We gaan namelijk verhuizen. Ha ha, nee nee, schrik niet, we gaan Les Fontanelles niet verlaten. We gaan verhuizen binnen ons eigen huis. We gaan weer een onderdeel aanpakken. Deze keer moet onze slaapkamer eraan geloven.
Wat nu onze slaapkamer is was toen we hier kwamen wonen een grange, een stal. Meer kan ik er niet van maken. Er zat een vloer in waar je doorheen zakte, een dak waardoor je naar buiten kon kijken en in de ruimte zaten geen ramen. We hadden wel drie slaapkamers in het oude huis maar we hadden voor dit doel onze zinnen gezet op de grange. Die kamers in het oude huis waren steenkoud in de winter, niet heel erg als je hier niet permanent woont, maar toen we eenmaal hier definitief waren ingetrokken hadden we er alle belang bij om voor de volgende winter inviel een comfortabele plek te maken voor onszelf. Het werd ons eerste project.
We moesten nog alles leren. We kwamen net van kantoor af en veel meer dan een computer hadden we bij wijze van spreken niet gezien in ons werkzame leven. We hebben de vloer eruit laten slopen, nieuwe balken erin laten zetten en twee ramen laten maken in de muur. En dat was het. De rest deden we zelf. Een flinke portie gezond verstand en die paar spiertjes de we toen hadden moesten het gaan doen. En daarmee is het gelukt. We hebben over alles veel en veel te lang gedaan maar dak, muren en vloer waren uitstekend geïsoleerd en we konden ons bed neerzetten voor de winter begon. Missie geslaagd.
Alleen, ja, nu drie jaar later zitten we nog steeds tegen een niet afgewerkte slaapkamer aan te kijken. Ik weet het wel, 99% van de tijd liggen we daar met onze ogen dicht, maar toch. Intussen is er in die ruimte een niet-afgewerkte badkamer bijgekomen en een niet-afgewerkte kleedkamer. Het wordt nu stilaan tijd om de koe bij de horens te vatten, de stoute schoenen aan te trekken, geen excuses meer te verzinnen en gewoon te beginnen, stap voor stap.
Stap 1: Met ruime zijn/haar kleren op en bewaart enkel wat hij/zij nog de moeite waard vindt.
Verdorie ... hebben we meteen het lastigste punt al te pakken, voor mij toch. Ik vind alles nog de moeite waard. Dit kon wel eens even gaan duren ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten