Clafoutis

Cloutifas ... Clatifous ... Clitoufas ...

Ik vergis me steeds, maar het is gewoon Clafoutis. De kersenboom staat vol met de perfecte kers ervoor, stevig en zoet. Ik had het al vaak geprobeerd om te maken, het is erg simpel, maar het was niet echt perfect. Of het plakte vast in de bakvorm, of het leek meer op een pudding, maar meestal allebei. Nu heb ik het perfecte recept gevonden.

Hierbij, voor jullie.

Oven voorverwarmen op 180 graden
60 gram boter smelten in een bakvorm, schaal ronddraaien zodat boter overal zit
3 eieren met 100 gram suiker en een zakje vanillesuiker flink opkloppen
100 gram bloem toevoegen en kloppen
Gesmolten boter toevoegen en yep, kloppen
Snufje zout erbij, kloppen
1/4 liter melk erbij en weer kloppen tot een glad beslag
700 gram kersen erbij (ontpit)
Alles in de vorm gieten
45 minuten in de oven
Poedersuiker erover strooien
Lauw opeten

SMULLUH

La presbytie

We waren vandaag bij de oogarts, mijn wederhelft is toe aan een nieuwe bril en om dat vergoed te krijgen moet dat op voorschrift van een echte gediplomeerde oogarts. Iedereen die een aanvullende verzekering heeft met dit cadeautje erin gaat dus voor een brilletje niet langs de opticien maar gaat daarvoor bij de dokter langs.

Het blijkt hier geen populair beroep, God mag weten waarom. Klanten bij overvloed, dus moet toch lekker verdienen zou je denken. Maar nee, zo werkt het niet blijkbaar. Dientengevolge is de wachttijd voor een afspraak acht maanden, dus je moet het een beetje plannen wanneer je wat aan je ogen krijgt hier.

Hoewel nee, dat is niet helemaal waar, als er een medische noodzaak is kan je binnen een week al terecht. Dus zie je ineens scheel of sterretjes, geen paniek, je wordt snel geholpen.

Maar goed, ik was dus meegegaan hoewel ik daar niets te zoeken had. We zouden er een dagje Albi aan koppelen, lekker lunchen, even rondlopen, die dingen. In de wachtkamer hingen al lang verlopen affiches en half gescheurde posters over uiteenlopende onderwerpen die met ogen te maken hadden. Eentje trok mijn aandacht. Hij ging over la presbytie, over het fenomeen dat je ogen niet meer lekker willen focussen als je wat ouder wordt, het fenomeen wat ik nog altijd ten stelligste probeer te ontkennen maar desalnietemin wel de nare gevolgen ervan steeds vaker mag ervaren. Mijn armen worden te kort. Ik dacht, kom, laat ik nu eens niet lullig doen en gewoon aan de oogarts eens vragen wat ik ermee moet. Een armverlenging is wellicht geen reële optie denk ik, dus ooit zal ik toch aan een prothese moeten gaan denken.

En naast aan die prothese denk ik natuurlijk ook maar meteen aan mijn portemonnee. Dus laat ik mij maar liever een goeie bril voorschrijven dan het simpele plusbrilletje van de supermarkt, toch?

Over acht maanden ben ik aan de beurt, tot die tijd blijf ik stug ontkennen dat ik het nodig heb en daarna zien we wel weer verder.

Verfklus

Afgelopen najaar, toen we nog snel voor de winter van woonkamer geruild hebben, hadden we geen tijd meer om al het houtwerk van ramen en deuren te schilderen. Het was niet zo belangrijk tenslotte, de buitenkant stond in de grondverf en kon wel wat regen verdragen. En voor ons was er geen noodzaak toe, er waren andere zaken die prioriteit hadden om de overtocht van noord naar zuid te kunnen maken.

Als de dagen korten en het wat frisser wordt is het bovendien geen doen om te schilderen. Je kan wel vroeg beginnen maar dan nog zal je als de avond al valt je deuren nog niet kunnen sluiten omdat de verf nog niet droog genoeg is. Als je luiken hebt is dat niet zo'n probleem, maar zonder luiken alles zomaar open laten staan, mwah, ik weet niet.

We hebben inmiddels de langste dag alweer gehad, de zon schijnt, het is niet te heet nog, dus het moest er maar eens van komen. De kwast maar weer ter hand genomen en een beginnetje gemaakt. De buitenkant van een dubbele openslaande deur in katoenwit geverfd vandaag.

En och, wat knapt dat op, het ziet er echt wel fraai uit. Het moedigt aan om door te gaan. Maar niet morgen, dan staat er wat anders op het programma.

ONkruid

Eindelijk was het weer eens een aangenaam warme dag vandaag, geen wolkje te zien, alleen maar een strakblauwe lucht met een heerlijk warm zonnetje. Het werd wel tijd, we begonnen langzaam maar zeker genoeg te krijgen van het frisse weer.

Het was zelfs ineens zo warm dat we toch maar de planten in de tuin even water hebben gegeven. Het gaat dan ineens hard, je ziet alles groeien. Zo ook het onkruid. Het is niet te geloven hoe hard dat groeit, zoiets moet gewoon pijn doen aan die plantjes.

We noemen het allemaal maar onkruid, maar ja, er staan toch wel vaak hele fraaie planten tussen met prachtige bloemen. Eigenlijk zonde om ze weg te halen. Maar we doen het toch maar. Onder dat "onkruid" staat overigens geen spriet gras meer, maar het leuke is, als alle onkruid gemaaid wordt dan is het hele perk weer gewoon groen.

Wat is eigenlijk het tegenovergestelde van ONkruid? OFFkruid of NOkruid? Of gewoon "kruid". Ach, maakt het uit, ik vind alle kruid mooi, zo lang het niet prikt, bijt of brandt, want dan is het MAAKDATJEWEGKOMTkruid.

Phishing, the sequel

We wonen en leven in Frankijk dus betalen we ook belastingen in Frankrijk. Je betaalt hier net zoals in België (als ik me niet vergis) belasting achteraf. Je betaalt dus niet tijdens het jaar al maar pas bij de afrekening, rond mei of juni. We hebben ook keurig op tijd ons elektronisch formulier ingevuld en verstuurd.

Hoe het in België gaat weet ik niet, maar wat hier anders is dan in Nederland is dat als je aftrekposten hebt zoals milieu-investeringen je die vergoedt krijgt. Ook al betaal je te weinig belastingen, je krijgt dan geld toe in plaats van te moeten betalen. Een fair systeem, iedereen profiteert in gelijke mate, of je nu weinig of veel inkomen hebt.

We hebben afgelopen jaar nogal wat investeringen gedaan op dat vlak. Bij invullen van ons formulier bleek dat we daardoor helemaal niets hoefden te betalen, sterker nog, dat we geld toe kregen van de belastingdienst. Geweldig toch?

Begin juni hebben we alles ingestuurd, net voor de valreep, we zijn meester in het uitstellen van die dingen. Maar goed, we waren nog keurig op tijd. Vandaag kregen we een mail, met de melding dat we inderdaad geld toe krijgen. Wel iets minder dat we dachten, maar wat geeft het, we waren al lang blij.

Maar he, wat staat daar nu, "Wees voorzichtig met dit bericht". Verdomd, het is er weer één, weer zijn we onderwerp van phishing, althans, een poging daartoe. En weer een mailadres in Polen.

Pas goed op, nogmaals, er is blijkbaar een fraduleuze bende aktief. Trap er niet in, kijk even goed naar de afzender voor je op een link klikt.

Phishing

Het was een vreemde ochtend. Hij begon met een mailtje van VISA dat onze kaart waarschijnlijk misbruikt was door de een of andere onverlaat voor het kopen van een RyanAir ticket. Of we even contact wilden opnemen met ze. Meteen gedaan natuurlijk want nee, wij hadden geen ticket gekocht en ook geen parfumeriespulletjes online. Onze kaart bleek gehacket. Je schrikt toch even, iemand die zomaar denkt om jouw zuurverdiende centjes op te moeten maken. Leuk is anders. Maar geen nood, de VISA kaart is per direct geblokkeerd en alles wat we niet herkenden aan aankopen zijn onmiddelijk teruggedraaid. Over een paar dagen zit de nieuwe kaart alweer in de bus, helemaal uit Nederland. Klasse!

Nog geen vijf minuten later zien we nog een mailtje binnen komen. Dat we over 2 dagen afgesloten gaan worden door de EDF, énergie de France, omdat ze de rekeningen niet kunnen innen bij onze Franse bank. Er zouden storingen bij die bank zijn en ja, wat hebben wij als EDF daarmee te maken, dus afsluiten die wanbetalers. Maar om dit alles te voorkomen kon je volstaan met even je gegevens opnieuw in te vullen.

Oeps, waren we er toch bijna ingetrapt zeg, hadden we ons bijna laten verleiden tot het prijsgeven van geheime gegevens. Nou ja, nee, zo stom zijn we echt niet dat we pincodes en dergelijke gaan intypen als daarom gevraagd wordt, maar ik moet toegeven dat het er zeer geloofwaardig uitzag allemaal. Keurig Frans, logo van de EDF, zelfde layout als hun site, kortom, ze hadden er hun best op gedaan. Wat argwaan wekte was het feit dat er ruim voldoende op die bankrekening staat en we nooit problemen hebben gehad en we het wel heel cru vonden dat we zomaar afgesloten zouden worden zonder enige waarschuwing of herinnering vooraf.

En er was nog iets, de afzender van de mail was helemaal niet van EDF, edm@m38.hostit.pl, je kan ons veel proberen wijs te maken maar dat EDF in Polen zit, naah, echnie.

Op de site van de EDF stond overigens een melding ergens verstopt, dat er inderdaad phishing gaande is op het moment. Kijk meneer of mevrouw EDF, als je dat weet, stuur dan even een mail naar je klanten om ertegen te waarschuwen. VISA kan het ook, dus waarom jullie niet. Kleine moeite en het voorkomt veel ellende want ik garandeer je, hier wordt weer door teveel mensen met open ogen ingetrapt.

Roept u maar

Je zal het haast niet kunnen geloven, nou ja, wij zelf ook amper, maar we hebben weer een beetje voortgang aan onze woonkamer. Spectaculair is het allemaal niet, maar toch, alle beetjes helpen.

De kachel brandt al een tijdje niet meer, we hadden eigenlijk geen excuus om niet aan de ombouw te beginnen, maar ken je dat? Altijd verzin je wel wat. We hadden al een paar weken geleden een speciale plaat in huis gehaald, eentje die tegen vuur en hitte kan, we moesten die er alleen nog even inzetten.

We waren al wel eens begonnen met die ombouw, maar dat was niet zo'n succes. Vooral omdat die kachel nogal heet wil worden en alles wat we daar tegenaan zetten bijna spontaan in de fik ging. We hebben toen maar besloten om het serieus aan te pakken, vandaar dat we die speciale, overigens peperdure, plaat maar hebben aangeschaft.

En dan komt het probleem, hoe krijg je die plaat netjes achter de rand van de kachel. Die rand zit vast, die kan je niet even demonteren en er later weer op zetten. Omdat problemen niet bestaan, zijn we de uitdaging aangegaan en hebben een fraaie oplossing verzonnen. Een beetje passen en meten, schuren en schuiven et voila, het zit als gegoten, wie doet ons dat na.

Nu de rest nog even. Dat wordt ook nog een probl.... huh uitdaging. Een normale gipsplaat is 13 mm dik, deze is er 15. Aan de rechterkant moet nog een stuk bij komen. Er moet dus op de een of andere manier 2 mm overbrugd worden zonder dat je de naad ziet als het afgewerkt is.

Heb je een goed idee? Roept u maar, alles is welkom.

Kersen in wording

Het zag er even magertjes uit en ik moet eerlijk toegeven dat het nog geen vetpot is, maar toch is er hoop. De kersen beginnen te groeien én te kleuren.

De boom met de wilde kersensoort is altijd wat vroeger, zo ook dit jaar, alleen zijn de kersen heel erg klein. Ze worden nu wel al rood, dus erg veel dikker zullen ze wel niet worden. Och, geen nood, de vogels kunnen zich eraan tegoed doen.

Maar ik hoop wel dat diezelfde vogels een beetje van de andere boom afblijven. De oude kersenboom staat vol mooie dikke vruchten. Kwestie van een week of twee en ze zijn rijp. Ze smaken nu al vrij zoet en dat wordt alleen maar beter naarmate ze rijper worden.

En dan is het weer tijd voor kersenjam, kersentaart, kersensorbet, kersensap en wat je zoal meer met kersen kunt bereiden. Maar eerst zal de steiger er aan te pas moeten komen, ze zitten nogal hoog.

Le Tarn en vidéo

Maar eens een beetje reclame maken voor de streek waar we wonen. We doen dat eigenlijk niet genoeg. Maar ja, nu we 1,20 euro per persoon per overnachting moeten vragen aan onze huurders willen we ook wel eens weten waar die centjes allemaal naartoe gaan.

Eén van die dingen waar het blijkbaar aan besteed wordt is een toeristische video over de Tarn. Hij zat bij het feestpakket wat we gekregen hebben van het office du tourisme toen we onze gite lieten keuren. Ik dacht nog even, die moesten we maar eens rippen en op onze site zetten. Blijkt die natuurlijk gewoon al lang en breed op Youtube te staan. Scheelt weer wat freubelwerk.

Man, het ziet er daar best mooi uit, ik zou er zo op vakantie gaan.

Houten jubileum

Vijf jaar alweer, we vieren vandaag ons jubileum. Het schijnt een houten te zijn, maar we hebben het toch maar in beton gekrast, leek ons iets duurzamer.

Wind, koud en nat

19 juni vandaag, normaal gezien zou het al geruime tijd zomers moeten zijn, zou het niet of nauwelijks meer moeten regenen, zouden de groententuin en de planten dagelijks besproeid moeten worden om uitdroging te voorkomen, zouden we geen tuinafval meer mogen verbranden omdat het te droog is, zou er al gevreesd moeten worden of de waterbekkens het dit jaar zouden uithouden, zou je je regelmatig binnen moeten terugtrekken om een beetje verkoeling te zoeken tussen de oude stenen muren van je huis.

We trekken ons inderdaad regelmatig terug binnen onze muren, maar meer om te schuilen tegen de wind, de kou en de regen de laatste dagen dan tegen de hitte. We hebben een paar dagen van echt mooi weer gehad maar het is weer voorbij, we zijn weer terug bij af. Gisteren zag ik nog 26 graden op de zwembadthermometer, nu durf ik niet eens te gaan kijken. We nemen niet eens de moeite om  's ochtend het zomerdek weg te rollen, niemand die nu wil gaan zwemmen. Het water is nog warm maar je moet er weer een keertje uitkomen en dat is allesbehalve aangenaam met dit weer.

De regen komt overigens wel uit het zuiden zo te zien. Eergisteren had ik de ligbedden van het zwembad al ontdaan van een rode laag woestijnzand, vandaag lag er nieuw. Ik heb mijn lesje geleerd, ik wacht nu geduldig af tot het weer wat beter wordt, ik blijf aan de gang.

Saai? Wat is dat?

De ene dag vis je een auto uit de sloot, de andere dag sta je erwtensoep te klaren in een zwembad, en dan sta je weer andere vrienden te helpen met een probleempje met hun camper op de vooravond van hun vakantie. Elke dag is er weer wat onverwachts te beleven hier, saai is het nooit.

En weet je, dat doet goed. Niets zo bevredigend als iemand uit de brand kunnen helpen die het even nodig heeft. Daar heb je tenslotte vrienden voor, om op te kunnen terugvallen als het even tegen zit. Het mag dan wat dunbevolkt zijn hier, zeker als je het vergelijkt met de buurt van Amsterdam waar wij vandaan komen, maar er is ook hier geen enkel gebrek aan maatjes die elkaar graag een dienst bewijzen.

Deze keer hebben wij een helpende hand kunnen bieden maar als wij ze nodig hebben staan ze er ook, daar twijfelen we niet aan. Supertof.

Boomgaardje

De appelboompjes staan sinds gisteren in de grond. Hoewel, mag ik dat eigenlijk wel zo noemen, ze staan eerder op de rots. Waar je hier ook graaft, nergens kom je dieper dan dertig centimeter de grond in. Ik hoop maar dat ze het gaan redden. Ze zullen ongetwijfeld een hoop TLC nodig hebben, vloeibare in dit geval, en die gaan we ze volop geven.

Het stukje tuin voor het terras van het huis is een beetje een boomgaard geworden. Er staan nu drie pruimenbomen, een kweepeer, een vijg en twee appelbomen. En daarmee staat dat stukje eigenlijk vol. Je moet de bomen toch een beetje de ruimte geven om te kunnen groeien.

Vlak voor het muurtje was nog wel wat plek over. Vandaag heb ik daar een meter grond vrijgemaakt. Dat muurtje zorgt voor een warm plekje, het onkruid tierde er dan ook altijd welig. Het stond er gemakkelijk een meter hoog als je niet oppaste. Het leek me een ideaal plekje om er de bessenstruiken neer te zetten die we nog hadden staan, een kruisbes op stam en twee witte bessen. Als die net zo hard gaan groeien als het onkruid hebben we niks te klagen.

Nu is het alleen nog een kwestie van koeien en schapen uit dit deel van de tuin weg te houden. Als die kans zien binnen te komen blijft er bar weinig over van de nieuwe aanplant vrees ik. Het enige wat ik zo snel kon verzinnen was om schrikdraad vanaf de paal van het zwembad helemaal tot aan de elektrapaal twintig meter verderop te spannen, in de hoop dat dat voldoende is mochten de dames ons weer eens met een bezoek komen vereren.

Vrees niet, er staat geen spanning op de schrikdraad, er wordt niets of  niemand geëlektrocuteerd hier. Maar dat vertel ik lekker niet tegen de koeien.

Verraderlijk bochtenwerk

Die kleine weggetjes hier, ze zijn wel leuk. Regelmatig komen we motoren of oldtimer-auto's tegen die een ritje over ze maken. Mooie vergezichten, nauwelijks of geen ander verkeer en leuke bochtjes. Heerlijk om rustig over te toeren en tegelijk van de omgeving te genieten.

Maar er schuilt natuurlijk wel een gevaar in. Je moet een beetje uitkijken. Zeker als je de weg niet kent, hij kan verraderlijk kronkelen, voor je het weet vlieg je rechtdoor uit de bocht of kom je in een greppeltje terecht.

Het is ons gelukkig nog nooit overkomen en dat willen we ook zo houden. Maar ik geef toe dat we eigenlijk een beetje te snel rijden af en toe, we scheren door de bochten alsof we in de eerste de beste racekar rijden. We mogen wel uitkijken of we komen toch ooit nog eens in dat greppeltje terecht.

Zoals vandaag op weg naar Vaour. Er stonden net voor een verraderlijk bochtje een paar mensen wild met hun armen te zwaaien, net voorbij die bocht stond een auto geheel weggezakt in de kant, twee wielen in de greppel. Zoals al gezegd, veel verkeer komt er niet langs, dus we zijn meteen gestopt om te kijken of we konden helpen. We waren met de blauwe buffel, die heeft wel vaker auto's uit hachelijke situaties bevrijd. We hebben altijd een sleepkabel bij ons, voor je weet maar nooit. En dit was zo'n je-weet-maar-nooit-gevalletje.

Maar het zag er eerlijk gezegd niet best uit. De auto hing met zijn buik op de grond, zijn rechterwielen hingen vrij in de lucht. We hebben een poging gewaagd maar helaas, we moesten ermee ophouden wilden we de buffel en zijn koppeling niet beschadigen. Hiervoor was meer gecontroleerde kracht nodig.

Wat zouden we zijn zonder onze buurman. We zijn naar hem toe gereden en hebben de situatie uitgelegd. Zonder aarzelen stapte hij terstond op zijn trekker en gaf verkwistend gas. Hij was in een mum van tijd ter plekke en binnen een paar minuutjes was het al voor mekaar. Alsof het een speelgoedautootje betrof werd het karretje van de geschrokken eigenaar weer vlot getrokken, zonder gemopper, zonder preek, zonder gedoe.

Tja, dat doen mensen hier nog gewoon belangeloos voor elkaar. Mooi he.

Kaiek!

Onze vriend Frans was bij ons logeren. Frans, niet Franske, Frans is namelijk al aardig gegroeid en is verdriedubbeld in gewicht. Het is een speelse rakker geworden, een tikkeltje ondeugend en oostindisch doof. Hij luistert als het hem uitkomt en het komt hem dus dikwijls niet uit.

Hij heeft me vandaag goed geholpen met kuiltjes graven voor de appelbomen. Met zijn kleine pootjes heeft hij toch zeker de kuil vijf centimeter uitgediept. Heel wat voor zo'n klein hondje in deze rotsige grond. Behalve dat graven heeft hij gerend en geraced. Het beestje heeft een tomeloze energie, ik ben er stikjaloers op af en toe.

Tot hij een close encounter had met Maxi, de grootste en brutaalste van onze poezen. Maxi zag het niet zitten om te spelen met Frans en heeft hem dat hardpotig duidelijk gemaakt. We hebben het voorval niet zien gebeuren, we hoorden een luide KAIEK van Frans en een paar tellen later kwam hij aangerend, op de voet gevolgd door Maxi die zich voor de gelegenheid verdubbeld had in omvang door haar nek- en andere haren overeind te zetten.

Tja Frans, Maxi is geen poesje om zonder handschoenen aan te pakken.

Erwtensoep

Hoe maak je erwtensoep? Het is heel simpel. Je zet gewoon de zwembadpomp uit en wacht een paar dagen en hopla, soepie klaar zonder er naar om te moeten kijken.

Hoe verwijder je erwtensoep? Dat is een ander verhaal. Met alleen maar je pomp weer aanzetten kom je er niet. De erwten verdwijnen niet zomaar spontaan en als je niet oppast verstoppen ze de hele zaak. Er zit niets anders op dan met gemene chemicaliën tekeer te gaan.

Om te beginnen chloor-choc, om het proces te stoppen wat de erwtjes aanmaakt. Dan anti-algenspul, ook ergens goed voor al weet ik zo gauw niet wat. Dan een paar liter PH-plus, omdat het water te zuur is geworden. Flink laten pompen zodat alle erwtjes uit het bad gefilterd worden en dan maar weer eens kijken.

Maar dan ben je er nog niet. De algen, want dat zijn het natuurlijk, zijn dan wel weg, er blijft een melkachtige zweem achter in het bad. Allemaal niet schadelijk, maar niet bepaald aantrekkelijk. Dus neutraliseren die handel. En juist, daar is weer een ander chemisch goedje voor, de anti-floc.

En dan is het kwestie van hopen en bidden, maar vooral van geduld hebben en rustig afwachten. Het duurt even maar het komt allemaal weer goed. Het water wordt uiteindelijk weer net zo helder als tevoren.

Nee vrees niet, het is ons niet overkomen, maar we waren vandaag even helpen bij iemand waar het wel gebeurd was. Weten we gelijk weer hoe dat allemaal in zijn werk gaat.

Witte wieven

Gaaaap ... voorzichtig doe ik mijn ogen open en knipper even tegen het zonlicht. Blauwe lucht, de vogeltjes fluiten alweer, heerlijk. Half negen inmiddels, laat ik maar opstaan, het wordt een mooie zomerse dag.

Even douchen, haar kammen, tanden poetsen, dagcrème met factor 30 op mijn snoet, factor 12 op rug en armen, zomers rokje aan, topje met blote rug, aardbeiflipflops en we zijn er klaar voor. Ontbijtje, kopje koffie en buiten op het terras even kijken of er nog berichten binnen gekomen zijn afgelopen nacht.

De temperatuur loopt al aardig op trouwens, nog even en ik kan me alweer gaan douchen. Het wordt een dagje om niet al te veel zwaar werk te doen. Een beetje onderhoud aan het zwembad, dat soort dingetjes hooguit.

Rond het middaguur. Hee hola, wat komt daar vanuit het westen binnendrijven. Voor we er erg in hebben zitten we in een koude mist en sta ik te rillen met mijn blote benen en rug. Het lijkt alsof iemand een toverspreuk heeft uitgesproken waardoor we in een witte koude deken gehuld worden.

Het zijn de witte wieven, slierten van mist die ineens binnen komen drijven. Als je dit tegenkomt in het schemerduister kan ik me voorstellen dat je gaat denken dat het spoken zijn, geesten van overledenen die je het leven zuur komen maken, iets waarin vroeger geloofd werd. Heel lang geleden.

Hoewel ... ik geloof nog steeds in bovennatuurlijke zaken, in magische krachten en tovenarij, dus heel misschien ....

Knagertjes pesten

Nou ja zeg, wat staan mijn bonenplantjes er zielig bij. Ik weet wel dat ik ze niet echt veel aandacht heb geschonken sinds ze de grond zijn ingegaan, maar toch. Het lijkt wel alsof er één of ander knagertje zich tegoed aan het doen is aan mijn frisse jonge plantjes.

Maar welk knagertje dan. Allicht eentje die jonge blaadjes wegknabbelt en de takjes laat staan. Hij of zij doet het zeer zorgvuldig maar ik kan niet zeggen dat ik er bepaald blij mee ben. Ik doe het tenslotte niet voor hem of haar, al dat grondwerk in de moestuin.

Ik heb natuurlijk al even staan klagen tegen de buurman, hij die overal raad voor heeft. Ook deze keer laat hij me niet in de steek. Volgens hem is er een goeie kans dat het slakjes zijn, van die geniepige kleintjes die alleen boven komen als het donker is.

Korrels strooien is tegen mijn principe, daar begin ik niet aan. De vergiftigde slakken worden door de vogels opgegeten waardoor zij op hun beurt weer vergiftigd worden. Geen fijn plan dus. Maar wat moet ik dan? Met mijn geweer op de loer gaan liggen midden in de nacht? Dacht het niet.

Buurman zou buurman niet zijn als hij ook hierop geen passend antwoord zou hebben. Gewoon wat as rond de plantjes strooien, slakken hebben er een pesthekel aan. Dat hebben ze persoonlijk aan de buurman verteld.

Shhhht

Vanaf vandaag hebben we weer gasten in onze gite. Die mensen komen hier naartoe voor de natuur en de rust, en dat gaan we ze geven ook. Vanaf vandaag is het afgelopen met klussen die herrie maken. Er wordt niet meer gehamerd en gebeiteld, getimmerd en geboord. Er heerst rust op Les Fontanelles. Kijk maar eens mee naar deze prachtige nietszeggende beelden, gemaakt vanuit de moestuin. En luister vooral, naar de nachtegaal die elke avond weer een luide keel opzet en de onvermijdelijke cicades.

Wat een herrie.

Appeltaart van eigen bodem

We hebben twee prachtige appelboompjes cadeau gekregen. We hadden al kersenbomen, pruimenbomen en een vijg, maar appels misten we een beetje, dus dat komt wel heel goed uit. Het zijn halfstammetjes, handig, dan hoef je er niet in te klimmen om te plukken. Het is een stelletje, een mannetje en een vrouwtje.

Ja, ik vind dat wel een beetje raar. Beide dragen ze vruchten, en diegenen die de vruchten dragen ben ik geneigd om vrouwtjes te noemen. De vrouwtjesmens baart kinderen, de vrouwtjeszoogdieren ook, de vrouwtjesvogels leggen eieren en zo ook de vrouwtjesreptielen. De mannetjes hebben hun werk al voor die tijd gedaan. Meestal dan, bij reptielen kan dat ook wel eens achteraf gebeuren vreemd genoeg.

Maar bij bomen ligt dat iets anders blijkbaar. Los van dat bomen een handje geholpen moeten worden door bijtjes bij de bevruchting, hebben ze een soortgenoot nodig. Nog niets raars tot nu toe, het vrouwtje heeft een mannetje nodig voor de bestuiving. Maar wat wel apart is is dat het mannetje niet zonder een vrouwtje kan en dat ze dan gewoon alletwee kinderen krijgen.

Het gaat mijn petje een beetje te boven. Het zal allemaal wel, zolang er hier maar appeltaart gebakken wordt binnenkort vind ik het allemaal best.

Subtropisch zwemparadijs

Twee dagen geleden heb ik het zwembad ingewijd. Ik heb mijn bikinietje aangetrokken en met een sprong van heb-ik-jou-daar ben ik er pardoes ingesprongen. Het voelde eventjes een beetje fris aan maar na twee baantjes was het zo lekker dat ik er niet meer uit wou komen. Het water was 23 graden! Dat is een uitstekend temperatuurtje, dacht je niet?

Maar ik ben er toch weer uitgekomen hoor. Languit op een ligbed liggen opdrogen in de warme zon, regelmatig omdraaiend wegens aanbakgevaar. Dat kip-aan-het-spit-gevoel was wel weer een prettige gewaarwording moet ik toegeven.

Maar nu ... nu regent het weer pijpenstelen. Al sinds gisteren is het helemaal mis met het weer. Het is koud en nat, de regen komt met bakken uit de lucht. Houdt het dan nooit meer op? Het lijkt hier verdorie wel een subtropisch zwemparadijs onderhand.

Best wel fraai

En dit is het eindresultaat, ziet het er niet fraai uit? De klimroos is ook al geplant. Een vriendin had me de tip gegeven om niet te veel moeite te doen met graven maar een bak te maken met verse potgrond. Het is wel even sjouwen met de enorme blokken, maar daarna is het eenvoudig.

Het is maar goed dat we gisteren al klaar waren ermee, het heeft vandaag voor de verandering de hele dag geregend. Ach ja, we hoeven de planten niet te besproeien zo.

Drieëntwintig

Zoveel rollen zijn er vandaag van onze weiden afgehaald, en dan is de grootste wei nog niet eens gemaaid!

Mooi werk. Buurman blij, wij ook.

Groen gras

Zo, het stuk muur wat ik voor ogen had om te voegen is klaar. Mooi werk, al zeg ik het zelf. Met de warme zon vandaag ging het drogen supersnel.

Die zon is niet alleen voor het drogen van een muur goed, het gras kon eindelijk gemaaid worden. Het stond al navelhoog en het moest echt gebeuren. Maar ja, met alle regen van de afgelopen tijd was dat eenvoudigweg onmogelijk. Maar vandaag is het dan toch eindelijk gelukt.

Maar niet alleen wijzelf hebben gras gemaaid, ook de buurman is druk bezig geweest. Het schijnt dat er zondag weer een buitje zou kunnen vallen dus ze nemen het zekere voor het onzekere, ze willen voor die tijd alles droog en binnen hebben.

In het voorjaar zijn onze weiden bemest en opnieuw ingezaaid, het ziet er naar uit dat het zijn vruchten heeft afgeworpen, enigszins geholpen door het vochtige voorjaar. Dikke rijen hooi liggen te drogen. Als het goed is worden er morgen rollen van gemaakt. Zeer benieuwd hoeveel er dit jaar vanaf zullen komen, maar het kon wel eens een uitstekend schapenjaar worden.

Rustig aan maar

En omdat het morgen weer een hete dag wordt, net zoals vandaag, heb ik maar besloten om het rustig aan te doen en een beetje muur over te laten voor morgen.

Het wordt wel met de dag mooier.

Weer een stukje

Kijk, dat gaat de goeie kant op. Morgen nog een stukje en het doel is voorlopig bereikt.

Men neme ...

Men neme drie emmers rood zand, één emmer witte kalk en een halve emmer water. Men menge de kalk met het water, men voege dit samen met het zand en men roere goed.

Men proppe dit mengsel met handschoenen tussen de stenen en men wachte vier uur. Dan borstele men met een staarborstel de voegen schoon en men is klaare.

Yep, zo simpel kan het zijn. Alleen .... met die drie emmers zand en één emmer kalk heb ik maar een klein stukje muur kunnen doen. Ik wou niet nog meer maken, altijd verstandig om even af te wachten hoe het resultaat wordt. De buitentemperatuur is belangrijk in de droogtijd, dat is altijd even uitproberen. Ook heb ik een wat kalkrijker mengsel gemaakt dan wat we binnen gebruikt hebben. Het voegwerk heeft meer te lijden door de weersomstandigheden, dus een wat krachtiger brouwsel is wel op zijn plaats.

Maar het ziet er naar uit dat het goed komt. Morgen gaan we gestaag verder. Nog twee dagen mooi weer volgens de voorspelling, dan moet het klaar zijn. Moet lukken.

Spierballentijd

Zie je die kale muur? Het is het enige stukje muur van ons huis waar weinig ramen in zitten, een vrij grote oppervlakte toch nog al met al. Nu wil het toeval dat we een witte klimroos cadeau gekregen hebben. Een roos gedijt het beste op het zuiden en laat die kale muur nu juist op het zuiden staan.

En dus wilde ik al beginnen met een gat graven op die plek, tot ik me opeens realiseerde dat die muur ooit nog eens opnieuw ingevoegd moet worden. Als er dan een roos al flink aan het klimmen is geslagen is dat weer zonder om die daar te moeten weghalen eigenlijk.

En zo komt het dat het "ooit" tot het "nu" verheven is. Vandaag de steiger maar snel uit de berging gehaald, de concassé afgedekt met plastic en begonnen met het weghakken van de oude voegen, of wat daar nog van over bleef.

Wat daar nog van over bleef, jaja, altijd meer dan je lief is. Van dit half stukje muur is nog een kruiwagen vol gekomen. Ik stond er zelf van te kijken. De sechoir, onze privé milieustraat,  vangt het wel weer op.

Morgen voegen we het onderste deel in, er is weer een spierballentijd aangebroken.