Produktieve dag

Produktieve dag wel:

- hout voor het dak is geleverd
- stukje muur gevoegd
- snoeihout gezaagd en gekloofd
- vloerdelen geschuurd
- een testplank van de vloer geverfd
- in de zon gelegen

Dat in de zon liggen vertel ik alleen maar om jullie jaloers te maken natuurlijk, dat kan je moeilijk werken noemen, maar hé, het kost wel tijd.

Voor alles geldt wel dat het niet klaar is. We doen graag dingen tegelijk, iets wat jullie niet zal zijn ontgaan. Maar is dat erg? Welnee, het houdt het afwisselend.

Al met al niet slecht, voor een schrikkeljaardag.

D3 à volonté

Ik wil niemand jaloers maken hoor in het noorden, maar het lijkt hier wel zomer! Ik heb moeite om niet de hele dag te liggen niksen, genietend van het zonnetje.

Ik heb het niet gedaan, niet de hele dag, wel een uurtje. Goed voor de vitamine D3, daar schijnen bleekneusjes een chronisch tekort aan te hebben en de zon vult dat tekort aan. Het kan ook wel met pillen, maar dat is bij lange na niet zo effectief. Bovendien, waarom zou je iets kopen terwijl het gratis en voor niks aan het firmament staat. Dit bleekneusje heeft dus flink aan haar gezondheid gewerkt vandaag.

Ze heeft bovendien ook nog gesport! Het moet niet gekker worden. Vooral mijn bovenarmspieren zijn getraind. En daarvoor ben ik niet eens het erf af geweest. Vooruit, ik zal wat duidelijker zijn, ik ben weer begonnen met voegen. Nog maar een proefstukje, ik wou eerst eens even weten hoe lang het drogen duurt voordat er geborsteld mag worden. En wat denk je, maar drie uurtjes maar met dit weer! Die muur staat pal op het zuiden, dat wil wel.

De weersvoorspellingen zijn uitstekend, het wordt alleen maar nóg warmer. Dat komt helemaal goed, zowel met die muur als met mijn D3 produktie.

Grijzeduivengrijs

Ik had eigenlijk de muur van de buitenkeuken moeten voegen. Het is prachig weer, de muur is kaal, niets staat me in de weg. Ik weet niet hoe het komt maar er is altijd wel iets wat voor gaat.

Nu ook weer. Ik ben ineens begonnen aan de vloer van de mezzanine. De balken vandaag in de lak gezet. Dat gaat een stuk gemakkelijker nu de vloerdelen er nog niet op liggen. Kan je lekker kliederen zonder op te moeten passen. De balken worden in een andere kleur geverfd dan de onderkant van de planken. De bedoeling is om die planken in whitewash te schilderen, de balken in "gris plume", verengrijs.

Verengrijs? Ik weet het niet maar volgens mij is dat geen goede naam voor verf. Veren komen in allerlei kleuren, van gitzwart, de raaf, tot knalgeel, de wielewaal en alles wat daar tussen zit. Misschien dat er bij de fabrikant alleen maar grijze duiven rondvliegen, maar dan noem je je verf toch grijzeduivengrijs lijkt me.

Warme zon

Hebben jullie dat ook, dat gevoel van dat het moet, dat het lang genoeg heeft geduurd en dat er geen ontkomen meer aan is? Ik hield het niet langer, de zon scheen, er zat nauwelijks wind, de buurman liep richting zijn huis, alle seinen stonden op groen, dus heb ik het gedaan!

Ik heb mijn kleren uitgetrokken en ben languit op een ligbed gaan liggen. De eerste keer na de winter is dat een geweldig gevoel, de warme zon op je nog kille, witte huid. En dat terwijl het nog niet eens maart is. Geweldig!

Maar lang heb ik daar niet gelegen. Het had wel gekund trouwens, de temperatuur was super, maar er was werk aan de winkel. Nu de vorst definitief voorbij lijkt is één van de honderd jaar oude bomen teruggesnoeid, de andere was een paar jaar geleden ook al gedaan.

En bij een drastische snoei komt er nogal wat hout naar beneden vallen. Lange, zware, dikke takken die af en toe gevaarlijk op de elektrakabels vielen, doodseng. Het scheelde niks of we hadden deze avond in kaarslicht moeten doorbrengen en zonder internet.

Oh, nu ik daar over nadenk, zonder internet!? Mijn god, hoe overleeft een mens zoiets.

Zo gepiept

Zal ik jullie eens wat vertellen? De kachel staat op zijn plek! Ik heb het al eerder verteld, soms zien we erg tegen dingen op, zeker als ze zwaar zijn of als we het nog nooit eerder gedaan hebben. Maar, ik zal het afkloppen, ik moet zeggen dat het altijd allemaal erg meevalt uiteindelijk.

Nu ook weer, die kilos moesten op een paar betonblokken getild worden. Mijn wederhelft zat al te denken aan ingewikkelde takels, ik zag liever een paar sterke mannen aan het werk. Allemaal niet nodig, gewoon goed nadenken en een list verzinnen bleek voldoende. Het kostte nauwelijks moeite, wat duw- en trekwerk en hopla, het was gepiept.

Wel jammer van die sterke mannen.

Ronse

Zo, de muur van de buitenkeuken is kaal, klaar om gevoegd te worden. Morgen maar eens aan beginnen. Vandaag had ik daar geen zin meer in. Los van de zin zou het ook niet zo verstandig zijn geweest om daar in de late namiddag nog aan te beginnen, ik heb met deze buitentemperaturen geen idee hoe lang de specie moet drogen vooraleer de muur geborsteld moet worden. Voor je 't weet sta je midden in de nacht nog te werken.

En omdat ik nu tijd over had dacht ik maar eens aan de groententuin te beginnen. Binnenkort moet daar weer geplant en gezaaid worden. Ik had maar net wat oude verdorde planten weggehaald of ik werd alweer afgeleid door iets anders. Vlakbij de groententuin staan een paar bomen, totaal overwoekerd door wat ze hier ronse noemen, wilde bramenstruiken. Je kan daar wel weer spul op spuiten om dat naar de eeuwige jachtvelden te helpen, de oude takken krijg je daar niet mee weg. Dan maar met een snoeischaar en een heggeschaar de zaak zoveel mogelijk gekortwiekt. Ik hoef er vast niet bij te vertellen dat ik nu onder de krassen zit op armen en handen. Och, het hoort er allemaal bij, toch?

Maar geen gemopper, na afloop voor het eerst weer bij het zwembad gelegen, in de zon, op de pas buiten gereden ligstoelen. Binnenkort de witte billen maar eens wat kleur proberen te geven.

Oud en versleten

Vroeger ... ja hoor, daar ga ik weer. Dat krijg je he met de oudere jongere, die blijft het maar over vroeger hebben. Maar goed, vroeger dus, toen ik een jaartje of zestien was, ben ik in één weekend uit twee spijkerbroeken gescheurd. In beide gevallen ging ik op een barkruk zitten en rip, een scheur van jewelste op een nogal vervelende plek waardoor ik ineens in hotpants door de kroeg mocht paraderen. Gelukkig was dat de tijd van de slobbertruien en viel het allemaal goed te camoufleren, maar toch.

Ik snap best wel hoe dat zo kwam, spijkerbroeken moesten oud en versleten zijn en bovendien als een tweede huid zitten. Die skinny jeans zijn echt niks nieuws, die droeg ik meer dan dertig jaar geleden ook al. Het verschil is wel dat er tegenwoordig stretchstof gebruikt wordt, vroeger niet, met alle gevolgen van dien.

En nu is het weer zover. Ik ben uit een spijkerbroek gescheurd. Er kwam deze keer geen barkruk aan te pas. Het is niet eens een hele strakke jeans. Mijn oude werkbroek is gescheurd, op de knie, van pure slijtage.

Het ziet er wel hip uit, ik hou het zo. En misschien wordt het wel een korte werkbroek deze zomer.

Verwendag

Af en toe moet je je eens flink laten verwennen, dat hebben we allemaal nodig op z'n tijd. Een uitgebreid turks bad, een hete sauna, een lekkere massage, een goede maaltijd, manicure, pedicure, gezichtsmaskertje, even langs de kapper. Heerlijk.

Hm, hoewel, laat die pedicure maar zitten, ik kan niet tegen kietelen. Ik kan verdorie niet eens aan mijn eigen tenen zitten, laat staan dat ik een ander daaraan laat friemelen. Ooit heb ik per ongeluk een voetmassage gekregen, ik dacht toen, kom op, het lukt me wel. Niet dus, ik krijg nog steeds kramp als ik er aan terug denk. Maar al die andere verwennerijen, laat maar komen, ik krijg er gelijk zin in. Genieten.

In plaats daarvan stonden we vanochtend weer eens een kar vol afval weg te gooien bij de déchetterie. Zinvol hoor, daar niet van, zouden we vaker moeten doen, maar echt jezelf verwennen doe je daar niet mee. Bij diezelfde déchetterie stond een grote container vol met compost, kijk, da's toch weer goed voor de tuin. Ons karretje na het legen half volgeladen met welriekende aarde en voorzichtig weer huiswaarts gereden, bang om onderweg de helft te verliezen. Op halve kracht de berg weer op.

Ik heb mezelf dan wel niet laten verwennen, maar de rozen hebben ongetwijfeld genoten van de aandacht die ik ze gegeven heb.

En nu heel veel bloemetjes binnenkort hé jongens.

Avondrood

Een dag als vandaag is genieten. Afgelopen nacht had het nog een klein beetje gevroren maar zodra de zon zich liet zien werd het aangenaam warm. Zoals al aangekondigd heb ik met dit mooie weer de hele dag op de steiger doorgebracht. Voor het eerst heb ik me weer in het zweet gewerkt, letterlijk.

Ik geef toe dat ik niet op mijn best ben wat werken betreft als het zo koud is als de afgelopen weken. Dikke sokken, handschoenen, mutsen, snowboots, warme truien, het werkt niet. Het deel van het huis waar gewerkt moet worden is niet verwarmd, we proberen wel wat met kacheltjes en zo, maar het blijft behelpen en ik vlucht om de haverklap naar de stoel voor de kachel. Dat schiet dus niet op, maar met deze temperaturen heb ik er weer helemaal zin in.

Morgen weer zo'n dag, als we het avondrood mogen geloven.

Extra koffiepauze

Zoals elk voorjaar komt er ook dit jaar weer een klusteam deze kant op om ons zowel geestelijk als lichamelijk te ondersteunen. We kunnen altijd wel wat hulp gebruiken en bovendien genieten we enorm van het gezelschap. Over nog maar vijf is het weer zover. We mogen dus wel eens plannen gaan maken wat we allemaal gaan doen dan.

Eén ding weten we al, het dak van wat we de buitenkeuken noemen moet worden gereconstrueerd. Vandaag hebben we daarvoor de balken en alle andere hout besteld. Intussen ook alweer begonnen met het verder verwijderen van de crépie van de muur waar het dak tegenaan komt. Zoiets duurt altijd langer dan verwacht, maar het schiet nu wel op en met het weer van vandaag was het bepaald geen straf om daar op de steiger te staan.

Die muur moet trouwens wel vlot gevoegd worden, de crépie hield de stenen op hun plek en nu die weg is zitten er een paar nogal los. Dat is op zich nog niet zo erg, ze zal echt niet instorten, maar toch willen we het niet al te lang zo laten staan. Dus de komende dagen, zolang de weergoden ons gunstig gezind zijn, wordt er flink aan doorgewerkt.

Er is echter wel een beperkende factor, de compressor, da's een maar kleintje. Als we een half uur hebben staan beitelen moet hij nodig afkoelen, hij wil nogal warm worden. Ach, wat geeft het, drinken we maar extra koffie, op het bankje, in de zon. Wat een straf.

Project voor later

We zijn met een grote opruimronde bezig, ik weet het, het is niet spannend, maar het moet af en toe gebeuren. Gisteren al begonnen aan het terras, vandaag hele dag regen, dus niet af kunnen maken. Maar wat we wel gedaan hebben is de garage opgeruimd. Geloof me, het was hoog nodig. Nu die enorme boiler en de kachel met zijn onderdelen er weg zijn kunnen we ons er weer redelijk bewegen maar werd tegelijk de rotzooi pijnlijk zichtbaar. Ik bespaar jullie het aanzicht en plaats er maar geen foto van, veel te deprimerend.

Maar door al dat opruimen kwamen meteen weer nieuwe plannen naar boven. Een deel van de garage ligt wat hoger dan de rest. Waarschijnlijk lag daar teveel rots om de betonnen vloer op dezelfde hoogte te maken, op zich helemaal niet erg. Dat hoger gelegen deel gaan we opknappen. De muren voegen, de vloer tegelen, over de hele breedte komt een grote werkbank en er komt een gootsteen.

Maar vrees niet, dit is een project voor later, veel later. Nu eerst verder met waar we mee bezig zijn. Zoals het toilet. Fonteintje geplaatst met als achterwand dezelfde palletplanken als achter het toilet zitten. Spiegel erboven en het lijkt meteen heel wat.

War zone

De voorkant van het huis leek, na het werk wat uitgevoerd was met de mini-bulldozer, wel op een oorlogsgebied. De banden hadden diepe geulen achter gelaten, het grind was nagenoeg verdwenen en het lag er bezaaid met bouwafval. Met de vorst van de afgelopen weken was er nog niets aan gebeurd. Ik weet ook wel dat het allemaal tijdelijk is, we hebben de plannen voor het terras al klaar liggen, maar toch stoorde ik me mateloos aan die rotzooi.

Onder een warm zonnetje ben ik er eens aan begonnen. Afval naar de sechoir gebracht, geulen weer gevuld, grind aangeharkt en onkruid uitgetrokken. Het is al een hele verbetering, maar het is nog niet klaar. Ik wou voor alle zekerheid even de riolering checken op het punt waar de bulldozer wel honderd keer er overheen gereden is. Ik was bang dat het daar geschuurd zou kunnen zijn. Die angst bleek gegrond, helaas. We hebben wat te repareren.

Dat alles gebeurde onder het toeziend oog van wel zeker tien lammetjes, als het er al niet meer waren. Al sinds december lopen ze hier rond maar nu het wat warmer is geworden verlaten ze wat makkelijker de warme stal en komen ze dichterbij. Wat me opvalt is dat ze helemaal niet bang zijn. Als ik er vorig jaar naartoe ging liepen ze meteen weg, nu staan ze me aan te kijken alsof ze me al jaren kennen. Bij lammetjes lijkt me zoiets zeer onwaarschijnlijk.

Kachel on the move

Zo, de kachel staat binnen.

Hij stond in de garage, daar hebben we hem opgepikt met de trekker, in zijn bakje. Het paste maar net, het is een klein trekkertje en dito bakje. Bovendien neigt dat trekkertje om wheelies te gaan maken met zo'n gewicht achterin. Bijna tweehonderd kilo weeg die kachel, niet weinig. Maar goed, het is allemaal net gelukt maar meer had het niet moeten zijn. We hebben hem omgereden, naar de voorkant van het huis en hem daar op een plank met wielen geschoven waardoor hij nu alle kanten opgereden kan worden.

En daar staat hij nu, samen met al het andere materiaal wat er zoal nodig is om een kachel aan te sluiten. Het ziet er naar uit dat het binnenkort echt gaat gebeuren.

Alleen nog even een list verzinnen hoe we die kachel straks van zijn pallet af krijgen en op zijn sokkel tillen. Paar sterke mannen charteren maar tegen die tijd.

Het kan dooien

Het kan vriezen, het kan dooien. Vandaag dooide het flink. We hebben de vorst overleefd, behalve in de gite geen bevroren waterleidingen gehad. We zijn er goed vanaf gekomen.

En waarom hadden we dan vanochtend geen water? Juist, omdat het dooide.

We zitten hier op de grens van twee gemeenten, Marnaves en Milhars. Een deel van Milhars, het deel wat hier boven op de heuvel ligt, krijgt zijn drinkwater van Marnaves. Om dat door te belasten aan de gemeente staat er ergens een meter. Die meter draaide overuren, hij tolde als een gek. Er zat overduidelijk een lek. Ergens was de hoofdleiding gescheurd. Ergens, maar waar?

En dus stonden ze vandaag ineens te graven op ons erf, onder toeziend oog van twee Milharse buurmannen. Maar daar kwam ik pas achter toen er al een heel gat zat. Er lag een plas water op die plek, een plas die daar altijd ligt als het een beetje vochtig weer is, maar dat wisten zij niet en dus dachten ze het lek gevonden te hebben. Jammer maar helaas.

Zodra onze burgemeester er trouwens achter was dat wij, als laatste Marnaafse huis wel weer water hadden heeft hij de toevoer naar Milhars maar helemaal afgesloten. Of ze daar nu blij mee zullen zijn ... wij wel hoe dan ook.

Spring is in the air

Gisteren hadden we nog sneeuw en was het stervenskoud ...

... vandaag leek het alsof er lente in de lucht zat, je kon het ruiken.

Met de herinnering aan de dag ervoor had ik me aangekleed als een noorderling, dikke Noorse trui, dikke Noorse sokken, dikke gebreide das, mij kon niks gebeuren. Maar puf, was nergens voor nodig, het voelde ineens helemaal niet koud meer. Alle sneeuw die gisterennacht was gevallen is helemaal verdwenen.

Het gaat de goede kant op, de voorspellingen zijn gunstig, we kruipen voorzichtig uit het dal. Blij toe, we zijn de kou meer dan zat. Spring is in the air, en mocht het toch niet zo zijn dan spring ik zelf wel even.

L' escalier

Straks, als de verbouwing klaar is, hebben we een mezzanine. En omdat zoiets nu eenmaal tweeënhalve meter boven de benedenvloer hangt hebben we een trap nodig om daar te komen. En trappen zijn er in alle soorten en maten, breed of smal, steil of juist niet, klassiek of modern, hout, glas of metaal.

