Happy halloween

Alles in de lak

En inderdaad alles staat in de lak. Ook mijn handen, armen en haar. Maar dat ben ik inmiddels wel gewend. Normaal gezien doe ik handschoenen aan, maar dat is zo'n gedoe en ik dacht dat het wel mee zou vallen omdat ik met een verfroller werkte. Mwah, niet dus.

Hebben jullie dat ook, dat je tegen pas geverfde dingen aan loopt? Ik heb dat dus regelmatig, ik denk er niet meer aan, draai me om en hopla, ik zit weer onder. Ik trek ook altijd oude kleren aan, ze komen gegarandeerd onder de verf te zitten, ik ken mezelf inmiddels.

Terwijl ik toch bezig was heb ik meteen maar de trap meegeverfd. Het was wel iets wat niet bepaald haast had, het kon ook over een jaar desnoods, maar ik had de smaak te pakken en daarvan moet je altijd profiteren. En toen ik die balken klaar had en de beugels van de treden er nu toch naast lagen, heb ik die ook maar meteen een lik verf gegeven.

En weet je wat nu eigenlijk wel jammer is, nu moeten die lelijke tijdelijke traptreden er weer in. Ik stoorde me daar helemaal niet aan, maar nu alles beetje bij beetje af begint te geraken worden die lelijke dingen een doorn in het oog.

Maar misschien is dat juist goed. Voor je het weet zitten ze er over twee jaar nog steeds in omdat je er aan gewend bent geraakt. Tenminste, als we er nog niet doorheen zijn gezakt tegen die tijd.

First things first

We waren al begonnen met het bouwen van de muren, maar vanochtend vroeg dacht ik, dit is niet slim. Als die muren er al staan dan moet ik oppassen dat ik de muren niet volklieder als ik de balken schilder. Daarom besloten om het slim aan te pakken en te beginnen met de balken.

Eerst alles geschuurd, daarna in de grondverf gezet. Dat schuren, daar kreeg ik op een gegeven moment echt tabak van. Ik schuur met een schuurmachine waar een stofzuiger aan hangt. Om te beginnen is de slang te kort waardoor de stofzuiger op een stoel moet staan. Maar als ik niet voorzichtig doe dan schiet de slang los en blaast de schuurmachine zijn stof alle kanten uit en het liefst recht in mijn gezicht. Dan heb je de schuurschijven die je op de voet van de schuurmachine plakt. Die voet heeft een laag klitteband, de schijven hebben een laagje viltachtig spul wat aan het klitteband blijft plakken. Tenminste, dat is de bedoeling. Blijkbaar hebben we een keer een hobbymerk schuurschijven aangeschaft. Die dingen weigeren te blijven hangen aan het klitteband. Het gevolg is dat de schijf als een ongeleid projectiel door de kamer schiet al na een paar minuten gebruik.

Het heeft een hoop gegrom opgeleverd, maar ondanks alle tegenwerking is het gelukt. Morgen kan alles in de lak, overmorgen gaan we weer verder met de muren.

Wintertijd

Goeiedag zeg, het is ineens koud geworden hier. Ik stond de ligbedden van het zwembad schoon te maken voor de winteropslag, was het maar zes graden buiten!! Voor het eerst had ik het echt koud.

Het is ineens gebeurd, er zijn zomaar tien graden vanaf. Een gelukje dat de zon er nog bij schijnt want anders zou het guur zijn. We hadden nog maar amper in de gaten dat de herfst begonnen was maar als het zo doorgaat worden we binnenkort een keer wakker en ligt er sneeuw voor de deur. Afgelopen nacht heeft het zelfs een graadje gevroren en komende nacht wordt ook vorst aan de grond voorspeld.

En dat terwijl het eikenbos achter het huis nog volop in het blad staat. Je moet er in het voorjaar altijd lang op wachten, alles staat al lang fris groen te zijn terwijl die eiken maar weigeren om wakker te worden. Maar nu heeft het wel wat. Bijna november en je ziet nauwelijks wat aan ze.

Maar toch denk ik dat ik mijn wintergarderobe eens tevoorschijn moet gaan halen, zal je zien, dan gaat het vast weer zomeren hier.

Haastige spoed

Nu die balken van de tweede mezzanine er in liggen kriebelt het toch wel erg, we willen liever vandaag dan morgen verhuizen. We weten wel dat het eigenlijk veel slimmer is om nog een paar weken te wachten, er komt toch nogal wat stof kijken bij wat er allemaal nog gedaan moet worden. Maar ken je dat, de volgorde der dingen is ineens minder belangrijk.

En dus hebben we vandaag maar al even de vloerplanken naar boven gebracht. Daarmee zijn ze beneden uit de weg en hebben we boven een beloopbare vloer gemaakt. Ik weet wel dat ook dat eigenlijk niet zo verstandig is. Die planken liggen los, als je per ongeluk op een uiteinde van een plank stapt kukel je pardoes naar beneden.

Ik dacht daarnet, ik maak er even een foto van zodat jullie ook kunnen meegenieten. Niet dat er zo veel aan te zien is, maar waar moet ik anders een foto van maken. Maar terwijl ik die foto net zat te bekijken viel mij opeens iets op. De planken liggen nu dan wel op de balken, alleen moeten die balken nog geschuurd en geschilderd worden.

We worden meteen afgestraft. Er zit weinig anders op, de planken zullen er weer af moeten. Zo zie je maar weer, haastige spoed is zelden goed.

UPS

Weet je nog van laatst, dat de stroom om de haverklap uitviel door de wind? Heel vervelend allemaal, het gepiep continu en de apparatuur die te vaak uit- en aangeschakeld wordt.

Het schijnt dat er ergens hoogspanningskabels door de wind tegen elkaar aan kwamen waardoor er kortstondige kortsluitingen ontstonden. Zodra de wind ging liggen waren de storingen voorbij maar als hij weer komt opzetten is het weer zover.

We hebben een noodgenerator in huis, voor de gevallen dat een stroomuitval echt uren gaat duren. Ik vraag me wel af, als het zover is, wanneer beslis je dan eigenlijk dat je dat ding aanzet. Na een uur? Na een halve dag? En zal je zien, zodra je alles hebt opgetuigd gaat de stroom natuurlijk weer aan. Maar van alle kanten horen we dat je de spullen maar beter in huis kunt hebben.

Maar wat met die kleine storingen. Zoals jullie wellicht wel al begrepen hebben zijn wij nogal erg internet-gericht. Een storing van een seconde betekent dat computers uitvallen, de livebox ermee stopt en je de eerste tien minuten niet het net op kunt. OK OK, ik geef toe dat we nu als een stelletje verslaafden klinken en misschien zijn we dat ook wel een beetje, maar als je net een stukje zit te schrijven of een 3D model zit te maken of zit te photoshoppen, om maar iets te noemen, dan is het gewoon vervelend als je alles kwijt bent. Bovendien zijn die dips niet bevorderlijk voor je apparatuur.

En dus zijn we overgegaan tot de aanschaf van een eenvoudige doch zeer doeltreffende UPS, een Uninterruptible Power Supply. Ik ken die dingen nog uit mijn kantoorleven. Ze werden ingezet om kortstondige stroomstoringen op te vangen.Niet alleen de dipjes worden opgevangen, maar mocht de storing langer duren dan zorgt de UPS er voor dat je computer netjes wordt afgesloten. Zeer doeltreffend.

Vanaf nu zitten we op Les Fontanelles nooit meer afgesloten van de buitenwereld. Telefoon en internet zijn altijd up and running. Kijk, daar word ik nu blij van.

Zou ik toch verslaafd zijn?

Veggies TLC

Veel meer dan eten klaarmaken en koffie en thee zetten kon ik niet vandaag. Het heeft toch nog een hele dag geduurd om de laatste balken erin te zetten. Het was precisiewerk. Maar het zit er mooi in, het past exact allemaal.

Ik heb me dan maar met iets anders bezig gehouden. Maar weer eens wat TLC aan de groententuin gegeven, was weer hoog nodig. Het achterste stuk heb ik omgespit en daar heb ik de prei uitgeplant. Ik dacht dat er maar een stuk of twintig plantjes waren uitgekomen, tot mijn verbazing is het veel meer geworden. Ik heb ze niet geteld, maar een stuk of zestig zeventig zijn het er zeker, misschien wel honderd.

Wat moeten we nu weer met zoveel prei. Het houdt wel lang, de hele winter door heb je er wat aan. Beetje dooreten maar en anders komen er wel weer mooie bloemen uit in het voorjaar, ook niet erg.

En waar die prei eerst stond was het een woestenij geworden van onkruid. Meteen maar even dat ook omgespit, nu ik toch bezig was.

En ik heb uien geplant. Ik heb werkelijk geen idee of het de tijd ervoor is. Het stond niet op het zakje en op internet werd ik ook niet veel wijzer. Je hebt soorten die je in het najaar moet planten en andere waarvoor je moet wachten tot het voorjaar. Ik denk dat de plantuitjes die je nu in de winkel kunt kopen automatisch winteruien zijn, maar waarom staat dat dan niet gewoon op het etiket vermeld. Ik heb dus maar de helft nu in de grond gestopt, de andere helft gaat er komend voorjaar in. Slim hé.

Einde in zicht

Bijna klaar, net niet helemaal. Vandaag zijn er weer twee balken ingegaan.

Ik vind dat toch wel knap eigenlijk. Een balk van bijna vijf meter lang til ik niet eenvoudig aan één kant op, dat kost me wel wat moeite. Onze aannemer legt zo'n jongen er eventjes in zijn eentje in, 2,5 meter hoog. Nu heeft hij wel meer spierballen dan ik heb, gelukkig voor hem, gelukkig voor mij ook. Ik zie me al lopen als Jerommeke.

We hadden nog even een probleempje op te lossen. Ik wilde persé dat de balken van de loopbrug parallel aan de nog te bouwen muur komen te lopen. En die muur volgt weer de lijn van de tegels. Hierdoor komen die balken niet perfect haaks op de dwarsbalken van de vloer te staan. Het scheelt maar een paar centimeter op een lengte van bijna vier meter, dat ga je niet zien, maar toch kon daardoor de geplande verbinding tussen vloerbalken en loopbrugbalken niet gemaakt worden.

Problemen zijn er om op te lossen en dat is ook wat er is gebeurd. Morgen worden de loopbrugbalken geplaatst met een andere verbinding. Daarna is het verder aan ons. En hoewel er echt nog wel een hoop moet gebeuren komt het einde langzaam maar zeker in zicht.

Meevaller

Ik had er al helemaal op gerekend, ik zou vandaag het restant van de vloerplanken schilderen, maar daar werd een stokje voor gestoken.

Denk nu niet dat we dat erg vinden, integendeel! Er is tegen alle verwachtingen in een begin gemaakt met de vloerbalken. En daar zijn wij, zoals je wel begrijpt, heel erg blij mee. Met een beetje geluk is dat morgen klaar en kunnen wij daarna verder met wat ons nog te doen staat.

Het plaatsen van die balken gaat gepaard met nogal wat geweld. Ze moeten een heel stuk de muur in en dat gaat niet vanzelf. De hele dag zag je letterlijk geen hand voor ogen van het stof. Stof wat geproduceerd werd door gehak en gehamer, maar vooral door een haakse slijper waarmee een gat in de muur geslepen is. Ik vrees ernstig voor onze aannemer zijn longen, erg gezond lijkt me dat niet. Maar ik geloof dat hij wel wat gewend is.

Ik was al gewaarschuwd voor dat stof. Ik zag de bui al hangen, of beter, de stofwolk. Het zou niet de eerste keer zijn dat alles weer verdween onder een dikke laag en daarom was ik voorbereid. De opening naar de woonkamer en garderobe had ik zorgvulgdig afgeplakt met plastic en tape. Met succes, geen korreltje is er langs gepiept.

Blijft natuurlijk nog steeds dat ik een halve dag bezig zal zijn met de bende opruimen. Het valt niet te voorkomen dat de ruimte waar het werk is uitgevoerd helemaal onder de troep zit, dat wisten we, maar de schade is zeer beperkt gebleven. Het valt me alles mee.

Uitstel

Uitstel ... er wordt op z'n vroegst woensdag begonnen met de balken. Dat is jammer maar er is weinig aan te doen. We kunnen wel op ons hoofd gaan staan maar het enige wat dat op gaat leveren is hoofdpijn.

Het heeft natuurlijk wel weer een voordeel, ik kan nu mooi de vloerdelen in de verf zetten, ze hebben nog tijd genoeg om te drogen voordat het te stoffig is om nog iets te kunnen doen daar.

Wel handig al die ruimte, je legt de planken na het schilderen gewoon languit door de hele ruimte, daar komt toch geen mens op het moment.

Oeps ... geen mens inderdaad ... maar wel poezen ... nu ben ik toch eens benieuwd voor morgenochtend ...

Afgeleid?

Als het goed is wordt er morgen begonnen met deel twee van de mezzanine. Ik had me voorgenomen al zoveel mogelijk voor te bereiden, maar het is er niet van gekomen. Dat heb je wel eens, je maakt plannen maar voor je het weet is de deadline daar en ben je niet klaar met wat je had willen doen. Heel erg is dat niet, het staat niet de werkzaamheden van morgen in de weg, maar toch.

Nu is het ook weer niet zo dat ik helemaal niets gedaan heb. Het was de bedoeling om de vloerdelen al in de whitewash te hebben zodat ik meteen kon beginnen met de vloer erin te leggen zodra de balken geplaatst zijn. Maar verder dan het schuren van de planken ben ik niet gekomen.

Met de schuurmachine aangesloten op de stofzuiger zodat er eigenlijk nauwelijks stof vrijkomt. Ook dat was de bedoeling. Waarom ik na een pauze halverwege vergeten ben om die stofzuiger weer aan te zetten is me een raadsel. Waar zit ik in hemelsnaam met mijn gedachten af en toe.

Pantoffelheld

Koeien aan de voordeur, het is de gewoonste zaak van de wereld hier. En zijn het geen koeien dan zijn het wel schapen. De koeien waren alweer een tijdje niet op bezoek geweest, tot daarnet.

Ik hoorde een bel, een ijscoman heb ik hier nog nooit zien langskomen, ook geen groentenboer of soepman. En terwijl ik dat nu zo opschrijf moet ik denken aan de soepman uit mijn vroege jeugd. Ik herinner me nog dat mijn moeder wel eens soep bij hem kocht en ook dat de tomatensoep met ballen mijn favoriet was. Hoe oud zal ik geweest zijn, zes misschien, maar ik zie het nog voor me als was het gisteren.

Die koe van daarnet, die zie ik ook nog voor me en die zal ik nog lang voor me zien ook. Het is voor het eerst dat ik bang werd van een koe. Het waren er maar een stuk of zes, waarvan eentje met een kollosale bal om haar nek. Maar er liep ook een kalfje tussen. Misschien dat het daardoor kwam, alle andere keren keerden de dames zich meteen om als ze me zagen aankomen, maar deze keer bleef er eentje indringend naar me staan kijken en, sterker nog, zette brutaal een stap in mijn richting.

Nog nooit heb ik zo hard gelopen op slofjes. Ik zag me al als een toreador gespiest worden op haar horens. Ik keek al rennend nog even achterom maar ze kwam me gelukkig niet achterna.

Is dat wat ze bedoelen met het woord pantoffelheld?

Kappen nou!

Al drie dagen lang waait het onafgebroken. Niet zomaar een windje waar je haar een beetje van in de war raakt, maar orkaankracht, het houdt maar niet op.

Bomen staan gevaarlijk te zwiepen, takken vallen naar beneden, alles wat los staat waait omver. De Autan doet weer zijn uiterste best om mens en dier gek te maken.

Maar zo erg als het nu is hebben we het hier nog niet eerder meegemaakt. Om de haverklap valt de stroom uit. We hadden eerst even het vermoeden dat het probleem ergens bij ons lag, dat er een kabelbreuk was of zoiets wat door de storm erger werd gemaakt, maar alle dorpen in de omgeving hebben er last van. Vorige nacht is wel honderd keer de stroom uit geweest. Het duurt een paar seconden en dan komt hij weer op. Niets aan doen dus. Alleen, we hebben wat electronica in huis die daar vreemd op gaat reageren en ons fijn de hele nacht wakker weet te houden.

Om te beginnen is er de telefoon. Als die uitgaat gaat die simpelweg uit, maar als die weer aangaat hoor je twee keer een piepje, als om te zeggen, ik ben er weer. Lief hoor, maar niet de hele nacht door. Uiteraard kan je dan beter je bed uit om de telefoons gewoon helemaal uit te zetten, maar ken je dat, dat doe je niet, geen zin in. Je doet alsof je het niet hoort, maar ondertussen.

Dan is er nog zoiets. In de badkamer die pal naast de slaapkamer zit hebben we een pomp om het warme water te laten circuleren zodat je niet twee volle emmers water moet laten weglopen vooraleer je kan douchen. Superhandig en goed voor het milieu. Het werkt met een knop en een tijdrelais. Nu blijkt dat, zodra de stroom aangezet wordt, dat relais geactiveerd wordt. Dus ja hoor, honderd keer de pomp aan voor een paar minuten.

En nu we toch in de badkamer zijn, daar zit ook een ventilator met vertraging. Ik ga het niet eens meer uitleggen, je begrijpt het zo ook wel.

Maar alles nog tot daar aan toe. Tot overmaat van ramp ging vanochtend om zever uur ook nog eens het inbraakalarm af. Ik kan je vertellen, op zo'n moment kruip je niet je bed uit, je springt er uit, je staat er naast voor je goed en wel beseft wat er gaande is.

Het is mooi geweest, we zijn er klaar mee, ophouden nu en weer normaal doen! JA?

Rosé des prés

We hebben vrienden op bezoek. Leeftijdgenoten uit mijn geboortedorp in België nog wel, maar die ik pas sinds een jaar ken en zelfs gisteren voor het eerst live heb ontmoet. Ze wonen toevallig ook nog eens maar een paar uurtjes rijden hier vandaan. Hoe bestaat zoiets.

Ze hebben ons vandaag verteld dat we bijzonder lekkere paddestoelen op onze wei hebben staan, de rosé des prés. Nu ben ik altijd een beetje nerveus als het om zelf plukken gaat. Wij kennen het verschil niet tussen goede en foute soorten en je kan er zomaar mee in het ziekenhuis belanden als je je vergist.

Maar we hebben geplukt en ... gegeten! Man, wat lekker!! Ik wist wel al dat cèpes lekker zijn maar dit is een echte delicatesse. Ik weet nu ook waar ik ze kan vinden en waar ik op moet letten. Reken maar dat ze vanaf nu vaker op het menu zullen staan.

Mocht er morgen tegen alle verwachtingen in geen bericht van me verschijnen hier, tja, dan vrees ik toch ...

Beide beentjes in de lucht

ZWIEP ... KLEN BENG ... AUW!! #*%&$#*

Ik ben van de trap gevallen. Pardoes met mijn rug op een trede. En ja, dat doet gemeen zeer dus sta me even een paar krachttermen toe voor één keer.

Je moet ook niet op je gladde slofjes te snel van een steil trappetje willen afdalen. Maar je weet hoe zoiets gaat, het gaat honderd keer goed en dan komt die hondereneerste keer, je let niet meer op en hopla, beide beentjes in de lucht.

Morgen ongetwijfeld een blauwe plek en wat spierpijn, maar daar blijft het gelukkig wel bij. Nog een geluk dat zo flexibel ben als een elastiekje en geen tientonner ben, dat had allemaal veel erger kunnen aflopen.

Mezzanine part II

Zo, we kunnen beginnen met de voorbereidingen van de klus waar ik een beetje geheimzinnig over deed. Er zijn balken en vloerdelen geleverd.

Balken en vloerdelen, dat kan niets anders betekenen dan dat er een vloer gemaakt gaat worden. Een kleine extra mezzanine boven de kachel, een leeshoekje. De vide was een beetje aan de grote kant vonden we en op deze manier gaan we dat oplossen. Ik heb er overigens al eerder iets over verteld hier, maar dat was inmiddels al een tijdje geleden.

De vloer wordt identiek aan de reeds bestaande vloer, de onderkant witewash, de bovenkant eiken. En omdat het gewoon eenvoudiger is om de onderkant te schilderen als de vloer nog niet gelegd is kunnen we dat beter nu al doen.

Volgende week worden de balken geplaatst, een kleine vertraging in de planning, maar goed, als we een beetje doorwerken halen we het nog wel om voor de winter begint te verhuizen naar de zuidkant.

Er moet nog wel even een slimme manier verzonnen worden om de bestaande vloer niet teveel te beschadigen. Maar dat vertel ik wel weer als er een oplossing gevonden is.

Faîtière

Weten jullie nog dat ik graag op daken bivakkeer? Vast wel, ik heb het er al zo vaal over gehad. Mocht je het nog niet weten dan kan dat alleen maar komen omdat je nieuw bent op dit blog. Lees eens wat historie zou ik zeggen, je komt er vanzelf wel achter dan.

Er was nog een laatste inspanning nodig om het dak van de buitenkeuken af te maken. Iets wat liefst nog voor de winter gedaan moest worden. De faîtière lag nog los. Noem je zoiets de nokpannen? Ik denk het wel eigenlijk.

Dus iemand had de schone taak om de pannetjes met cement te verankeren zodat ze niet bij de eerste de beste storm naar beneden komen zetten. De laatste keer dat de heer des huizes, ondanks zijn hoogtevrees, op dat betreffende dakje liep hoorde je bij elke stap KRAK. Die oude pannetjes kunnen niet veel gewicht verdragen dus de enige oplossing was dat ik de schone taak op mij nam en een uurtje het dak op ging.

Ik ben ietsie lichter namelijk, dat komt omdat ik ook ietsie kleiner ben. Ik moet niet dat dak op gaan als het erg waait, er is bij mij altijd een kans dat ik er vanaf waai dan.

Dat is me één keer overkomen. Het is alweer minstens twintig jaar geleden en ik stond gelukkig met beide voeten op de grond toen. Maar als ik me niet had vastgehouden aan een lantaarnpaal was ik gegarandeerd een paar meter verderop op de grond beland. Ik moet toegeven dat dat een hele vreemde ervaring was. Sindsdien hou ik daar toch een beetje rekening mee.

Soepje

Er komt maar geen einde aan, het is nu al half oktober en nog steeds haal ik bakkenvol tomaten uit de groententuin.

Ik kan niet zeggen dat ik het erg vind, integendeel, ik had het alleen niet verwacht. Ik herinner me nog mijn klaagzang hier over te laat en te weinig, maar een tomatenoogst als deze is echt niet normaal meer. De vriezer zit al vol met tomatensaus en tomatensoep, veel meer past er niet meer bij.

Zeker niet omdat nu ook de pompoenen zo goed als rijp zijn. Over een paar dagen worden die omgetoverd tot een pompoen-gember-kerriesoepje. En daarna zullen de wortels er een keer aan moeten geloven, inderdaad, wortel-cocossoepje. Daarna de bloemkool, bloemkool-knoflooksoepje. Van de aardappels en prei kunnen we fijn een aardappel-preisoepje brouwen en de courgettes waren al omgetoverd tot een courgette-muntsoepje.

