien. Ik twijfel nog of ik het als onkruid moet beschouwen en het met wortel en tak moet zien te verwijderen, of dat ik het in stand ga houden. Er is uit het niets overal munt verschenen, bossen vol. Het woekert zo erg dat het goed beschouwd niet binnen de perken te houden valt, het gaat van kwaad tot erger.
Als ik mezelf zo hoor zou het een wijs besluit zijn om het uit te roeien, ware het niet zo dat ik verse muntthee toch wel heel erg lekker vind. En o, ik weet het wel, in Amsterdamse kringen is het not done, maar slurpend aan een heet kopje thee, met de zojuist geplukte takken er nog in, zachtjes wiegend in de hangmat, daar kan weinig tegen op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten