Witte stippen

We zaten buiten een kopje thee te drinken, niets ongewoons, doen we zowat elke dag. We zaten gezellig te kletsen, een beetje om ons heen te kijken, doen we ook zowat elke dag. Ineens viel mijn oog op twee witte stipjes verderop in de wei, de wei waar de buurschapen lopen.
Ik trok mijn rubberen laarzen aan en ging op onderzoek uit. Over het schrikdraad, door de schapenkeutels, toch een beetje op mijn hoede of de ram er niet aan zou komen. Die ooien zullen me niks doen, maar de ram, die vertrouw ik niet helemaal. Hij wil nog wel eens agressief worden schijnt het. Ik snap dat wel, hij wil zijn vrouwtjes beschermen en zou mij als potentieel gevaar kunnen zien. Gelukkig was hij nergens te bekennen. De ooien ook niet trouwens.
Intussen was ik bij mijn doel aangekomen. Twee enorme rosés des pres bleken het te zijn. Eén van de lekkerste paddestoelen die je hier vindt. Eentje is verwerkt tot omelet, de andere werd vandaag omgetoverd tot paddestoelroomsaus voor over de pasta.

Reshuffle

We worstelden nog een beetje met onze keuken. We waren niet helemaal tevreden met de opstelling. We hadden al menige tekening gemaakt van hoe we het konden veranderen. Kookeiland of toch weer niet, hoekopstelling of toch weer niet. U-vorm of toch weer niet. Werkelijk alles is de revue gepasseerd.
Het voordeel van onze keuken is dat alles uit losse elementen bestaat. Op de gootsteen na is alles eenvoudig verplaatsbaar. En inderdaad, wat let je dan om maar eens te gaan schuiven. In een mum van tijd is de U veranderd in een lange L, de grote tafel staat nu in het midden.
Eigenlijk bevalt het prima. We kijken het even aan maar goeie kans dat dit een blijvertje is.

Nagenieten is ...

... Nog even een paar witte plekjes laten bijkleuren.

Je zal het niet geloven

Het lijkt wel zomer. Er worden weer temperaturen gehaald van dik boven de twintig graden. Morgen wordt er zelfs dertig voorspeld. Zien is geloven, voelen is geloven in dit geval, maar dat het lekker warm gaat worden staat buiten kijf.

Op een mooie dag als vandaag zijn we weer lekker bezig geweest. Je zal het niet geloven maar we hebben een kar vol gipsplaten gehaald. Twaalf om precies te zijn. Vraag me niet waar ze allemaal voor dienen. Een plankje hier, een wandje daar, wat afwerking overal en nergens, wat snijverlies en voor je het weet loopt het op met die vierkante meters.

Ik ben gelijk begonnen met alles op maat te snijden. Wat ik voorheen deed was de platen snijden als ik ze ging verwerken. Je blijft zo nogal lang met die stapel platen zitten die altijd lelijk in de weg staan. Ik dacht, dat doe ik voor deze allerlaatste keer eens anders. Eerst alles op maat, de stukken daar zetten waar ze straks nodig zijn en pas daarna ze op hun plek schroeven.

Dat werkt overigens uitstekend. Ik heb in een paar uurtjes zeven platen van 1,20 bij 2,50 verwerkt. Overal staan de stukken plaat klaar om verder verwerkt te worden. Hier en daar zal er nog een snipper afgezaagd moeten worden, maar dat moet anders ook.

Dat ik daar niet eerder aan heb gedacht. Het enige is wel, goed opletten dat ik de juiste stukken op de juiste plek schroef straks. Een simpele viltstift brengt uitkomst.

Chasse interdite

Er woont een ree in onze tuin. Geen passant zoals we regelmatig zien maar een vaste bewoner van een bosje. Elke avond staat hij op hetzelfde plekje te grazen. Al geruime tijd staren we naar elkaar en tolereren we elkaar. Hij kijkt ons aan, stoort zich voor geen meter aan onze aanwezigheid en gaat gewoon door met waar hij mee bezig was. Het is best wel een mooi gezicht. Elke keer blijf je toch weer even stilstaan om ervan te genieten. Het zijn één van die dingen die nooit wennen.

Maar er dreigt gevaar. Het jachtseizoen is weer begonnen, er wordt weer druk geknald. Vandaag liep er weer een jachthond over ons terras om ons eraan te herinneren. Zondag is hier superknaldag. Overal staan auto's langs de weg geparkeerd en het loopt vol met mannen in fluo-vestjes met hun geweer in de aanslag. 

Het moet, ik weet het, maar ik hou er niet van. Het is te massaal, het wild heeft geen schijn van kans op deze manier. Bij jagen denk ik aan mannen in camouflagepakken die sluipend plat op hun buik zich voortbewegen of zich verstoppen achter een struik tot ze een ree of haas in het vizier hebben. Ach nee, ze pakken een stoel, gaan lekker zitten, wachten tot de honden het wild hebben opgedreven en zodra de dieren tevoorschijn springen ... POEF.

Voorlopig is ons ree-tje veilig. Zolang het beestje dicht genoeg bij het huis blijft bivakkeren kan hem niks gebeuren, zo dichtbij mogen de jagers namelijk niet schieten. Hoewel er ook bij zijn die zich daar bar weinig van aantrekken, dat hebben we eerder aan den lijve mogen ondervinden. Ons eigen reet-je is dan ook niet meer veilig ben ik bang.

Reetjes kijken

Eerst was er één.

Toen waren er twee.

En toen bleken het er ineens drie te zijn.

Drie keer raden wat  ik vanochtend gedaan heb.

Net echt

Als je een oud huis opknapt kom je wat dilemma's tegen. Aan de ene kant wil je dat het comfortabel wordt en eigentijds, aan de andere kant wil je een vleugje van het oude erin houden. Zo hebben we de oude vloer eruit moeten slopen omdat we vloerverwarming wilden aanleggen, de enige manier om het in ons geval aangenaam warm te hebben in de winter. We hebben ook een voorzetmuur gemaakt voor de buitenmuren van de woonkamer omdat we goed wilden isoleren, met als gevolg dat dat strakke witte wanden zijn geworden. De andere kant is de muur gebleven zoals hij was, nog een ander stuk hebben we de stenen blootgelegd. In de woonkamer hebben we wel een goede mix kunnen vinden al met al.

In onze badkamer is het eigenlijk allemaal erg modern geworden. Rondom goed geïsoleerd, dus strakke muren, moderne douche, toilet en wastafel en eenvoudige houten vloer. We moeten hier wat faken. De houten bladen vandaag maar eens geschuurd en in vieux chêne gebeitst.

We hadden natuurlijk oude houten planken kunnen gebruiken maar ach, zo belangrijk is het nu ook weer niet.

Niks Moriaantje

En we zijn er weer. Sorry sorry, mea culpa, je m'excuse, het spijt me, ik ben weer veel te lang weg geweest. Ik wil het wel vertellen, ik was een weekje naar mijn land van herkomst op familiebezoek en daarna ben ik geheel ongepland mijn ouders gaan verrassen door onverwachts op hun vakantieadres voor de deur te staan. Zij blij, ik blij, iedereen blij. De zon scheen daar meer dan hier, ik heb meteen van de gelegenheid geprofiteerd om wat extra vitamientjes D op te slaan.

En die bleken nodig. Op het moment is het hier druilerig en fris. Je zou niet zeggen dat we in het warme zuiden wonen. We hebben al een paar dagen zitten denken om de kachel maar eens aan te maken. Het is pas half september en eigenlijk hebben we daar nog totaal geen zin in. Maar voordat we het echt niet meer aangenaam vinden en we overstag gaan diende er nog een klusje te worden uitgevoerd.

Zoals jullie inmiddels echt wel door hebben stoken we hier met een houtkachel. In het stookseizoen gaat er dagelijks minstens een kruiwagen hout doorheen, in een heel winterseizoen komt dat op een kuub of tien. Ook al gebruiken we uitsluitend eiken, hout verbranden produceert roet. We hebben bij het ontwerp van onze kachel goed nagedacht over het onderhoud van de schoorsteen. Al was het alleen al voor de brandverzekering, elk jaar moet die schoorsteen geveegd worden. Normaal gezien doe je dat vanuit de kachel zelf maar in ons geval is dat onmogelijk, de waterspiraal zit daarvoor lelijk in de weg. We hebben daarom een knik in de schoorsteenpijp geplaatst met daaronder een deurtje. We kunnen nu met speels gemak zelf onze schouw vegen, geheel zonder in Moriaantje te veranderen ook nog eens.

Voor alle zekerheid toch maar even op het dak geklommen om te zien of het allemaal gelukt is. Mission completed.