Dieven

Ik heb de groententuin echt verwaarloosd de afgelopen maand. Ik snap wel hoe dat komt, maar toch is het jammer. Ik had me zo voorgenomen er iets moois van te maken, maar als je het nu ziet, één en al onkruid.

Ik ben nu dan maar beetje bij beetje aan het proberen er nog iets van te maken. Waar je nu aarde ziet was het helemaal overwoekerd met een soort gras. Ik weet niet precies wat het is, maar het groeit enorm snel, het vertakt zich bovengronds en maakt daar uitlopers die zich weer gaan wortelen. Zie het maar eens weg te krijgen. Aan de rechterkant, richting tomatenplanten, staan nog ergens meloenen onder datzelfde gras verscholen. Gaat me nog een paar dagen kosten om die weer vrij te maken.

Maar wat me alles meevalt zijn de tomaten. Ze zijn niet gediefd en er was me al voorspeld dat ze daardoor hele kleine vruchten zouden gaan dragen.

Ik weet het niet hoor, maar deze tomaten zijn zo groot dat ze amper in mijn hand passen. Wat zou er niet van geworden zijn als ik ze wél had gediefd. Ik wil het niet weten, laat dat dieven maar zitten.

kVA

In Frankrijk sluit je voor je elektra een abonnement af op basis van wat je denkt te verbruiken. Is het gekozen ampèrage te laag dan loop je het risico dat de hoofdzekering doorslaat. Maar is het te hoog, dan betaal je te veel abonnementskosten. Verstandig dus om van tevoren goed uit te rekenen welke apparaten er tegelijk aan kunnen staan en daar je abonnement op af te stemmen.

Ik ben niet goed in elektronica, nooit geweest, hoewel het vroeger op school wel één van mijn vakken was, maar om de een of andere reden is dat niet blijven hangen. Dus vraag mij niet hoe het werkt met Ampères, Watten, laat staan Ohms, maar de boiler stond aan (3000 Watt), de wasdroger (2000 Watt), de waterkoker (2000 Watt) en de zwembadpomp (1100 Watt) en dan is een abonnement waarbij je maximaal 30 kVA tegelijk afneemt net niet voldoende. Paf, niks meer.

Ook weer niet zo'n ramp, je loopt naar de hoofdschakelaar en zet hem weer aan. Maar toch, handig is het niet. Zo kon het niet langer, dus de EDF (Energie De France) gebeld om het abonnement op te hogen.

En die is langs geweest. We wilden ophogen tot 45 kVA, moet voldoende zijn denken we. Volgens het mannetje van de EDF is dat ook meteen het maximum wat we kunnen krijgen zonder de hele toevoerleiding te moeten vervangen. Kan wel allemaal maar da's weer een heel gedoe.

Maar goed, om een lang verhaal kort te maken, hij is onverrichter zake weer vertrokken, hij mistte een of andere zekering die weer vóór deze zekering zit.

En nu? Nu wachten we alweer drie dagen op een telefoontje voor een nieuwe afspraak. Maandag zelf maar weer bellen.

Lavage Gayet

Bonjour, I wish to register a complaint. Ik heb zojuist mijn voiture door Uw wasstraat laten gaan en hij is niet schoon.

Ik loop even met U mee. Ah ik zie het al! Een vaker voorkomend verschijnsel, de oorzaak van het feit dat Uw voiture niet schoon is, is gelegen in het feit dat hij vies is.

Wilt U dat nog eens herhalen?

Kijk, onze nieuwe machine, de Softwash Exuisite 3000 is fijngevoelig, hij is niet bedoeld voor vieze voitures, hij wast alleen een heel licht waas van het fijnst mogelijke stof enigszins weg.

Ik heb 4 euro's (33 Francs) in de automaat gegooid en ik verwacht dan dat mijn voiture schoon zal zijn. Voorts kwam tijdens het wasproces uw assistente naar buiten om ons te vragen naar ons oordeel, daar er eerder vandaag klachten waren over het wasresultaat. Me dunkt.

