Fait accompli

Zo, ik heb mijn plicht als goede burger van Marnaves gedaan. Ik heb gestemd.

Het waren vandaag in heel Frankrijk gemeenteraadsverkiezingen. Als niet-Franse ingezetenen mogen we daar gewoon aan meedoen. Sterker nog, we kunnen ons zelfs verkiesbaar stellen, alleen mogen we geen burgemeester worden. Nu hebben we niet de ambitie om burgemeester te worden, maar wie weet, ooit eens een periode in de gemeenteraad zou misschien wel goed zijn.

Wel meteen zes jaar waar je aan vastzit, dus bezint eer ge begint is hier het devies. En hoe weet je waar je aan begint, niet dus, da's een beetje het probleem. Af en toe hoor je wel eens wat, vooral de mindere puntjes, en dan denk je al gauw, laat maar, heb ik zin om me daarmee te bemoeien. Het is in een klein dorpje als het onze niet eenvoudig om iedereen te vriend te houden, er zijn nogal wat verschillende meningen hier en daar, zoals overal neem ik aan.

Maar goed, ik ging dus naar de mairie, het stemlokaal voor de gelegenheid. Ik wist eigenlijk niet eens zeker of we wel mochten meedoen, we hadden geen oproep gekregen of niks. Beetje raar. Ik herinnerde me nog vaag dat we ons hadden opgegeven voor de verkiezingen maar dat was alweer een paar jaar geleden, dus of dat nog steeds geldig was ... Maar dat was het, ik werd met open armen ontvangen. Mijn wederhelft moest verstek laten gaan, te bed al een paar dagen met bronchitis, dan ga je niet het halve dorp aansteken door massaal te gaan zoenen daar. Ik hoop maar dat ik me daar niet al te schuldig aan heb gemaakt nu.

Maar OK, dat stemmen, dat gaat hier wel een beetje raar. Ik kreeg een briefje met zeven namen erop. Daar mocht ik naar hartelust op doorstrepen. Doorstrepen? Ik dacht dat ik kwam kiezen, maar blijkbaar kom je hier om te elimineren. Nou goed. Ik had geen enkele reden om ook maar iemand te willen doorstrepen, dus alles wat me te doen stond was in het hokje gaan staan (ja dat moest) en het "kiesbriefje" met de namen erop twee keer dubbel vouwen om het in het mini-envelopje te kunnen doen en het daarna in de glazen bus te deponeren.

Eigenlijk is het gewoon een fait accompli, er is maar één kieslijst, er staan maar zeven namen op en je hebt voor ons kleine dorpje zeven gemeenteraadsleden inclusief burgemeester nodig. Je kan schrappen wat je wilt, maar die zeven worden het gewoon. Ach ja, het maakt ook niet uit, het is gewoon goed om mee te doen en je belangstelling te tonen. En dat wordt zeer gewaardeerd. We zijn dan wel allochtoon maar we horen er bij. Fijn gevoel.

Op de latten

De muizen zijn weg, wij ook. Onze allereerste vakantie samen sinds we hier wonen, een kleine vermelding waard dacht ik zo.

Carnaval in Albi

We werden er een beetje door overvallen ... duidelijk te zien aan de beroerde foto's vanuit de auto.

Maar toch even weg van alle muizenissen.

Magere oogst

Drie vallen op drie verschillende plekken waar duidelijk muizenactiviteit was geweest, dus ik had gerekend op minstens twee succesjes. Maar niets van al dat, nul, zero, niets, nada, noppes! De kaas was er wel vanaf gegeten bij eentje terwijl de val op spanning was blijven staan. Ik moet toegeven dat dat toch wel knap is van ze. Als je er nog maar naar kijkt klappen die dingen al dicht.

Mijn teleurstelling was dan ook groot. Hoewel, ik zag er eerlijk gezegd toch ook wel tegenop om daar in het gunstigste geval een lijkje aan te treffen. En stel je eens voor dat er nog leven in had gezeten, worstelend om vrij te komen. Brrrr ik mag er niet aan denken. Wat doe je in zo'n geval? Doodslaan? Ik zou het niet kunnen. Eigenlijk heb ik al moeite genoeg met die vallen, het liefste zou ik ze gewoon op de een of andere manier het huis uitjagen.

Ik zie me niet meteen fluitspelend door het huis lopen, ik vraag me ook af hoe succesvol dat zou zijn. Als ik vals genoeg speel heb je natuurlijk een kans dat ze alle kanten opgejaagd worden, maar het is juist de bedoeling dat ze me zouden volgen.

Dat wegjagen is trouwens niet eens zo'n raar idee. Nu kan ik natuurlijk niet 24 uur per dag vals spelen, maar dat hoeft ook niet. Er bestaan elektrische muizenverjagers die een hoge toon uitzenden die voor mens en kat onhoorbaar is maar de muizen de stuipen op het lijf jaagt. Zeggen ze. Maar hoe weet je of zoiets werkt? Dat weet je niet dus. Tja, je moet wat. Voor alle zekerheid hebben we er daar maar een paar van aangeschaft. Ik doe er het liefste alles aan om die vallen leeg te houden.

