Lamelles

Ik had de mannen om vis gestuurd. We hadden nog wel wat maar niet genoeg voor zes personen. We zouden vrienden te eten krijgen en wilden een visje serveren, een ovenschotel, want da's makkelijk als je mensen over de vloer krijgt. Je hoeft geen uren in de keuken door te brengen als ze er al zijn en je kunt je met je gasten bezig houden in plaats van met je pollepels.

Alles zag er goed uit, mooie stukjes witvis, ideaal voor een visgerecht. Half uurtje in de oven, samen met champignons en zo, crème fraîche en kruiden. Super, toch?

Huh, ja, nou ja, uhm, nou huh ... het zit zo ...

Die huh ... witte vis ... was huh ... hoe zal ik het zeggen ... huh ... hm ... nogal taai ... zeg maar ...

Nou goed, ik vertel het maar gewoon zoals het zit. Die witte vis was eigenlijk helemaal geen vis. Allicht niet in de vorm waarin je hem zou verwachten. De naam deed niet meteen iets vermoeden. Er stond op de zak "Lamelles d'encornets géants".  Lamelles dat klonk als een mooie witvis, zelfs encornets deed geen belletje rinkelen, het enige wat we wisten was dat hij géant moest zijn, een reusachtig groot exemplaar dus.

We hebben een culinair woordenboek, iets wat we altijd bij ons hebben als we boodschappen doen (NOT) of als we naar een restaurant gaan (NOT). Dus ook deze keer hadden we het NOT paraat bij de aankoop. Dat niet alles altijd is wat het aan de buitenkant lijkt dat bleek nu ook maar weer.

Eco+

Stil geweest, ik weet het. Ik neem het me dagelijks voor maar je bent bezig en voor je het weet is er weer een dag voorbij. Moe, geen zin, en nog meer van dat soort excuses komen langs, ik ben er zeker van dat jullie dat ook wel kennen.

Langer dan gedacht bezig geweest met die nieuwe keuken en tja, nadat je 22 keukenlades in elkaar hebt gedraaid heb je er schoon genoeg van en alles wat je nog wilt behalve in je comfortabel bedje kruipen is hooguit wat dom voor de tv hangen en een nog dommer serietje kijken.

Maar nu is die keuken dus klaar en koken dat ie doet! En bovenop dat het oog wat wil, hebben we ook een beetje op het milieu gelet. Afvalbakjes voor gescheiden afvalinzameling en een vaatwasser met een superzuinig eco-standje.

Eco met een dikke plus. Energiegebruik 0,0.

Weerbarstig

Soms, heel soms, bekruipt ons het gevoel dat we beter in een nieuwbouwhuisje hadden kunnen gaan wonen dan in een oude boerderij gemaakt van weerbarstige rotsblokken. Vandaag was er weer zo'n momentje ...

Je denkt even snel een rekje op te hangen in de keuken, tekent de exacte plek af waar de gaatjes moeten komen, pakt een boorhamer en ...

Een uur later zit de helft van de gaten in het voegwerk, zit een kwart niet helemaal precies waar ze afgetekend waren en zit je bovendien met een gat in de muur waar een dikke vuist met speels gemak in past.

Maar dan geef je de pijp aan Maarten, trekt een flesje bubbels open en gaat buiten in de zon zitten bij twintig graden. Morgen zullen we dat muurtje eens mores leren, we zullen wel eens zien wie er wint!

Fabels

Druk aan het klussen de afgelopen dagen. Hoewel onze keuken functioneel best wel OK was, waren we er op uitgekeken. Kan gebeuren, nietwaar? Mijn wederhelft vond het zeven jaar geleden al niet veel soeps, ik zag zelf pas een week geleden het licht.

Voorbereidingen kosten altijd meer tijd dan je denkt. Waterleiding, afvoer en elektra omleggen, lelijke oude tegeltjes van de muur halen en diezelfde muur dan natuurlijk repareren en schilderen om er vervolgens achter te komen dat recht behoorlijk krom is.

Waar je vervolgens ook achter komt is, dat je met één simpel inbussleuteltje de hele zaak  even in elkaar zou kunnen zetten, toch echt wel een fabeltje is.