Uw voiture heeft zo te zien enige tijd onder een boom gestaan en dat kan de Softwash Exuisite 3000 niet verwerken. Ik kan dat aantonen aan de hand van deze losliggende uitgedroogde kersen in de dakgoot, ziet U wel, een boom zonder twijfel.

Dit gesprek is zinloos, ik wil mijn 4 euro terug.

Non.

Foek joe toe, Lavage Gayet, Avenue Saint Exupery, Gaillac.

(éénmalig optreden van Brijn)

Rust

Rust in huize Fontanelles.

Onze poezen houden wel van wat rust, geef ze de kans en ze liggen opgerold op de bank te snurken. En met snurken bedoel ik dus SNURKEN. Zeker Maxi, links op de foto, kan er wat van, daar is de baas een kleine jongen bij.

Maar vanaf morgen is het over met de rust. Dan begint het logeerseizoen bij ons. Vinden wij ontzettend leuk, de poezen haten dat, want, weg rust. Maxi berust er op een gegeven moment in, Mini daarentegen verstopt zich zo lang mogelijk onder de bank, tot de honger echt toeslaat en ze er wel onder vandaan moet komen.

Maar omdat ik een week hart heb, al helemaal waar het de katjes betreft, schuif ik zo nu en dan wat brokjes onder de bewuste bank. Poesje komt wel als ze er aan toe is. Anders wordt het drie weken onder de bank logeren, want zo lang duurt het logeerseizoen.

Ik haal je op, ik neem je mee

Ik ben maar weer begonnen met boeken lezen, je moet wat als je niet kan verbouwen.

Ik was er mee begonnen tijdens mijn trip naar België vorige maand. Niet dat ik er veel aan toe gekomen ben daar, maar sindsdien was het blijven liggen.

Ik ben nog niet ver, een paar hoofdstukken, maar het is nu al helemaal goed. Als je niet weet wat je nu weer eens moet lezen dan moet je dit boek nemen. In tegenstelling tot die suffe film van gisteren is dit echt een aanrader.

Filmpie

Dit is niet meer normaal. Sinds onze eerste huurders hier zijn is het echt slecht weer. Regen, koud, wind, alles wat je bij de herfst verwacht maar niet nu.

Maar vooruit, het geeft je wel een goede reden om eindelijk eens een filmpie te kijken. We hebben de slaapkamer tot filmkamer gemaakt en er precies één enkele keer een film "gedraaid". Nu dus de tweede.

Aardig, voor een regenachtige dag, maar da's dan ook alles wat er over te zeggen valt.

Déclaration d'achèvement de travaux

Als je wilt gaan verbouwen aan je huis heb je een "déclaration de travaux" nodig. Daarmee vraag je toestemming aan de overheid om te mogen verbouwen. Het gaat dan vaak over wijzigingen van de bestemmingen van een deel van je huis. Je mag niet zomaar een schuur bij je huis betrekken en daarin gaan wonen, ook al zie je daar aan de buitenkant niets van. Zelfs als je op je zolder een kamer wilt maken zal je dat moeten aanvragen. Het heeft allemaal met belastingen te maken die je betaald over de bewoonbare oppervlakte.

Zo ging dat ook met wat nu de gite is. Alleen was dat al door de vorige bewoners aangevraagd in 2007. Wij hebben het uiteindelijk vier jaar later uitgevoerd, met hier en daar wat aanpassingen, dat wel. Je zou denken dat daarmee de kous af is, maar dat is iets te simpel gedacht. We moeten het nu ook binnen drie maanden nadat het klaar is afmelden.

Zoiets doe je met een speciaal formulier, het "Déclaration d'achèvement de travaux".

We hadden al twee keer een herinneringsbrief gekregen van de belastingdienst. We kunnen het niet langer uitstellen, vandaag maar eens aan begonnen. Weer een hoop vragen die beantwoord moeten worden. Het blijkt dat niet alleen de gegevens van de verbouwing opgegeven moeten worden, maar die van het hele huis. Vierkante meters van alle ruimtes, het aantal douches, toiletten en dat soort dingen.

Voorlopig zijn we hier nog niet mee klaar.

Lekker weertje

We waren vandaag op stap, helemaal naar de Aude, in vogelvlucht zo'n 130 km ten zuiden van hier. Zuidelijker, dus zonniger zou je denken. Tant pis, zwaar bewolkt, onderweg zelfs regen, een beetje zoals in de noordelijke landen als ik de weerberichten mag geloven.

Maar het kon de pret niet drukken. Lekker gegeten, heerlijk wijntje erbij en goed gezelschap, meer heb je niet nodig.

Eenmaal weer thuis bleek toch de zonneboiler goed opgewarmd te zijn en de temperatuur van het zwembad vier graden hoger te liggen dan vanochtend.

Alleen ziet de nabije toekomst er niet al te rooskleurig uit. Zie je dat gele stipje? Daar zitten we. En zie je die witte massa boven de oceaan? Die komt er aan.

Lekker weertje wel ... voor eind november dan.

Reap what you sow

Met dit weer, dan weer zon, dan weer regen, is de groententuin uit zijn voegen aan het barsten. Hoogste tijd om te oogsten.

De boontjes zijn aan de beurt. Ik had twee soorten gezaaid, groene en gele. Alleen had ik wel een beetje veel zaadjes in de grond gestopt, emmers vol komen er van af. Maar goed, dat is ook wel de bedoeling. Ze zijn tenslotte om in te vriezen, zo heb je in de winter ook wat.

Het zag er in het begin even naar uit dat er gif aan te pas moest komen, ineens zaten er enge beestjes op de plantjes. Maar wonder boven wonder zijn die vanzelf weer verdwenen. En omdat we ook puur nature meststof hebben gebruikt, met dank aan buurmans schaapjes, hebben we nu honderd procent bio-boontjes op het menu staan.

Smulluh.

Snap je wel?

18 graden is het in het zwembad, daar zwem ik dus niet meer in, mij veel te koud. Onder de 22 is het afgelopen voor mij. Vorige week was het nog 26, het gaat snel omlaag nu er nauwelijks zon te zien is geweest.

Maar er is hoop. Niet alleen is de zon weer voorzichtig terug aan het komen, maar vanaf dit moment wordt het zwembad verwarmd door de bestaande zonnepanelen op het dak.

Het vergt nog best wat moeite om te begrijpen hoe het allemaal werkt. Ik doe een poging.

De glycol in de panelen op het dak wordt warm door de zon. De pomp draait en dus stroomt de glycol door de buizen richting boiler in de garage. Daar staat weer een of ander kastje met elektronica. Dat kastje checkt de temperatuur van het water onderin de boiler. Als de glycol minimaal tien graden warmer is dan het water in de boiler zal de pomp gaan draaien zodat het water in de boiler opgewarmd wordt. Maar nu, zodra dat water een temperatuur van 55 graden heeft bereikt gaat er een klep open en stroomt de glycol naar de warmtewisselaar bij het zwembad en gaat daar dus het water opwarmen. De elektronica zorgt er ook voor dat de pomp van het zwembad aangaat, mocht deze uit staan. So far so good. Maar wat als de temperatuur van de boiler hoger is dan de temperatuur van de glycol? Dan mag er geen uitwisseling zijn want dat zou de boiler alleen maar afkoelen. Als nu het zwembadwater minstens 6 graden kouder is dan de glycol dan vindt er warmteuitwisseling plaats bij het zwembad. Als het zwembad opgewarmd wordt gaat het systeem elke 25 minuten checken of de temperatuur van de zonnepanelen en dus de glycol inmiddels niet is gestegen en toch de boiler eerst moet worden opgewarmd. Want een warm zwembad is prettig, maar niet ten koste van een warme douche. En dan kan het ook nog zo zijn dat het allemaal veel te heet wordt op het dak, we hebben al eens 166 graden gehad. Dan mag de glycol ook niet zonder meer overal heen stromen, want dat zou betekenen dat de buizen gaan smelten. Dus daar zit weer een beveiliging op. Snap je wel?

Dit alles is weer met een menuutje in te stellen ... juist ja.

Voor wie er maar geen genoeg van kan krijgen is hier het schema.

Veel plezier.

Wie-oe-ie-oe!!!

Half zeven vanochtend, WIE-OE-IE-OE , het zwembadalarm ging af.

Dus sprong er iemand (ik dus) zijn bedje uit, trok snel een badjas aan (want gasten op het terrein), stapte in slippertjes (twee verschillende) en sprintte naar buiten.

We hadden gisteren een alarm gekocht. Nu er kleine kinderen rondlopen hier moet je wel de veiligheid in de gaten houden. Het snelste was even een alarm scoren wat afgaat als er iemand in het water valt.

Zo gezegd, zo gedaan. Een boel centjes neergelegd, veiligheid mag wat kosten. Het zag er allemaal goed uit. We hadden wel gehoord van kennissen die er één hadden dat ze de batterijen eruit gehaald hadden, "want die dingen gaan om de haverklap af". We dachten nog even, ach dat zal wel meevallen.

NOT!

Er zat geen zuchtje wind, de filterpomp stond niet aan, geen vogeltje dat een slokje kwam nemen, een totale blakte op het water, zoals dat in de zeilwereld genoemd wordt, en toch vond dat kreng het nodig om een kabaal te maken wat tot Parijs te horen was.

Vanochtend het zaakje opgepakt, batterijen eruit gehaald, schoongemaakt, weer in de doos gedaan en linea recta teruggebracht naar waar het vandaan kwam.

Vakantie?

Wat nou vakantie? Ik stond vandaag alweer op de steiger.

Maar deze keer niet in eigen huis.

Bij een vriendin was de nood hoog, de balken van het plafond in de woonkamer moesten vandaag coute que coute geschilderd zijn. Dus wat doe je dan? Schildersplunje aan en even een kwast vasthouden. En dan blijkt maar weer, vele handen maken licht werk.

Toch geweldig als je elkaar kan helpen, daar heb je vrienden voor.

Gezocht

Ter vervanging van de robot, waarvan de staart nu wel zwiept maar die weigert te zuigen, is Les Fontanelles op zoek naar een POOLBOY.

Wat we vragen
U bent goed gespierd, mooi gebruind, redelijk jong, vrij slank, behoorlijk knap en stelt verder geen vragen.

Funktieomschrijving
Twee maal daags, te weten 's ochtends en 's avonds, zuigen van het zwembad te Les Fontanelles. Bij geschiktheid kan het takenpakket op verzoek en in goed onderling overleg worden uitgebreid.

Wij bieden
Kost en inwoning.

Interesse?
Stuur uw meest flatterende foto naar
   Les Fontanelles
   81170 Marnaves
   t.a.v. de vrouw des huizes

Noodweer

Volgens nu.nl krijgen we noodweer.

Gaan ze gaan er nou van uit dat er alleen maar toeristen in Zuid-Europa verblijven, serieus, dat klopt dus niet hé. Er wonen hier nogal wat ex-pats, maar daarnaast ook behoorlijk wat Fransen, echt waar.

Maar goed, er zou dus noodweer op komst zijn en da's niet best voor die toeristen. Ons hoor je daar niet over klagen, we zijn blij met elke druppel die valt. Maar als je net Nederland of België ontvlucht bent om het slechte weer dan zit je niet op regen te wachten.

Maar och, de weerberichten hier nemen we met een korrel zout, nu wordt er noodweer voorspeld, over een uur wordt er waarschijnlijk weer zon voorspeld, dat zwiept echt alle kanten op.

Maar wat er niet alle kanten opzwiept is de staart van de zwembadrobot. Nochthans net een stelschroefje aangedraaid. Grrrr.

Vakantie

We hebben vakantie. We gaan nergens heen, maar vanaf nu doen we even helemaal niets meer. Nou ja, ons eigen huis is de afgelopen vier weken totaal verwaarloosd, daar moet wel wat aan gebeuren. Maar er wordt voorlopig niets meer gedaan waar je spierballen van krijgt.

Ik zit een beetje te denken wat ik in de tussentijd met dit weblog moet gaan doen. Er valt weinig te vertellen, we maken voorlopig weinig mee. Misschien las ik wel een pauze in, tot we weer aan de slag gaan.

Of misschien ook niet, misschien ben ik echt wel verslaafd hieraan. We weten het morgen.

Hoera!

Hoera! Het is klaar! Vandaag de laatste hand gelegd aan het zwembad, weer met ongelooflijk veel hulp van onze vrienden.

Het ziet er prachtig uit, we zijn er superblij mee. Je moet het eigenlijk live zien, op foto komt het niet goed tot zijn recht.

Toch maar even een provisoir hek eromheen geplaatst, kinderen zouden wel eens van het terras kunnen vallen anders en da's niet de bedoeling. Overigens ook wel handig voor volwassenen, zeker na een roseetje of twee.

Aan iedereen die geholpen heeft, hetzij met fysieke arbeid of met morele steun, ontzettend bedankt! Zonder jullie was het niet gelukt.

Koek op

Het gaat de goede kant op.

Het terras begint vorm te krijgen. Het is op de foto slecht te zien, maar het wordt echt mooi. De voorkant ligt bijna helemaal, morgen wordt dat afgemaakt. Later komt er nog een rand van 80 cm rond de zijkanten en achterkant. Maar daarover meer als we zover zijn.

Je loopt nu vanaf het kiezelterras zo het zwembadterras op. Da's prettig voor ons en voor onze gasten en vrienden die willen zwemmen. Maar ook voor dieren is er nu geen enkele belemmering meer om het bad in te duiken. En da's toch iets minder, vooral voor de liner.

Net nog snel even een paar barrières opgeworpen. Alle toegangswegen zijn versperd met tuinmeubilair, het ziet er een beetje maf uit nu, maar je moet wat.

Voor vandaag is de koek op, iedereen is moe, ik ook. Morgen weer een dag, de laatste.

De eerste planken

Het is nu negen uur 's avonds, we hebben net gedouched en zijn bekaf. Al sinds acht uur vanochtend zijn we druk in de weer, zonder noemenswaardige pauzes.

Waar eerst een hoop rotzooi lag is een keurige parkeerplaats verrezen.

Tuinmeubilair is in de beits gezet.

En de eerste planken van het terras zijn gelegd.

With a lot of help from our friends, alweer.

De tour in Vaour

Vandaag was de dag van de tour, op een paar kilometer hier vandaan kwam de hele stoet langs. En dat werd gevierd. Vaour is een dorp waar ze geen feestje aan hun neus voorbij laten gaan.

Maar we waren er niet bij, aan onze neus ging het gebeuren wel voorbij, het moest wel. We zouden vandaag eens flink doorwerken aan het terras. Zouden, inderdaad, het is helemaal niets geworden. De godganse dag heeft het geregend. En hoewel we ergens wel blij hadden moeten zijn dat er eindelijk wat hemelwater naar beneden kwam, was de timing bijzonder slecht.

Het zat ons behoorlijk dwars, van werken is niets terecht gekomen. En zo hadden we dus geen tourfeest maar helaas ook geen voortgang aan het terras.

Dan maar de tour op TV gekeken.

Zwembad, dag 16

En meteen de laatste dag! De maitre is vandaag voor het laatst geweest, om de margelles te plaatsen. Hij zou eigenlijk gisteren al komen maar het werd een dag later, soit.

Het ziet er wel heel mooi uit nu met die boordstenen (met dank aan Kees voor de vertaling).

Intussen zijn we zelf begonnen met het terras.

Niet alleen, met hulp van onze vaste aannemer en inmiddels zeer goede vriend. Het is allemaal meer werk dan ik had gedacht moet ik toegeven, én zwaar.

De gite is nu op een paar kleinigheden na ook af.

Het vliegengordijn hangt, alles is opgeruimd en het is er helemaal schoon. Met dank aan twee lieve vriendinnen, het was me alleen niet gelukt.

Heet

Zei ik nou gisteren dat ik wel van een beetje warmte hou? Mensen het was heet vandaag.

Ik zou wel even een parasol halen voor op het terras van de gite en kussens voor de ligbedden van gite en zwembad. Even vergeten dat het seizoen eigenlijk al voorbij is wat die spullen betreft, dus heel veel keuze was er niet meer. Maar hoe dan ook, het is toch nog gelukt. Die kussens dan, die parasol kwam gebroken uit de doos, bovendien was hij ook nog eens veel te klein, die gaat dus terug. Maar ik ben wel tevreden over de kussens. Bijkomend voordeel van einde seizoen, soldes.

Maar voor dat alles ben ik op het heetst van de dag naar Albi gereden. Al met al drie uur in de auto gezeten, zonder airco ... peentjes gezweet.

Bij thuiskomst frisse duik in het zwembad genomen om af te koelen. Het water begint tropische temperaturen aan te nemen, 26 graden. Waarom gaan we dat in hemelsnaam verwarmen.

Warm

Het is warm. Morgen nóg warmer. Maar je hoort me niet klagen, ik hou wel van een beetje warmte. Niet als je net uit Siberië komt, maar als je hier woont dan wen je snel aan de hogere temperaturen, graadje of dertig is net lekker, daarboven wordt het echt warm, zeker als er geen wind staat.

Het gras groeit al tijden niet meer, te droog. Dat zou ook het geval zijn met de groententuin als we niet zouden sproeien.

En omdat we dat dus wél doen groeit alles alsof het een lieve lust is. De boontjes zijn klaar om geplukt te worden, de tomaten moeten alleen nog rijpen, de meloenen groeien als kool, de radijzen zijn zo groot als rapen en de sla schiet in het zaad.

En het onkruid? Ja, dat groeit nog harder dan de rest. Even geen tijd voor, komt wel weer.

Hartverwarmend

Hoe lang wonen we hier nou, een dik jaar, meer is het niet. Maar we hebben inmiddels zoveel vrienden hier, het is echt niet te geloven.

Vanavond waren we naar een barbeque, een stel vrienden gaat verhuizen, ver weg, té ver weg voor ons gevoel. Nou ja, het is ook weer niet zó ver, maar toch een dikke twee uur rijden, dat doe je niet meer op goed geluk en da's jammer.

Het was gezellig, veel gelachen, heerlijk gegeten, lekkere bubbels.

Maar wat is nou het allermooiste? Bijna iedereen die we hier kennen leest dit weblog en is op de hoogte van onze dagelijkse beslommeringen. Dus ze weten allemaal dat we echt hard door moeten werken deze en komende week. En wat blijkt, er zijn er zoveel die hun hulp hebben aangeboden, zomaar.

Hartverwarmend.

Au travail

Vanochtend om half zeven opgestaan, auw, niet mijn beste tijd. Ik heb absoluut geen last van ochtendhumeur, het is alleen dat mijn ogen niet open willen op dat tijdstip.

Maar je hoort me niet mopperen, half uurtje later stond ik al greppels te vullen. De greppel waar de leidingen van het zwembad doorheen lopen was eindelijk klaar en kon weer dicht. Zoiets kost je toch weer een halve dag om het netjes te krijgen. Je moet wel vroeg beginnen, om tien uur is het al goed warm en om elf uur kan je beter binnen verder gaan.

Intussen zijn vandaag de planken voor het terras geleverd.

Keurig volgens afspraak, dat valt weer mee. Wat niet gezegd kan worden van de maitre piscinier, hij had beloofd deze week de margelles te plaatsen. Niet dus, het wordt maandag. O ja, margelles, geen idee hoe dat in het Nederlands heet, het zijn de tegels die op de rand van het zwembad bevestigd worden, de laatste afwerking. We moeten er wel op wachten om aan het terras te kunnen beginnen.

Behalve om wat te eten en een frisse plons in het zwembad is er de hele dag doorgewerkt. Het is inmiddels kwart over negen 's avonds en nu pas zit ik languit op de bank, met laptop op schoot.

Maar denk niet dat ik al klaar ben, ik ga nog een uurtje kralen rijgen voor het vliegengordijn, tenzij mijn luikjes voor die tijd dichtvallen. Ik vrees het ergste.

Back home

Ik ben weer op het honk.

De terugreis is goed verlopen. Hoewel de trein zeven minuten vertraging had en ik heel even bang was om de connectie niet te halen, was ik ruim op tijd op de luchthaven. Eigenlijk was ik er veel te vroeg, maar ach, boek zitten lezen met ipod op mijn oren, de tijd vloog om.

In tegenstelling tot de heenreis mocht ik deze keer mijn trolley niet als handbagage meenemen, niet zozeer vanwege het formaat maar vanwege het gewicht. Dus de koffer maar ingechecked. Bij aankomst in Toulouse draaiden drie koffers rustig rondjes op de band waar hopelijk mijn koffer zo meteen tevoorschijn zou komen. Het feit dat de labels op die koffers ORY, RNS en SXB vermelden maakte me toch wel een beetje nerveus. Ik ben geografisch bepaald niet goed, maar voor zover ik weet liggen Parijs Orly, Rennes en Strasbourg toch echt niet in Toulouse. Ik ben bang dat de eigenaren niet meteen hier naartoe zouden afreizen om hun bezittingen op te halen. Wie weet zou mijn koffertje wel in één van deze steden belanden. Maar dat bleek onterecht, de derde koffer die op de band belandde was de mijne.

En nu geniet ik nog even van de laatste rustige avond voordat het morgen menens wordt. Au travail!

Tadaaaa

Even een update over het zwembad. Jullie hebben de eerste foto nog niet gezien.

Tadaaaa, dit is het. Sfeervol, niet? Fraai, toch? Zolang je niet te veel naar de omgeving kijkt dan, da's nog een beetje een rommel. Vandaar dat het een nachtopname is geworden, dat verdoezelt een beetje.

Intussen ben ik ingechecked voor de vlucht, morgen om half vijf land ik op Toulouse, om half zeven dobber ik rond in het zwembad, op de opblaaskrokodil. Inshallah.

Alle hens aan dek

Het is bijna tijd om weer terug te keren, morgen alweer de laatste dag, het is snel gegaan. Ik had een drukke agenda, geen tijd gehad om me te vervelen.

Ook vandaag weer op stap geweest, naar een openluchtconcert. België bruist van de concerten, kermissen en ander volksvermaak in de zomermaanden, elke dag valt er in de buurt wel iets te beleven of te bekijken.

In Frankrijk is dat ook wel zo, alleen hebben we er tot nu toe geen tijd voor gehad om er aan deel te nemen. Nu ook weer, de tour komt er aan, willen we graag meemaken, maar of we het ons juist nu kunnen permiteren om niet aan het werk te zijn is de vraag. 16 juli wordt namelijk een belangrijke dag, dan staan de eerste gasten op de stoep. Voor die tijd moet het zwembadterras nog even gemaakt worden. Ik hoor het mezelf zeggen, even, het is nog een hele klus.

Het hout wordt morgen geleverd, de planken komen vrijdag, daar zal het dus niet aan liggen. Maar we zullen echt alle zeilen moeten bijzetten.

Retrorock

Ik weet het , ik moet me gaan schamen zo onderhand. Ik doe niets anders dan me vermaken terwijl er op Les Fontanelles hard gewerkt wordt. Het is niet eerlijk verdeeld.

Maar ja, ik kan wel stilletjes in een hoekje gaan zitten en me vervelen, maar daar heeft ook niemand wat aan. En dus ben ik naar Retrorock geweest.

Het was aangekondigd als een 50+ event, ik had me dus eigenlijk te jong moeten voelen maar ik kon het niet aan me voorbij laten gaan. Gelukkig bleek de gemiddelde leeftijd eerder 60+, ik voelde me weer even piepjong.

Na een paar bandjes die niet bepaald de moeite waren om naar te blijven kijken, dus ondertussen aan de Hoegaarden, dit is tenslotte België, traden de Hollies op. Je weet wel, van Carrie-Anne, Bus Stop, Look Trough Any Window en andere hits uit de zestiger jaren.

Hele avond staan meebrullen, heerlijk.

Korte beentjes

Het zwembad is helemaal gevuld, de temperatuur is 23 graden. De eerste baantjes zijn getrokken! Ik moet nog even wachten voor ik het zelf kan aanschouwen allemaal maar ik kijk uit naar de eerste plons in het nieuwe bad. Er is wel een klein probleempje, goeie kans dat ik niet bij de bodem kom, beentjes te kort.

Daar had ik nou vroeger ook altijd al last van. Wie me kent weet dat ik twintig jaar motor heb gereden. Ik ben begonnen op een Guzzi en daarna overgestapt op een Ducati. Mooie machientjes, met voor mij maar één probleem, ik kon nauwelijks met mijn voeten bij de grond. Ik heb zelfs nog extra dikke zolen op mijn laarzen laten zetten, niet dat dat veel soelaas bracht. Om die reden heb ik toen maar de racers vaarwel gezegd en ben verliefd geworden op choppers. Maar dat alles is alweer lang geleden, geen motor meer van dichtbij gezien.

Tot vandaag. Ik ben voor het eerst in mijn leven naar een motorcross gaan kijken, weer een andere tak van sport.

Het kriebelde weer even, ik had zo een rondje willen rijden, maar je raadt het al ... beentjes te kort.

Sinksenfoor

En terwijl het zwembad steeds voller en voller loopt met water ben ik na heel veel jaren weer eens een kijkje gaan nemen op de sinksenfoor, de kermis van Antwerpen.

De laatste keer dat ik er was is alweer dertig jaar geleden, maar ik heb niet het idee dat er veel veranderd is. Hoewel er uiteraard nieuwe supersnelle misselijkmakende attracties zijn bijgekomen is het grootste deel uit een vervlogen tijdperk en dat is nu precies wat de sinksenfoor zo leuk maakt. Ik doe het vandaag met een fotoreportage, dat zegt meer dan woorden.

Zwembad, dag 15

De kraan staat nog steeds open, het bad is nu voor de helft gevuld.

Inderdaad kleurt de zandkleurige liner sprakelend groen, wel een fraai effect. Ik durf nog niet onder de buik van de eend te gluren, water uit de kraan is nogal frisjes, ook in het warme zuiden. Maar als straks de warmtewisselaar van de zonnepanelen aangesloten is kan je het bad in een dag tot tropische temperaturen opstoken. Kijk, klinkt al beter.

Niet alleen de kraan doet zijn werk, de maitre ook.

Het local technique, de technische ruimte, is inmiddels gereed. Nou ja, je kan nog niet echt van een ruimte spreken, de muur ontbreekt nog en er zit nog geen dak op, maar de apparatuur is aangesloten. Als het bad helemaal vol is kan de pomp aan.

Wanneer dat is? Zondag, om 16:18 precies.