Le garage

Onze sechoir, je mag er van zeggen wat je wilt, maar één ding is zeker, hij is groot. Het middengedeelte alleen al is zo'n slordige zes bij zeven meter. Dan komen daar nog de zijbeuken bij van elk ongeveer vier bij tien meter en een achterdeel van drie bij zeven. Je kan er een serieus huis in bouwen, zeker omdat je er met speels gemak ook nog eens drie etages in zou kunnen maken, zo hoog is hij.

Maar het mag niet, het is ten strengste verboden om er een woonbestemming van te maken. Ergens wel jammer, het zou een fantastisch vakantieobject kunnen worden. Vroeger was het allemaal wat gemakkelijker om een vergunning te krijgen om van een schuur een huis te maken, tegenwoordig doen ze daar behoorlijk moeilijk over.

Maar goed, eigenlijk willen we dat ook niet. We hebben al een gite en dat is prima zo. Bovendien heb je op een terrein als het onze altijd opslagruimte te kort. Waar laat je je aanhanger en je trekker, waar laat je je rommel en je restanten bouwmateriaal. We kunnen het daar allemaal met speels gemak kwijt.

Alleen dat middengedeelte, daar konden we zo weinig mee. De sechoir staat op een licht hellend terrein waardoor de voorkant al gauw een halve meter hoger ligt dan de achterkant, als het al niet meer is. We hadden het daarom volgestort met puin wat uit ons huis kwam toen we de hele binnenkant gesloopt hebben. We konden dat daar makkelijk kwijt. Maar het puin bleek aan de grove kant met als gevolg dat het daar compleet onbegaanbaar was geworden.

Sinds kort hebben we daar een betonvloer overheen laten storten. Ineens is het een bruikbare ruimte geworden. Onze Ferrari (-rode Starlet) en onze Blauwe Buffel slapen nu binnen. Eindelijk worden die ook eens verwend.