Ik heb me vandaag maar eens met die lever bezig gehouden, allicht met een stukje. We zijn niet van die ingewandeneters, maar als we het dan toch eten moet de inhoud onherkenbaar zijn. Zoals in de Hollandse frikandel bijvoorbeeld, je weet dat er alleen maar afval in zit eigenlijk en toch is het lekker, simpelweg omdat je niet ziet wat er in verwerkt zit.
Dat doet me denken aan een vakantie alweer lang geleden. We woonden nog in Nederland en gingen elk jaar naar Frankrijk. Zo ook dat jaar. We reden van het ene charmante hotelletje naar de volgende chambre d'hôtes en zaten dagelijks met de beentjes onder tafel in een of ander klein plaatselijk restaurantje. Het is altijd een beetje wostelen met de Franse menukaart. We spreken redelijk Frans en ik heb met mijn Vlaamse afkomst ook nog enig voordeel, maar af en toe is er geen touw aan vast te knopen. Ook toen stonden er gerechten op de kaart die ons totaal niets zeiden. Over het algemeen wil ik wel alles uitproberen, maar hier had ik zo mijn twijfels en ging voor een bekend gerecht. Geen idee meer wat dat was, zeg maar dat ik een forelletje bestelde, om maar iets te noemen. Bert daarentegen was op avontuur uit en bestelde, nadat de eigenaresse hem had bezworen dat het een delicatesse was, de andouillette. Nou goed, als je het niet kent, google er maar eens naar, maar hoe dan ook, ik raad je af het ooit te bestellen.
Het was met die andouillette van zoveel jaren geleden nog in gedachten dat ik wel wat voorzichtig was met de keuze van mijn gerecht vandaag. Het is een paté geworden van lever en vlees. Ik heb werkelijk geen idee of het lekker is geworden maar hoe dan ook, het is onherkenbaar, net als frikandel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten