Rotte tanden

Met het mooie weer zijn we veel buiten bezig. Het is geweldig om alles te zien opknappen na de winter. De bloemen in de potten doen het goed, de planten groeien als kool. Het is nog niet te warm om lekker in de tuin te werken hoewel het al kantje boord is voor het klusje waar we vandaag aan begonnen zijn. Een klusje waarvoor het wel droog moet zijn maar niet al te warm, want ik kan je garanderen, zweten doe je toch wel.

Kijk, het kan natuurlijk ook best wel bij regen, maar zo lang we dit puur voor ons plezier doen gaan we niet bij slecht weer buiten werken. Ook nu is er geen bloedhaast bij, dus waarom zouden we.

We zijn aan een spierballenklus begonnen. De rotte tanden worden gesaneerd. De rotte tanden dat zijn de stenen die lukraak rond het terras liggen tussen oprit en zwembad. Ze zijn er ooit in een ver verleden een keer neergelegd als afbakening. Niet mooi, niet decoratief, maar puur als een soort van afrastering. Niet dat het mens of dier tegen houdt, we hebben wel eens een koe betrapt op het er overheen jumpen.

De rotte tanden worden getransformeerd tot een echt muurtje van een goeie zestig cm hoog en een dikke veertig cm breed. En daarvoor zijn stenen nodig, veel stenen, zware stenen, onhandelbare stenen, allemaal van een ander formaat. Het is passen, meten en schuiven tot het ongeveer recht ligt. Je tilt je een breuk als je niet oppast. Het is niet bepaald iets waar je van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat mee bezig bent. Kleine beetjes tegelijk, we komen er wel. Het begin is er.

Uiteraard een paar keer met een vinger klem gezeten tussen twee stenen. Zullen we morgen toch maar werkhandschoenen aandoen misschien?