Het is dat we gek zijn op soepjes, want anders ...

Grof geweld

Er moest weer grof geweld aan te pas komen. We dachten wel even snel een balkje weg te halen, de laatste oude balk die nog in het huis aanwezig was. En dan blijken die krengen net iets te vast in de muur te zitten.

Dus het werd hakken en breken, beitelen en hameren, meppen en slaan, zagen en zeuren, electrisch en manueel. Maar zoals met alles, met wat gepaste krachttermen en gedoseerde spierkracht lukt het altijd wel weer. En  ... uh ... met ongedoseerde spierpijn morgen waarschijnlijk.

En dan blijkt dus weer dat je je vergist in de troep die dat allemaal veroorzaakt. Uiteraard kom je daar achter als het te laat is, alles alles onder een dikke laag stof verdwenen is, voor de zoveelste keer.

Ah well ... het wordt nog veel erger binnenkort ... wacht maar af.

Gehiverneerd

Snik ... het moest er van komen ... het is tenslotte al half oktober ... maar toch is het niet leuk. Het zwemseizoen is voorbij. Het zwembad is gehiverneerd en het winterdek ligt erop.

Gehiverneerd, dat is niet goed Nederlands, ik weet het. Hivernage is het spul wat je in het bad giet als de pompen uitgaan en er dus niet meer gefilterd wordt. Het is een of ander chemisch goedje wat voorkomt dat zich de komende maanden algen gaan vormen. Geen idee of het ook helpt tegen bevriezen eigenlijk. Je zou kunnen zeggen dat het bad winterklaar is gemaakt, wat natuurlijk ook gewoon zo is, maar dat klinkt bij lange na niet zo leuk als gehiverneerd.

We doen dat wel vaker, Franse woorden verhollandsen, werkwoorden dan vooral. Nu vraag je uiteraard om een paar voorbeelden te noemen maar zal je net zien dat me helemaal niets te binnen springt op dit moment.... En inderdaad, helemaal niets. Je zal me weer eens moeten geloven op mijn blauwe ogen.

Opruimronde

We zijn maar een beetje begonnen met opruimen. Spullen opbergen, rommel weggooien, dat werk. Er wordt af en aan gereden naar de dechetterie, karren vol worden weggebracht. Het ruimt lekker op.

En er wordt ook een beetje schoongemaakt. Een beetje, nog niet al te veel. Van het deel wat helemaal klaar is ben ik maar eens begonnen om de vloer een grondige beurt te geven. Op handen en knieen, met schuurspons de restanten voegmiddel, verf en kalk weg zien te krijgen. Een serieuzer werkje dan ik me had voorgesteld maar het moet een keer gebeuren.

En het resultaat is er naar, het ziet er goed uit. Alleen zo jammer dat het binnenkort weer allemaal onder een dikke laag stof komt te liggen.

Mon Dieu

Bonjour, je suis mddrossgtbb eebjjst skkrcds megeeraklf, errted rsde années soixante, errdst ertoo ytro, mmommpell ah oui, heuuh seddklo ertsddio vraiment, non non non pas de ytroouy, houlala, mais histtreik, aha errtddi aujourd'hui, certainement que ftyions dans le iugggsko, hahaha, surement ertigdsi, wteryuf dans le uytsdk, ici bien sure que iiubdpj, mompel mompel, les brebis de ssuitnetx, et vous n'avez pas de chaitagnes?

Niet één, maar dan ook echt niet één hele zin hebben we begrepen van de beste man die ons onverwacht een bezoek bracht vanmiddag. We hebben af en toe beamend geknikt, vriendelijk gelachen en geantwoord met Franse kreten als "mais non", "ah oui", "vraiment" en "c'est pas vrai ça". Ik geloof wel dat we er mee weg gekomen zijn.

Mon Dieu ... lag dit aan ons niet al te beste Frans of sprak de man echt beroerd. Ik hoop het laatste.

De blaren vallen

We zijn vandaag naar een nieuwe supermarkt gereden op een kwartiertje hier vandaan. Niet zo'n grote als die joekels als E.Leclerc, Auchan, Intermarché of hoe ze ook mogen heten, maar heel Simply, de naam zegt genoeg. Maar vergis je niet, het assortiment is behoorlijk uitgebreid. Ze hebben niet vijftig potjes van hetzelfde staan maar slechts vijf en dus bieden ze op een tiende van de oppervlakte eigenlijk hetzelfde als hun grote broertjes. Bijkomend voordeel is dat we maar half zo ver hoeven te rijden, tja, de keuze is niet bepaald moeilijk.

Maar op weg daar naartoe zag ik het ineens. Het was me nog niet eerder opgevallen. Het landschap is aan het veranderen. Tussen al het groen staat er hier en daar een boom met mooie rode blaadjes. Het is plots herfst geworden.

Mijn favoriete seizoen is de lente. Het frisse groen, de bloemen, de jonge vogels, de lammetjes, maar eerlijk is eerlijk, dit is echt wel prachtig om te zien.

En thuis gekomen bleek het terras vol te liggen met blaadjes van de honderd jaar oude es. Of ik was slaapwandelend weggereden, of het was allemaal in de tussentijd gebeurd.

Hoe dan ook, het is weer zover, daar komt ie ...

Herfst, de blaren vallen.

Paint it ...

Stukje lezersbinding

Schilderen, schilderen en nog meer schilderen. Vandaag ook weer. Maar dat is een goed teken, toch? Het betekent dat er wat aan de afwerking wordt gedaan en het grote werk gedaan is.

Maar dat geldt alleen voor het achterste deel van de nieuwe woonkamer. Er komt nog meer groot werk aan. Ik verklap nog niet alles maar er staat ons nog een serieuze ingreep te wachten. Eentje waar we heel erg tegenop zien. Niet zozeer voor de hoeveelheid werk maar voor de rommel die het ongetwijfeld met zich mee gaat brengen. Maar ja, je moet er wat voor over hebben, is het niet?

Maar even terug naar dat schilderen. Ik ben met een glazen deur begonnen. Niet het glas zelf natuurlijk, het hout er omheen. Vandaag in de grondverf gezet, morgen wordt ze gelakt. Niets byzonders, alleen wordt het een onverwachte kleur.

Maar dat is ook iets wat ik nog niet verklap, kijk morgen zelf maar. Ik moet ook een beetje aan lezersbinding doen tenslotte.

Oogst

Ik ben maar weer eens gaan oogsten. Boontjes, tomaten, aardappels, peultjes. Peultjes? Zie ik dat goed? Verdraaid, er staan ineens weer peultjes. Ik had alweer twee maanden geleden nog een paar zaden in de grond gestopt, tegen beter weten in. Ik wist ergens wel dat het te laat was maar och, ik probeer dat soort dingen graag. En nu beginnen ze ineens te groeien. Heb ik hier een wereldprimeur?

Maar ik ben ook met een andere oogst bezig. Een oogst ter voorbereiding op volgend jaar. Ik ben bloemzaden aan het verzamelen zodat het hier in het voorjaar een fleurige bende wordt. Ik ga proberen om zelf bloeiende eenjarigen te kweken. Ik weet wel dat ik daar niet erg goed in ben, maar hee, wie niet waagt niet wint.

En naast de bloemzaden is het ook de tijd om groentenzaden te bewaren. Ik doe een poging met meloen, aubergine, courgette, paprika, komkommer en boontjes in soorten en maten. Van boontjes weet ik zeker dat het lukt, van de rest zien we het wel.

Een ding weet ik zeker, volgend jaar ga ik mijn best doen en neem ik er de tijd voor.

Schilderbui

Ik ben in een schilderbui, ik heb duidelijk de smaak te pakken. De muren van het zitgedeelte zijn aan de beurt. Het is mooi om te zien hoe een ruimte verandert nu ook de muren zo goed als klaar zijn. Morgen nog een laatste laag en dan is dat ook weer gebeurd. En daarna pakken we de openslaande deuren aan.

Zie je trouwens dat verschil in kleur? Daar had ik het laatst over. Alles is in dezelfde witte latex geschilderd en toch lijkt het boven warmer, enkel en alleen door de weerkaatsing van de vloer. Geinig he.

Het viel me vandaag trouwens weer op hoe licht de nieuwe woonkamer is. Tot het echt donker is buiten heb je een prachtige lichtinval. Aan de noordkant waar we nu nog onze woonkamer hebben is dat wel anders. Daar moet de verlichting al vroeg aan en op sombere winterse dagen brandt de hele dag de lamp.

Maar nog even het is het voorbij. Kan je je voorstellen dat we er naar uitkijken?

Marokkaanse dromen

Verlichting is een lastig iets. We zijn er niet echt goed in. Het moet niet te kil worden door teveel lampen maar je wilt ook weer niet in het donker zitten. Soms wil je wat meer licht dan op andere momenten en wil je niet al te veel lampen hebben staan of hangen dan kom je al gauw op dimmers uit. Daarnaast heb je nog de kleur van het licht. Wit is niet altijd wit, ook daar heb je weer tinten in. Het is nog een hele wetenschap blijkt.

