Zundagoavond blues

Het is eigenlijk al een maand zaaitijd. Ik had al lang in de groententuin bezig moeten zijn. Om allerlei redenen is het er nog niet van gekomen. Eerst was het te koud, toen te nat, toen het warmer was zat ik met een brace om mijn knie en nu is het weer te nat. Het is ook altijd wat. Ik begin die boeren en hun "geklaag" over het weer nu wel te begrijpen. Het steekt nauwer dan ik dacht.

Maar één dezer dagen moet het er toch van gaan komen, het is tenslotte al april. Willen we nog iets te eten halen uit die tuin dan kunnen we ons niet permiteren om nog veel langer te wachten.

Er liggen van het voorbije seizoen nog allerlei al dan niet zelfgewonnen zaadjes op het schap te wachten om de grond in te mogen. Groene boontjes, gele boontjes, peultjes, zonnebloemen, pompoenen en nog wat anders spul waar ik in de gauwigheid nu even niet op kan komen. En alsof het nog niet genoeg is hebben we nog ander groenvoer in huis gehaald. Een doosje fèves op z'n Frans, boerentenen op z'n Vlaams, poepetonen op z'n Gronings of tuinbonen op z'n Hollands.

Die poepetonen, dat doet me terugdenken aan een geweldig optreden van Pé Daalemmer en Rooie Rinus. In najaar 2005 stonden we samen met 4000 anderen in de Martinihal in Groningen te genieten van dit Groninger kleinkunst-duo. Ik had nog nooit van het woord poepetonen gehoord, tot die avond.

Ik geef toe dat ik dat Gronings niet goed versta, het meerendeel van mijn lezers ook niet denk ik. Daarom hierbij het stukje tekst over de poepetonen:

   De papieren puut mit poepetonen dai ik van mien moeke
   Oet de vraizer mitkregen had
   Was al hailendaal deurwaikt deur dai rottege regen
   Dai mie nou ook al bie nekvelle laangs begon te lopen
   In de verte zag ik 'n poar koplampen dichterbie kommen
   Dus ik begon as 'n gek mit mien aarms te zwoaien
   Woardeur puut openscheurde en poepetonen op weg sodemieterden
   Tjongejongejongejongejonge, wat had ik 'n mazzel
   Want ik kon mitrieden tot Wirdumerdraai