Het wordt geen oude trap, het wordt daar toch redelijk strak, dat zou niet passen. Maar ook weer niet te hip, dat zou ook weer misstaan in een oude boerderij. Maar wat dan wel, nog niet zo eenvoudig.

Ik heb het al zo vaak gezegd, waar zouden we zijn zonder internet. Ook nu weer, een uurtje surfen en hopla, precies wat we zoeken.

Maar ziet, wat een eenvoudig ontwerp. Alles wat je nodig hebt zijn twee lange balken en wat dikke planken voor de treden. Het wordt hoe dan ook maatwerk, we willen hem onder een hoek van 40 graden en met niet al te erg afgeronde kanten.

Ik weet het, het is niet verstandig, we hebben nog zoveel te doen, maar mijn handen jeuken om dit zelf in elkaar te knutselen.

Humeurig dagje

Onze trouwe blauwe buffel was vandaag niet zo trouw als we van hem gewend zijn.

Vanochtend toen we op stap gingen was er nog niets aan de hand. Hij had al een paar weken niet meer gereden en stond tot de assen in het ijs, maar hij startte en reed weg als een jong veulentje wat zin heeft in een uitstapje na veel te lang op stal te hebben gestaan.

En dat ging goed, tot we met een auto vol spullen weer weg wilden rijden. Ons veulentje had er ineens geen zin meer in, geen kik, nada, niets. Niet de accu, die was goed, het kon maar één ding zijn, de startmotor zat vast. Een paar rake klappen erop en hij zou het wel weer doen.

Hm, niet dus. Ons humeur begon langzaam maar zeker de buitentemperatuur aan te nemen, ver onder nul. Er zat maar één ding op, de assistance bellen, we zijn gelukkig verzekerd voor dit soort grapjes. Het duurde een tijd voor we iemand aan de lijn kregen met de opbeurende mededeling dat het anderhalf uur zou duren voor er hulp zou arriveren.

Ons humeur werd er niet beter op, koude voeten hielpen daar niet echt bij. Als je dit soort ellende nou hebt bij een aangenaam weertje kan je nog even in het zonnetje gaan zitten, kopje koffie erbij met een koekje en dan is die anderhalf voorbij voor je er erg in hebt. Terug de Bricodepot in is ook niet bepaald een optie, daarbinnen vriest het nog erger dan buiten. Dus maar stilletjes in de auto blijven zitten wachten.

Maar we hadden een meevaller, binnen een half uur was de auto-ambulance er al, onze voeten waren nog net niet bevroren. Hier in Frankrijk repareren ze niet langs de weg, er komt meteen een depannage-auto langs om je naar een garage in de buurt te brengen. Dat gebeurde ook, de cabine van de auto was aangenaam warm en het ging langzaam maar zeker de goede kant op met ons humeur.

Goed, om dit toch al lange verhaal niet nog langer te maken, na nog meer rake klappen met een serieuze hamer waren we binnen vijf minuten na aankomst bij de garage alweer op weg, met een uitstekend humeur overigens.

Maar toch maar meteen een afspraak gemaakt met de lokale polikliniek.

Ontwerpfoutje

Ziet dat, fraai wel he. Het toilet zit er in, de achterwand is klaar en alles is gebruiksklaar.

Het heeft nog even wat moeite gekost. Het paste voor geen meter. Dat lag nu eens niet aan ons, we hadden alles volgens het boekje gedaan, en toch was het elke keer een waterballet als we doortrokken. Niet de afvoer was het probleem maar de invoer. Het bleek dat de ophangbouten niet op de correcte plaats zaten waardoor de invoer scheef kwam te zitten en daardoor dus lekte. Een grove ontwerpfout kan je wel stellen.

Maar we zijn niet voor één gat te vangen. Ik ga niet helemaal uitleggen hoe, te veel detail, maar we hebben het opgelost.

Nu moet alleen de temperatuur wat stijgen daar, ik ga niet met mijn warme billen op die koude bril zitten.

Slaap is heilig

Onze vriend was er weer vandaag. Ik lag nog op één oor toen hij alweer stond te grazen voor het raam. Gisteren deed hij er nog een uurtje of wat over voordat hij zijn plekje gevonden had en een tukje deed. Vandaag ging dat een stuk vlotter, het leek wel of hij speciaal ervoor gekomen was. Zo lief.

Leuk hoor die Bambi, maar we komen niet meer aan werken toe. Los van het feit dat we uren staan te staren naar mister sleepyhead durven we ons nauwelijks te verroeren, bang dat we hem wakker maken en hij er vandoor gaat. Het is zelfs zo erg dat de kachel bijna uit ging omdat we geen hout wilden halen buiten.

Niet alleen reeën vinden hier rust, er zijn wel meer dieren die het hier naar hun zin hebben. Vogels hebben een vogelhuisje met zaadjes om de winter door te komen, in de sechoir is er een nest van iets of iemand, duidelijk zichtbaar in het oude hooi, en de poezen, die hebben gewoon het hele huis, daar komt het wel een beetje op neer.

En onder dat hele huis hoort ook de slaapkamer. Zeker nu het kouder is kruipen de poezen steeds dichter tegen me aan. Liggen ze in de zomer nog ergens bij mijn voeten, nu het winter is is mijn buik de ideale plek voor ze. Ze liggen zo strak tegen me aan dat ik geen kant meer op kan, gevangen in mijn eigen dekbed.

En ook daar ben ik bang om ze wakker te maken, ze slapen zo lief, snurken zelfs een beetje. Ik weet het, ik ben een watje wat dieren betreft, maar slaap is bij mij heilig.

Oh deer

Woorden schieten te kort. Dit is het liefste en mooiste wat ik ooit heb gezien, en dat op hooguit vijftien meter van het raam. Ik hoefde er niet eens voor naar buiten. Wat een voorrecht.

Recyclage

Zo, de muren van het toilet zijn rondom helemaal klaar. Goed geïsoleerd en voorzien van dubbele gipsplaat aan elke kant. Dat is niet alleen voor de warmte of voor de stevigheid, maar in het geval van een toilet ook tegen al te vrije geluiden daarbinnen. Niet iedereen hoeft mee te genieten, nietwaar? Nog even de deur erin, de pot plaatsen en het kan gebruikt worden. Dan is het nog niet afgewerkt, maar zoals dat met alles gaat in ons eigen huis, dat is iets voor later.

Maar er zijn wel al wilde plannen voor die afwerking. Nou ja, wild, het valt eigenlijk wel mee, maar het is iets wat je niet meteen verwacht en waar je niet direct aan zou denken.

We hebben hier, door al die zware spullen die geleverd worden, stapels met pallets. Enkele zijn er al op de brandstapel verdwenen, andere trotseren al weken, zelfs maanden weer en wind. En bij nader inzien is dat jammer. We hebben er namelijk een nieuwe bestemming voor gevonden. We gaan de planken los maken en hergebruiken. Het is mooier dan nieuw hout, het leeft meer, het heeft een grote kleurdiversiteit, kortom, ideaal voor gebruik in een oud huis wat gemoderniseerd wordt.

De wand achter het zwevend toilet wordt dus van dat pallethout gemaakt. Precies op maat zagen, licht opschuren en klaar. Ook tegen de muur waar het fonteintje komt worden een paar planken van datzelfde hout gemonteerd. Om de zaak in balans te houden. Heeft met de Ying en Yang te maken, of zoiets.

Creatieve geest gezocht

Het is nog wel een paar maanden voordat het zover is, maar toch zijn we al aan het nadenken over de nieuwe logeerkamers. Die komen waar nu onze woonkamer is. Diegenen die hier geweest zijn weten dat we nu een grote ruimte hebben van vijftien meter lang en ruim vijf meter breed waarin zich de keuken, de eettafel en de woonkamer met buro bevinden. Keuken en eettafel blijven, maar de rest van de ruimte wordt omgetoverd tot twee slaapkamers en een badkamertje voor onze logees.

Ik was al van plan om te gaan sketchuppen, maar voor zoiets als dit vind ik het nog steeds handiger om eerst maar eens met pen en papier aan de slag te gaan. Alles opmeten, op schaal uittekenen, uitknippen en schuiven.

Dat heb ik ook gedaan, ik heb nu een setje meubels op rode kartonnetjes en de ruimte op een A4-tje. Maar ik kom er niet goed uit. Ik schuif me helemaal suf, van links naar rechts, van onder naar boven en weer terug en nog kom ik niet tot een mooie oplossing.

Er zitten ook een paar beperkingen aan de indeling. Zo zitten er maar liefst vier grote openslaande deuren in de ruimte en een oude deur op één meter hoogte die zichtbaar moet blijven. Ik hoor jullie al denken, een deur op één meter hoogte? En toch klopt dat. Het is een oude schuurdeur. Vroeger lag er een hoop stenen voor gestapeld zodat ze met de trekker bij die deur konden komen. Heel gewoon is deze contreien.