C'est la guerre!

Ik ben de afgelopen dagen weer buiten aan het werk. De groentetuin heeft aandacht nodig, hij ligt er verwilderd bij na afgelopen winter. Beetje bij beetje spit ik de grond om, elke dag een metertje. Ik geef het niet graag toe maar ik ben ook niet meer de jongste tenslotte, ik moet wat oppassen met mijn rug, die protesteert al wat makkelijker de laatste tijd.

Het is intussen ook al tijd geworden om te zaaien, te planten en te leggen. Nog niet alles kan de grond in, er zou nog nachtvorst kunnen komen namelijk, maar de boontjes kunnen daar wel tegen denk ik, die kunnen best wel al gelegd worden.

Dat wou ik dan ook gaan doen vandaag maar ik werd ernstig gedwarsboomd. Blijkt dat ook in de abri muizen zich verschanst hebben. Ze hebben al mijn zaaigoed verorberd!

Nu is het menens. Niet langer getreuzeld en meteen muizenvallen gehaald bij de Unicor. De kleintjes waren op, dan maar grote. Ik heb de laatste drie meegenomen. Blijkbaar zijn we niet de enige hier in de buurt met dat probleem. 

We zullen eens zien wie hier wint. C'est la guerre!

Gloeiende gloeiende!

We krijgen regelmatig vrienden te logeren, meestal vrienden uit België of Nederland. Los van het feit dat we dat altijd heel gezellig vinden is het voor ons een ideale gelegenheid om wat spulletjes te laten meenemen die we hier niet kunnen vinden en die we een beetje missen. Denk aan  Hemaworst bijvoorbeeld, vet, zout en ongezond, maar toch wel erg lekker, en geen vergelijkbare variant te vinden hier.

Maar wat we ook bestellen, Nederlandse vrienden brengen ook altijd ongevraagd drop mee. We zijn er gek op, mijn wederhelft nog meer dan ik, dat weten ze. Salmiak riksen, muntdrop, engelse drop, we hebben het meestal in rijke hoeveelheden in huis. We moeten onszelf een beetje beheersen willen we niet tonnetje rond worden van al dat lekkers, dus verstoppen is de enige manier om onszelf een beetje te beschermen.

Dat hadden we ook gedaan met twee makro-zakken muntdrop. Die lagen te wachten tot het moment daar was om aan te vallen, tot we het niet langer hielden. Ze lagen hoog en droog op een plank in de bijkeuken, daar waar we ze niet meteen zagen liggen en we ook niet te snel in de verleiding zouden komen om ernaar te grijpen.

Vanochtend kom ik de bijkeuken binnen en vind tot mijn grote verbazing twee lege zakken op de vloer, van muntdrop. Ik geef toe dat mijn eerste reactie was om mijn wederhelft te beschuldigen van buitensporig vreetgedrag, maar die slechte gedachte hield maar een paar seconden stand. Dit kon niet, in een nacht een hele kilo drop verorberen terwijl ik daar niets van gemerkt had is op zijn zachts gezegd zeer onwaarschijnlijk.

Een nadere inspectie leerde mij echter dat dit een soortgelijk voorval betrof als de nacht ervoor (het lavendeldrama) maar dan op kleinere schaal. De dropjes bleken vervangen door muizenkeutels. Hemeltje lief, we wonen hier nu bijna vier jaar en voor het eerst hebben we muizen die overal aan gaan knagen. En dat terwijl we hier twee poezen hebben rondlopen!

Het bleek niet het enige te zijn waar ze zich tegoed aan hadden gedaan. Wisten jullie dat ze ook dol zijn op ketoembar, gemalen korianderzaad. Ik ook niet, nu dus wel. En op torkrol!

Gloeiende gloeiende gloeiende! De oorlog is verklaard! Binnenkort melding van de maatregelen hier op dit weblog.

Merde!

Ze komen ongevraagd op je terrein, ze eten je lavendel helemaal kaal ...

en als dank laten ze overal flatsen achter ...

Tijd voor een tegenaanval!

Les agneaux

Jaaaaa, ze zijn er weer ...

Groen gras

Het is nu al maart en nog steeds hebben we geen winters weer van betekenis gehad. Die twee vlokken sneeuw die gevallen zijn tel ik niet mee, die stelden werkelijk niks voor. De natuur is gewoon blijven doorgaan, ik heb nog nooit zo'n milde winter meegemaakt.

Ik vrees dat we wel wat meer mugjes en vliegjes zullen hebben dit jaar. Dat is dan weer goed voor de vogels, iets minder voor ons. Hoewel, ik moet zeggen dat we heel weinig last hebben van vliegend ongemak. We zullen zien hoe het dit jaar verloopt.

Dat de natuur gewoon doorgaat merken we vooral aan het gras, vandaag voor het eerst de maaier uit de abri moeten halen. Het is begonnen.