Op 10 december 2010 had ik het ook al over verlichting, ik heb hier toen geschreven over een ietwat tegenvallende Marokkaanse lamp. Met name het formaat van dat lampje viel wat tegen. Het was bedoeld voor het plafond van onze slaapkamer maar het viel daar helemaal in het niet. Dat heb je soms met bestellingen via internet, je koopt iets van een plaatje, moeilijk in te schatten hoe de werkelijkheid eruit ziet.

Nu, bijna twee jaar later, hebben we de gok weer gewaagd. We vonden weer een Marokkaanse lamp, een grotere deze keer. En inderdaad, groot is hij! Wauw, kijk, zo moet dat. Een meter hoog en zo breed dat als ik mijn armen er omheen doe, mijn handen elkaar niet raken.

Het is wel even wennen na dat minuskuul dingetje, maar het bevalt ons wel. Ons nu nog even bezinnen op de kleuren van muren en plafond. Misschien moesten we die Marokkaanse stijl maar doorzetten.

Ophtamologist

Tuuuuut tuuuuut

- Allo, met het kantoor van de oogarts.

- Bonjour, ik wilde graag een afspraak maken voor mijn man, hij heeft namelijk een nieuwe bril nodig en ik heb begrepen dat zoiets alleen maar via de oogarts kan.

- Oui, dat klopt. Is uw man hier al eerder geweest?

- Non, het is de eerste keer.

- Bon, wat is zijn naam?

(O mijn God, daar gaan we ...)

- Vee aa enne erre ie sjie enne

- En zijn voornaam?

(Mijn hemel ...)

- Sjee ie sjie esse bee ee erre tee uu esse

- Geboortedatum?

- 3 november 1953 (jaja, en dat in het Frans)

- D'accord, ik heb een plekje vrij op 13 november.

- Parfait!

- 2013.

- COMMENT???

Tuuut tuuut tuuut

Chêne moyen

Een week geleden vertelde ik over de houten mezzaninevloer, over dat die een kleurtje zou krijgen. Jullie hadden niets meer van me gehoord daarover en dachten waarschijnlijk dat er nog niets gebeurd was.

Da's dus even verkeerd gedacht. Die vloer is helemaal klaar, een paar dagen al. Hij is eerst in de beits gezet, chêne moyen, en daar overheen twee keer in de lak. En het resultaat bevalt ons zeer. Het is een warme kleur geworden. Dat was helemaal de bedoeling, maar je weet nooit hoe zoiets uitpakt. Het mooie is, als boven het licht brandt dan komt er een warme gloed vanaf nu wat je vanaf beneden ziet. Het wit van de muren en plafond is ineens niet meer zo kaal.

Er is nog één ding wat echt moet gebeuren op de mezzanine. Er moet nog een deel van het raam geschilderd worden. Hoewel dat eigenlijk helemaal geen haast heeft begint het langzamerhand een doorn in het oog te worden. Nu alles mooi in de verf zit is dat het enige wat nog niet gedaan is. Misschien een klusje voor de komende dagen.

Verslaafd

Ik had vandaag een afspraak ver weg van hier, wel meer dan een uur rijden. Ik moest er al om kwart voor tien zijn, dus we moesten voor ons doen vroeg uit de veren. "We", klopt, mijn wederhelft zou me vergezellen, gezellig. Toen ik me meldde bij de balie keken ze verbaasd op. Ik dacht even dat ik me vergist had in de datum. Zo erg bleek het niet te zijn, ik was alleen maar een uur te vroeg. Waarschijnlijk had ik in mijn agenda de reistijd meegenomen, slim, maar dan moet je dat niet nog eens doen als je thuis vertrekt.

Maar hoe dan ook, er zat weinig anders op dan te wachten. Ik zat me al te bedenken wat ik in de tussentijd zou gaan doen. Mijn wederhelft was alweer vertrokken, die had in de buurt weer wat anders te doen nog, dus ik bleef moederziel alleen achter in de wachtkamer. De bladen die je daar aantreft houden je meestal niet langer dan vijf minuten bezig, allicht mij niet. Dat zou het dus niet worden. Tot ik er aan dacht dat ik stom toevallig mijn tablet in mijn tas gestopt had. Dat doe ik eigenlijk nooit, maar het kwam me nu wel goed van pas.

Ergens ver weg staan daar nog een paar ebooks op. Ik probeer de laatste tijd weer wat te lezen, maar ik heb er nooit de rust voor. Vroeger wel, ik las boeken in het tempo dat een ander koekjes eet maar sinds we hier naartoe verhuisd zijn is dat niet meer gelukt. Maar nu had ik niets anders om handen en was het de enige manier om de tijd een beetje zinvol door te komen.

En nu ben ik verslaafd. Ik zit al de hele middag en avond te lezen en ik kan niet meer stoppen. Gaat dit het klussen in dit huis ten goede komen? Ik vrees van niet.