De avond valt op Les Fontanelles, het einde van een mooie dag.
Bert en Marleen
maandag 26 januari 2015
zondag 25 januari 2015
woensdag 21 januari 2015
Circuit de randonnée Château Bleys
Stralende zonnige dag, alle reden voor een mooie wandeling met als startpunt ons eigen dorpje Marnaves. Het circuit de randonnée Château Bleys, 9.8 km, 2h40.
 |
| Château Bleys |
maandag 5 januari 2015
Almanach du facteur
We wonen hier nu officieel al vijf jaar, wat je zegt, de tijd vliegt. We zijn aardig ingeburgerd, althans dat denken we. Ons Frans is nog verre van perfect maar we redden ons, de ene keer al wat vlotter dan de andere, met een glas wijn op gaat het een stuk vlotter dan zonder en als we boos zijn lukt het ook beter vreemd genoeg, al komt dat laatste hoogst zelden voor.
Maar vandaag heb ik me voor de gelegenheid even voorgedaan alsof ik een beetje nieuw was hier. Ik zal uitleggen hoe dat zo komt.
Al vijf jaar hebben we dezelfde postbode. Een beetje stille man. Hij is niet onaardig maar supervriendelijk kan ik hem ook niet noemen. Hij brengt nog wel eens pakjes die we besteld hebben naar ons huis. Als die in de brievenbus passen dan laat hij ze daar achter, zoals gebruikelijk is hier.
Maar vaak genoeg is het pakje te groot en dan zit er niets anders op voor hem dan onze honderd meter lange oprit af te rijden tot aan ons huis, luid toeterend zodat we naar buiten kunnen rennen voordat hij weer onverrichter zake rechtsomkeer maakt en een briefje in de brievenbus deponeert met de melding "U was niet thuis".
Dat laatste is ons al menig keer overkomen. Als we binnen bezig zijn horen we zijn toeter niet altijd. Hij neemt dan niet te moeite om uit te stappen met als gevolg dat we alsnog de twaalf kilometer naar het postkantoor kunnen afleggen om zelf onze bestelling op te halen.
Vandaag ook weer TOET-TOET, de facteur met een bestelling. Drie pakjes tegelijk nog wel. Ik rende naar buiten, haalde mijn mooiste glimlach tevoorschijn en liep op hem af. Ik zag hem ontdooien. Hij was supervriendelijk, wenste me een heel gelukkig nieuwjaar en ... vroeg een beetje schoorvoetend of ik geïnteresseerd was in de almanach du facteur en of ik het concept kende. Eigenlijk bedelde hij een beetje verlegen om een fooi. En ik die nog wel dacht dat het door mij kwam ...
Hoe dan ook, hij is een fooi en wij een kalender rijker. Ik denk dat we dikke maatjes zijn vanaf nu.
Maar vandaag heb ik me voor de gelegenheid even voorgedaan alsof ik een beetje nieuw was hier. Ik zal uitleggen hoe dat zo komt.
Al vijf jaar hebben we dezelfde postbode. Een beetje stille man. Hij is niet onaardig maar supervriendelijk kan ik hem ook niet noemen. Hij brengt nog wel eens pakjes die we besteld hebben naar ons huis. Als die in de brievenbus passen dan laat hij ze daar achter, zoals gebruikelijk is hier.
Maar vaak genoeg is het pakje te groot en dan zit er niets anders op voor hem dan onze honderd meter lange oprit af te rijden tot aan ons huis, luid toeterend zodat we naar buiten kunnen rennen voordat hij weer onverrichter zake rechtsomkeer maakt en een briefje in de brievenbus deponeert met de melding "U was niet thuis".
Dat laatste is ons al menig keer overkomen. Als we binnen bezig zijn horen we zijn toeter niet altijd. Hij neemt dan niet te moeite om uit te stappen met als gevolg dat we alsnog de twaalf kilometer naar het postkantoor kunnen afleggen om zelf onze bestelling op te halen.
Vandaag ook weer TOET-TOET, de facteur met een bestelling. Drie pakjes tegelijk nog wel. Ik rende naar buiten, haalde mijn mooiste glimlach tevoorschijn en liep op hem af. Ik zag hem ontdooien. Hij was supervriendelijk, wenste me een heel gelukkig nieuwjaar en ... vroeg een beetje schoorvoetend of ik geïnteresseerd was in de almanach du facteur en of ik het concept kende. Eigenlijk bedelde hij een beetje verlegen om een fooi. En ik die nog wel dacht dat het door mij kwam ...
Hoe dan ook, hij is een fooi en wij een kalender rijker. Ik denk dat we dikke maatjes zijn vanaf nu.
Abonneren op:
Posts (Atom)