 Maar goed, terug naar het ontwerp. Er moeten twee slaapkamers komen en een badkamer. Het hoeft allemaal niet groot te zijn, maar de bedden moeten uiteraard wel passen. Nog een beperking is dat de afvoer voor de badkamer in de buurt van die oude schuurdeur moet komen te zitten. De vloer gaan we niet openbreken, dus da's ook weer een extra beperking. Beide slaapkamers moeten gebruik kunnen maken van de badkamer en er moet het liefst ook nog een mogelijkheid zijn om naar de keuken te komen zonder buitenom te hoeven lopen.

En dus doe ik een beroep op jullie creatieve geest. Wie maakt het ideale ontwerp. De tekening is geheel op schaal, alles wat nodig is is om ze uit te printen, de rode vlakken uit te knippen en te gaan schuiven.

Ontwerpen kunnen gestuurd worden aan marleen@les-fontanelles.fr. Verras me!

De tocht der tochten

Ik had vandaag een afspraak in Albi. Die afspraak was twee weken geleden al gemaakt, toen we nog geen idee hadden dat er sneeuw zou gaan vallen. Maar om nu die afspraak te verzetten alleen maar voor een paar korrels sneeuw dat vonden we geen goed idee.

Toen we nog in Nederland woonden verbaasden we ons altijd over het massaal en overdreven uitrukken van de strooiploegen. Zodra het kwik onder de tien graden dreigde te komen waren ze er al en strooiden alles en iedereen onder een dikke laag zout. Voor je weet maar nooit, niets zo onvoorspelbaar als het weer tenslotte. Ik weet niet of dat overal het geval was, maar waar wij woonden reden ze af en aan, met grote zwaailichten, rond een uur of zes 's ochtend. Meerdere keren passeerden de lichten onze slaapkamer waardoor wij steevast wakker werden door al dat gezwaai, we slapen altijd met de gordijnen open namelijk.

Maar hier kennen ze dat niet, ze laten de sneeuw gewoon liggen. Dat heeft zo zijn voordeel, geen vieze zwarte smurrie langs de weg, geen schoenen met lelijke witte zoutstrepen. Als er maar genoeg over de weg gereden wordt verdwijnt de sneeuw vanzelf wel.

Maar dat is nu juist waar het op ons weggetje aan ontbreekt, verkeer. Da's op zich hartstikke fijn, ik hou helemaal niet van een drukke weg, maar nu zou het wel handig zijn als er wat meer overheen gereden werd. Voor de deur is de weg nog vrij vlak, iets verderop wordt het echter nogal steil en da's onder deze omstandigheden niet fijn met het ravijn ernaast.

Vanochtend om negen uur vertrokken voor de tocht der tochten, glibberend naar beneden, in de laagste versnelling, voorzichtig de bochten nemend om maar niet te veel te glijden.

Och, ik overdrijf, zoals wel vaker, we hebben maar één auto in de berm zien liggen. Valt reuze mee allemaal dus.

Something stupid

Nu het toch wel behoorlijk vriest is het belangrijk om buitenkranen af te tappen om bevriezing ervan te voorkomen. Hebben we ook gedaan, op tijd nog wel, dat was slim.

Niet zo slim was om niet aan de gite te denken. Daar wordt niet gestookt, maar nooit gedacht dat het binnen onder nul zou geraken. Wel dus, met als gevolg dat alle kranen bevroren waren. Oeps.

Alle verwarmingen op vol, oliekacheltje als extra hulp en warme kruik op de kranen en een paar uur later was het gelukkig weer allemaal opgelost.

Zonder schade vanaf gekomen. Het was een goeie les, overkomt ons geen tweede keer. Tenzij we het voorval volgend jaar weer gewoon vergeten zijn, wat zomaar zou kunnen.

Zes cm

We hadden sneeuwvrij vandaag, zes cm is er gevallen. Het is nu toch wel een beetje te koud om nog te werken, dus hebben we het rustig aan gedaan, hooguit wat kleine dingetjes hier en daar.

Één van die klein dingetjes is de boiler van de CV op zijn plek gezet. En zo makkelijk was dat trouwens nog niet. Hij weegt een slordige 200 kilo en stond op een pallet. Je hebt bovendien geen grip aan dat ding, hij is een meter in doorsnede en uiteraard zitten er geen handige handgrepen op.

We hebben het voor elkaar gekregen, schuivend, kantelend, trekkend, kreunend en puffend, maar hij staat.

Kouder

Het was hier dan wel niet min 23 zoals op sommige plaatsen in Nederland, maar vanochtend stond de thermometer wel op min elf! En met de flinke noordwestenwind erbij voelde het nog vele malen kouder aan. Ik weet het, we moeten niet zeuren. In het noorden is het veel kouder en ligt er ook nog eens een dik pak sneeuw. Daardoor weer ongelukken, lange files en meer van dat soort ellende.

