Ik was nog wat vergeten te vertellen gisteren. Nadat ik in de groententuin een kuub onkruid had weggehaald op amper een paar vierkante meter kwam er wonder boven wonder nog wat bruikbaars onder vandaan.
Het blijkt er vol te staan met net ontkiemde groentenplantjes. Eikenbladsla, rucola en spinazie, honderden, in miniformaat. Ze hebben zichzelf weer spontaan gezaaid, net als vorig jaar.
Vorig jaar heb ik er eigenlijk niet echt naar omgekeken, ze waren er vanzelf gekomen dus zouden ze het zonder hulp wel redden. Een mooie theorie, maar ook weinig meer dan dat. Er is niet bepaald veel van terecht gekomen.
Dit jaar ben ik van plan om ze netjes uit te planten. Het is er vorig jaar niet zo van gekomen, zoals er van wel meer dingen niet veel gekomen is. Er waren altijd wel andere klussen die hogere prioriteit hadden. Niet dat er dit jaar minder te doen is, maar goed beschouwd zijn er geen zaken meer waar bloed uit vloeit als er wat uitgesteld moet worden.
Eigenlijk is dat wel een fijn gevoel, wat meer tijd voor onze plantjes, wat meer tijd voor onze omgeving, wat meer tijd onze vrienden, wat meer tijd voor onszelf. Kortom, wat meer tijd om te genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten