Ze is er weer

Drie dagen heeft het geduurd, drie dagen was het fris en nat. Maar ze is er weer, de zon. Klaar voor een mooie nazomer? Wij wel.

Frisjes

Het is eind augustus, het is koud en het regent. Je zou haast denken dat we in het koude noorden zitten, maar we zitten toch echt in het warme zuiden. Je zou het niet zeggen. Ik keek vanavond rond achten op de thermometer, 14 graden, meer kon ik er niet van maken. Als het zo doorgaat komen de dikke truien uit de kast.

Maar zo ver zal het voorlopig toch niet komen denk ik. Morgen nog meer van 't zelfde, daarna gaan de temperaturen weer omhoog. Gelukkig.

Lastig punt

We gaan weer bijna aan het werk. Nog heel even en ik kom weer met verhalen over verbouwingen, voortgang, gipsplaten (nee hè), schroeven en spijkers. We zijn zelfs al een beetje voorbereidingen aan het treffen.

We gaan namelijk verhuizen. Ha ha, nee nee, schrik niet, we gaan Les Fontanelles niet verlaten. We gaan verhuizen binnen ons eigen huis. We gaan weer een onderdeel aanpakken. Deze keer moet onze slaapkamer eraan geloven.

Wat nu onze slaapkamer is was toen we hier kwamen wonen een grange, een stal. Meer kan ik er niet van maken. Er zat een vloer in waar je doorheen zakte, een dak waardoor je naar buiten kon kijken en in de ruimte zaten geen ramen. We hadden wel drie slaapkamers in het oude huis maar we hadden voor dit doel onze zinnen gezet op de grange. Die kamers in het oude huis waren steenkoud in de winter, niet heel erg als je hier niet permanent woont, maar toen we eenmaal hier definitief waren ingetrokken hadden we er alle belang bij om voor de volgende winter inviel een comfortabele plek te maken voor onszelf. Het werd ons eerste project.

We moesten nog alles leren. We kwamen net van kantoor af en veel meer dan een computer hadden we bij wijze van spreken niet gezien in ons werkzame leven. We hebben de vloer eruit laten slopen, nieuwe balken erin laten zetten en twee ramen laten maken in de muur. En dat was het. De rest deden we zelf. Een flinke portie gezond verstand en die paar spiertjes de we toen hadden moesten het gaan doen. En daarmee is het gelukt. We hebben over alles veel en veel te lang gedaan maar dak, muren en vloer waren uitstekend geïsoleerd en we konden ons bed neerzetten voor de winter begon. Missie geslaagd.

Alleen, ja, nu drie jaar later zitten we nog steeds tegen een niet afgewerkte slaapkamer aan te kijken. Ik weet het wel, 99% van de tijd liggen we daar met onze ogen dicht, maar toch. Intussen is er in die ruimte een niet-afgewerkte badkamer bijgekomen en een niet-afgewerkte kleedkamer. Het wordt nu stilaan tijd om de koe bij de horens te vatten, de stoute schoenen aan te trekken, geen excuses meer te verzinnen en gewoon te beginnen, stap voor stap.

Stap 1: Met ruime zijn/haar kleren op en bewaart enkel wat hij/zij nog de moeite waard vindt.

Verdorie ... hebben we meteen het lastigste punt al te pakken, voor mij toch. Ik vind alles nog de moeite waard. Dit kon wel eens even gaan duren ...

Balanceeract

Nog even een balanceeract voordat de maan de dag verdrijft.
Of snoept ze stiekem wat bytes van onze snelweg?
En ons internet is al zo traag ...

Spra - ke - loos

Hemeltje lief

Swingen en dansen

Zomaar een avondje in zomaar een Frans dorpje met zomaar een gezellig barretje en zomaar een leuk bandje ...

Maar wat een bandje! Swingen en dansen tot na middernacht.

Kom je spelen?

Ik hing wat te hangen in de hangmat ... een boekje te lezen ... te suffen vooral ...

... tot Mini me kwam roepen om te spelen ... maar omdat ik niet wilde spelen ...

... kwam ze met een ander speelkameraadje aanzetten ...

... ik denk alleen niet dat het een vrijwillig speelkameraadje was ...

When the sun sets on the sage

When the sun sets on the sage I'll say how do you do
That's when cowboys go to sleep
And my pony will be waiting in the dust for me
Say adios when the sun sets on the sage 

The sky is all aglow

The shadows are falling

Now it's high time to go

Hear those gentle voices calling

- Commander Cody -

Een beetje laat

Maar daar zijn ze dan.

Été de Vaour, c'est fini

De jaarlijkse été de Vaour is weer voorbij. Een week vol feest, amuzement, bandjes, biosnacks en drank. Ontzettend leuk maar ontzettend vermoeiend, we zijn geen 20 meer. Even een korte impressie.

Couleuvre à collier

Onze poezen zijn jagers. Ook al worden ze goed gevoed met de duurste brokjes uitsluitend verkrijgbaar bij de dierenarts, een muisje of vogeltje op zijn tijd laten ze zich niet ontzeggen.

Al dagenlang bivakkeert Maxi in de garage. Er zitten blijkbaar muisjes. Nou ja, niets "blijkbaar", met enige regelmaat vind ik een kop of een staartje terug en soms ook nog de half verteerde restanten die poes niet welbevallen waren. Ik bespaar jullie verdere details.

Mini daarentegen is niet van het opeten, zij speelt er liever mee. Vandaag zat ze ook weer met een prooi te spelen. Het was iets redelijk groots, ze sloop ermee weg onder een dichte struik, we konden niet goed zien wat ze nu weer te pakken had. Maar zoals altijd komt ze na een tijd haar prooi trots als een pauw aan ons tonen. Ook nu. Na wat aanmoediging en veel geduld kwam ze aanlopen met in haar bek ... een slang ... EEN SLANG JA!

Alles goed en wel, maar deze keer was het geen groenige zoals we gewend zijn, deze had zwarte stippen op de rug, een witte kraag en een zwarte vlek achter de kop. Het was dus zaak om poes zo snel mogelijk de slang te ontfutselen voor ze mogelijk gebeten zou worden.

Makkelijker gezegd dan gedaan. Je moet in zo'n geval zo lief mogelijk tegen die poes doen zonder dat ze argwaan krijgt. Eén verkeerde beweging of geluid en je kansen zijn voorbij, dan gaat ze weer met haar prooi onder de struik zitten. Aanmoedigen is de boodschap, oebiedoebie geluidjes maken en op het moment suprême snel toeslaan.

En hebbes! Nou ja, ik geef toe dat ik de slang niet durfde te pakken met mijn blote handen. Ik wist nog steeds niet wat voor soort het was, of ze giftig was of niet. Dus stond ik daar te turen, links van mij Mini, rechts van mij Maxi die nieuwsgierig was geworden, voor mijn voeten een slang en niets in de buurt om haar te pakken. Mijn poging om mijn wederhelft erbij te halen mislukte, hij was geheel buiten gehoorsafstand. Mijn oog viel op het bakrooster van de barbecue, daarmee heb ik haar op een veilige plek weer kunnen uitzetten.

Na wat zoekwerk heb ik hem gevonden op internet (klik hier), het blijkt een jonge couleuvre à collier te zijn. Volkomen onschadelijk.

Henri de Toulouse-Lautrec

Iedereen kent wel de posters van de danseressen in de Moulin Rouge en de schilderijen van de dames in de Parijse bordelen aan het einde van de 19e eeuw, gemaakt door Henri de Toulouse-Lautrec. Ik kende ze ook, ze zijn prachtig. Onlangs het vernieuwde museum van de bekende schilder in Albi bezocht en erachter gekomen dat de man nog veel mooiere doeken heeft gemaakt in zijn korte leven. Zelden 8 euro zo goed besteed. Een serieuze aanbeveling voor wie hier langs komt.

Al komen ze absoluut niet tot hun recht op deze manier, toch een paar van mijn favorieten.

Été de Vaour