Bijverschijnselen

Ik ben weer druk bezig in de goententuin. Het is lange van perfect maar ik ben tot nu toe blij met hoe het er uitziet. Ik had een beetje late start maar nu zijn we dan toch echt goed vertrokken.

Eigenlijk had ik een te vroege start. Het was nog veel te koud toen ik al allerlei zaadjes in de grond stopte die vervolgens niet ontkiemd zijn. Wist ik veel, ik dacht dat ze wel zouden vertrekken zodra het warm genoeg was, maar zo werkt het dus blijkbaar niet.

Wat het heel erg goed doet zijn de tomatenplanten. Ik ben begonnen met zes en inmiddels staan er nu twaalf. Ik heb van de buurman geleerd hoe ik zelf de planten kan vermeerderen. Het is heel simpel eigenlijk. Tomatenplanten moet je dieven. Als je dat pas doet als de scheuten al een centimeter of dertig groot zijn dan kan je die scheuten gewoon in de aarde zetten, flink water geven, en dan heb je vanzelf nieuwe planten erbij.

Maar een groententuin is geen groententuin zonder wat bloemen hier en daar. Een doorgeschoten ui, kamille, een zonnebloem of uitgebloeide juffertjes-in-het-groen, van mij mag het allemaal.

Geluksvogel

Af en toe vliegen vogeltjes tegen een raam, uit pure dommigheid. Vaak loopt dat verkeerd af, PATS, nekje gebroken, op slag morsdood.

Maar deze zwarte mees had geluk, die heeft het overleefd.

En ik had ook geluk. Wie krijgt er in hemelsnaam de kans om een wilde zwarte mees over de bol te aaien. Deze geluksvogel dus.

Gemaaid en gerold

De tegenpartij

Zondag 25 mei 2014, dag van de Europese verkiezingen. Maar we hadden een veel belangrijker plicht op die dag. We mochten tevens gaan stemmen voor de tweede ronde van de gemeenteraad. De drie opengevallen plekken moesten worden opgevuld (zie blog van 23 maart).

En voor het opvullen van die plekken waren er 2 lijsten. La liste d'union, ofwel de lijst met kandidaten die voor de nieuwe burgemeester zijn, en la liste de transparence, de lijst van de kandidaten die voor de aan-de-kant-gezette burgemeester zijn. Die laatste lijst streeft ernaar om een oogje in het zeil te houden de komende zes jaar.

We waren eigenlijk van plan om ons neutraal te houden. Het is al erg genoeg dat er een tweedeling is ontstaan, daar hoeven wij niet aan mee te doen vonden we. Maar we hebben moeten constateren dat dit gods onmogelijk is. Ik had me aangemeld als onafhankelijk waarnemer, wat er op neerkomt dat je in een hoekje gaat zitten, je mond houdt en een boekje gaat zitten lezen. Best, iemand moet het doen, nietwaar? Ik was niet alleen, er zaten er nog drie. Omdat mijn shift aan het einde van de dag was ben ik maar even gebleven tot de telling voorbij was. Ik was stiekem toch wel een beetje benieuwd.

Welgeteld 57 stemmen zijn er uitgebracht. Dat is voor ons dorp met slechts 63 stemgerechtigden een bijzonder hoge opkomst. Een teken dat men wel betrokken is dus. Het tellen duurde maar een paar minuten. Het ging een beetje gelijk op in het begin, twee voor de Union, twee voor Transparence, maar uiteindelijk werd het duidelijk dat Transparence het zou winnen. Met meer dan 30 stemmen hadden alledrie de kandidaten een meerderheid behaald.

Maar toen begon het feest. De man van de nieuwe burgemeester begon te dreigen, te provoceren, te schelden. Het was een genante vertoning. Het was duidelijk dat ze deze klap niet hadden zien aankomen. Heel even leek het er op dat er een ordinaire vechtpartij zou ontstaan. Ik had mijn camera al in de aanslag om het geheel op film vast te leggen maar het bleek niet nodig.

Hoe dan ook, wij van de tegenpartij, want daar reken ik ons nu wel toe, wij hebben gewonnen. Blij toe.