Ik ben weer aan het voegen. De afgelopen dagen hard gewerkt aan een stukje voorgevel van het huis. Het resultaat is zoals altijd verbluffend, hoe een muurtje kan opknappen van zoiets simpels blijft me verbazen.
Er lagen nog een paar zakken kalk en een half kuubje zand. De kalk bleek niet meer wat het geweest was en is vervangen door vers spul. Je gaat niet al die moeite doen om vervolgens de voegen er bij de eerste de beste bui weer te zien uitspoelen, dus neem je voor die paar stuivers geen risico. Het zand daarentegen is maar zand, dat blijft eeuwig goed zolang het niet vervuild geraakt. Het ligt hier binnen, in de schuur, van vervuilen is dus geen sprake.
Dacht ik! Tijdens het voegen kwam ik er achter dat er toch wel vreemde korreltjes in de specie zaten. Van die kleffe bruine ...
POEZERS! VERDORIE!
In het resultaat is het niet te zien (of te ruiken). Maar ik vraag me wel af wat archeologen gaan denken als over een paar duizend jaar de restanten van onze boerderij opgegraven worden ...
1 opmerking:
Ook in veel andere derde-wereldlanden worden huizen en hutten gebouwd van leem, vermengd met mest. Eén zo'n poezelig keuteltje zal niet uit de toon vallen in die zuidelijke landen van jullie.
Een reactie posten