Allez les blues

Voetbal, het is niet mijn ding. Ik vind het maar gedoe, een paar gekken lopen achter een bal aan om hem, zodra ze hem te pakken hebben, weer weg te schoppen. Da's toch raar! Bovendien lijkt het meer alsof ze uit alle macht naast de bal proberen te schoppen, tegen het zere been van de tegenstander. Maar misschien ligt het aan mij en snap ik het niet helemaal, zou zo maar kunnen.

Ik snap ook de gekte er omheen niet. In Nederland hingen overal oranje vlaggetjes, hele straten waren oranje gekleurd, hele huizen verdwenen achter een oranje waas. Niet dat ik ze dit jaar heb gezien overigens, maar waarom zou dit jaar anders zijn geweest dan de voorbije 29 jaar dat ik daar woonde. Het zullen inmiddels wel verregende vlaggetjes zijn neem ik aan en niet alleen door het slechte weer daar.

Maar vooruit, laat ik solidair zijn met alle voetballiefhebbers. Vlaggetjes ga ik niet ophangen, zover ga ik niet. Bovendien niet iets wat je hier doet zonder compleet voor gek te worden verklaard. Voetbal kijken doe ik ook niet, geen geduld voor. Wat zal ik dan wel eens gaan doen. Weet je wat? Ik schreeuw af en toe wild om me heen ALLEZ LES BLUES! Hoogste tijd dat ik een beetje Frans word.