In datzelfde noorden hebben ze dan wel weer de luxe van de centrale verwarming, één druk op de knop en het hele huis wordt warm, tot op het toilet aan toe. Hoewel ik moet zeggen dat onze badkamer redelijk warm wordt nu, ook al wordt die niet verwarmd. Dat komt doordat de slaapkamer hoger ligt dan de woonkamer, zodra de deuren open gaan stroomt de warme lucht daarheen en omdat de badkamer weer aan de slaapkamer grenst wordt het ook daar dan redelijk warm.

Maar het is de laatste winter die we onder de huidige omstandigheden doorbrengen, volgend jaar is alles anders. Dan werkt de vloerverwarming in de woonkamer, staan er radiatoren in de overige kamers en hangt er zelfs een mini-radiatortje op het toilet.

Maar zover is het nog niet, er komt eerst nog een lente, een zomer en een herfst. Met een beetje geluk kunnen we over anderhalve maand af en toe alweer in korte broek rondlopen en hebben we die hele verwarming voorlopig niet meer nodig.

Heerlijk.

Koud

Het lijkt nu echt menens te worden, er is dan wel nog steeds geen sneeuw blijven liggen maar het is wel steenkoud aan het worden. Net nog was het op het dak min negen, dat was dus om negen uur 's avonds, ik heb zo het idee dat het nog veel kouder wordt aanstaande nacht.

Maar het is wel mooi buiten met de zon erbij. Ik heb zelfs even een rondje erf gedaan waarbij ik de schoonheid van mos heb ontdekt. Het was een mini-rondje, dat wel, de wind maakt de gevoelstemperatuur nog lager dan die al is.

En met deze lage temperaturen willen we graag 's nachts de kachel brandend houden. Gisteravond had ik er een groot houtblok in gedaan net voor ik ging slapen. Toevallig werd ik rond één uur wakker, dus ben ik maar eens gaan kijken of het nog brandde. Een paar uur later nog een nieuw blok erop gedaan en vanochtend, verdorie, was het toch nog helemaal opgebrand en was de kachel dus uit.

Maar zo snel geven we niet op, vanavond nieuwe poging. Ik ga maar extra laat naar bed.

Sneeuw

Het heeft vandaag de hele dag gesneeuwd! Eindelijk! Alleen dat dik pak sneeuw is er niet gekomen, hele flauwe motsneeuw, daar krijg je het niet mee bedekt. Jammer wel, het ziet er altijd zo mooi uit als alles wit is, helemaal als de zon er bij schijnt.

We zijn allebei fervente skiërs, we gingen elk jaar wel een weekje naar de Alpen, ooit een weekje Dolomieten en we zijn zelfs eens tien dagen naar Canada geweest. En nu we zo dicht bij de Pyreneeën zitten zou je denken dat we, zodra er sneeuw ligt, in de auto springen om op de latten te gaan staan. Niet dus, we zijn sinds we hier wonen niet één keer geweest. De winter is hier klustijd en we zijn gewoon nog te druk.

Maar het kriebelt wel. En dus hebben we een wild plan. We hebben een heuveltje, niet veel soeps, maar vooruit, beter dan niks. Als het nu eens helemaal vol sneeuw ligt dan stappen we in onze skischoenen, binden de skis onder, laten ons door ons minitrekkertje naar boven slepen en glijden sierlijk in een vloeiende beweging naar beneden.

Nu er alleen nog achter zien te komen hoe we weer bij die trekker komen als wij alletwee al beneden staan.

Elektrisch dekentje

Zo, koud zeg vandaag. Eigenlijk kan ik beter zeggen dat het koud is geweest afgelopen nacht. Ik zag het op de minmax thermometer, min zes is het geweest.

Niet dat ik daar veel van gemerkt heb, ik lag in mijn warme bed op een elektrisch deken. Heerlijk zo'n dekentje, niets lekkerder dan in een warm bed te stappen als je gaat slapen. Nou ja, ik kan eerlijk gezegd wel nog een paar lekkerder dingen verzinnen maar daar ga ik hier niet verder op in.

Denk nu niet dat ik een hele nacht lig te bakken op dat ding, even voor alle duidelijkheid, het gaat aan als ik mijn tanden ga poetsen en het gaat weer uit zodra ik in bed stap.

Een elektrisch deken zou voor onze brievenbus ook wel wat zijn, die zat vanochtend dichtgevroren. Grof geschut uit de kast gehaald om er na een hoop geklooi een dubbele stapel reklamefolders uit te halen.

Ach ja, maken we de kachel wel weer mee aan, hebben ze toch nog enig nut.