Het is geen nieuws dat we hier regelmatig zonder drinkwater zitten. Drank is er altijd wel voldoende in huis, dat is nooit het probleem, maar je kan toch moeilijk een douche nemen in wijn of je toilet ermee doorspoelen, nietwaar? En dus vinden we het toch wel heel vervelend als er niets meer uit de kraan komt.
Dit jaar zijn we flink aan de beurt geweest. Als ik het moet inschatten is het toch wel een keer of tien voorgekomen dat we droog stonden hier. Zo ook was het eergisteren weer eens raak. 'S avonds laat merkten we dat het water afgesloten was (en ja we hadden netjes de rekening betaald). We volgen dan de inmiddels bekende procedure, de burgemeester op de hoogte brengen, ongeacht tijdstip, feestdag of niet.
De volgende ochtend met slaapogen richting douche om erachter te komen dat ... ach ja ... natuurlijk ... geen water. Wel op dat moment een drukte van belang bij ons op het land. Er werd gezocht naar een lek. Nu weet hier niemand waar de waterleiding loopt, dus ja, dan heb je wat hulp van bovenaf nodig, dus een wichelroedeloper erbij gehaald. Was die zijn wichelroede vergeten meenemen, of wij misschien een stuk ijzerdraad hadden. Twee wielspaken deden de truuk, ze zijn blijkbaar niet zo heel kieskeurig die gasten.
Om een veel te lang verhaal kort te maken, ze hebben de waterleiding gevonden, en het lek. Niet zomaar een lekje, de hele waterleiding, een buis van een centimeter of tien in diameter was rondom gescheurd. Het verklaart waarom het zomer en winter altijd fris groen was op die plek.
En wij maar denken dat er een natuurlijke rivier ergens onder ons land stroomde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten