Vakantie

Friends

De logeerkamers zijn gereed. Bedlampjes neergezet en nog snel even een fleurig bloemetje opgehangen.
Het zijn dan wel geen Rembrandts die aan de muur prijken, het zijn wel van Rijns. Gemaakt door de zus van mijn wederhelft. Ze is niet meer helaas, maar zo is ze er toch nog een heel klein beetje bij.

Rest niets anders meer dan onze vrienden opwachten. Nog één nachtje slapen. Als jullie weinig van me horen de komende dagen, dan weten jullie dus hoe het komt.

25.8

Het is werkelijk geweldig, de zon schijnt alsof ze wat in te halen heeft en in feite is dat ook wel zo natuurlijk. We zijn de kou en de regen alweer lang vergeten en da's maar goed ook.

De zonnepanelen op het dak leveren weer voldoende warmte om zowel de boiler voor het sanitairwater als het zwembad op te warmen. We noteerden vandaag alweer 25.8 graden voor het zwembad, kijk, dat is meteen een stuk aangenamer dan de minimale 22 die we hanteren. Het scheelt maar een paar graadjes maar het is een wereld van verschil.

Maar het blijft belangrijk om 's avonds het bad af te dekken met een isolerend dek. Er gaat 's nachts teveel warmte verloren zonder. Maar kijk, het is een kleine moeite om dat even uit te rollen, dus we doen het trouw.

Al met al heb ik geen enkel excuus om niet elke dag een frisse duik te nemen. Het zit om de een of andere reden nog niet helemaal in mijn systeem. Ik ga er toch maar eens werk van maken denk ik, maar vandaag nog niet.

De eerste oogst

Het heeft gisteren geregend en de hele dag was het bewolkt. Het was weer even schrikken na de warme dagen die we net gehad hadden. Het hoort bij dit jaar, af en toe een dipje lijkt normaal te zijn. Het was gelukkig van korte duur, we zitten inmiddels alweer volop in de zon. De voorspellingen zijn zeer rooskleurig, vanaf morgen richting de 30 graden en zo blijft het, voorlopig althans.

De neerslag heeft wel deugd gedaan aan de planten. Ook al was het een nat voorjaar, de grond is hier heel snel droog. Dagelijks water geven is een absolute vereiste. Inmiddels hebben we op meerdere plekken in de tuin druppelslangen liggen, we maken het ons graag gemakkelijk.

Zo ook in de groententuin. Er ligt een heel systeem van lange slangen, keurig langs de jonge plantjes zodat ze precies daar waar nodig hun water krijgen. Ik liep er daarnet nog even heen om te kijken of er al wat te zien is, een beetje een ritueel tegen het einde van de dag. Het loopt allemaal een beetje achter door het koele voorjaar. De tomatenplanten beginnen nu eindelijk een beetje te groeien, maar het duurt nog wel even voor er geoogst kan worden. Uit ervaring weet ik dat geduld een schone zaak is, geen paniek voorlopig.

Wat ik totaal niet had verwacht is dat ik met handenvol peultjes weer huiswaarts zou keren. Die zijn ineens zomaar volgroeid! Er zijn er zelfs al een paar bij die aan de grote kant zijn, die wat eerder geplukt hadden mogen worden. Hier word ik toch wel weer blij van.

Morgen kip met citroenrijst, verse peultjes en een kokossausje. En dat voor een doordeweekse vrijdag.

We gaan door

Al twee dagen zit ik te wachten op het drogen van de grondverf, al twee dagen kan ik niet schuren, al twee dagen kan ik niet schilderen, en dat is een beetje jammer toch wel.

Ik had natuurlijk aan een ander raam kunnen beginnen bedenk ik me nu, dat ik daar niet aan gedacht heb. Er zijn er nog genoeg die gedaan moeten worden maar ik zie ze gewoon niet meer. Maar als ik even snel om me heen kijk zie ik er zo al twee en als ik even nadenk weet ik dat er nog een paar meer zijn.

Ik heb me voorgenomen om nu echt gewoon stug door te gaan tot het klaar is. Ik heb mezelf geen deadline gesteld, dat is meer iets voor op een kantoor, daar begin ik niet aan, we zien wel wanneer het klaar is. Of wanneer ik het beu ben ...

Fish 'n' chips

Just for once I'm writing a post in English, I'm not going to make a habit of it and you'll have to excuse me for all the stupid mistakes I'll undoubtedly make. But what the heck, I'll give it a try. I'll keep it short anyhow.

The reason I'm writing in English is because we went to a fish 'n' chips evening and it makes me feel obliged to do so. It's not that I promised it or something, it just came up on the way home ( and I already regret it).

OK, there was a mobile restaurant parked alongside the road in a very small village, in front of a bar, just a few kilometers from where we live. A band played some sixties and seventies songs, the weather was perfect, the beer was cold and the company was very enjoyable. And for the fish 'n' chips, well, I must say, it was the first time I had it and I really liked it.

It's just that ... I liked it a little bit too much ... It's almost midnight and I'm still sitting on the couch with a full stomach wondering wether it should be wise do go on a little diet after this, like just not eating for the next couple of days.

Ah well ... that won't stop me from doing it again I suppose. Really enjoy the French life.

Vier? Of toch drie?

O ja, ik moet jullie nog vertellen over de tweede houtlevering van eergisteren.

We hadden dus nog eens vier steres hout laten komen, of beter, we hadden er acht tegelijkertijd besteld maar deze leverancier levert met vier tegelijk, een laadbak vol. Het is het enige formaat wat hij kent, dus kom niet aan met twee of vijf steres want daar raakt hij compleet van in de war. Komt nog bij dat hij die bak in zijn eentje vol moet gooien met zelf gezaagd en gekloofd hout, best nog een hele klus. Hij levert dus de eerste vier steres en een week later nog eens vier. Geen probleem. Het geeft ons ook de tijd om de stapel netjes en snel weg te werken. Met z'n tweetjes is zo'n berg hout zo gestapeld.

Toen hij de eerste keer kwam en zijn lading afkiepte hadden we al zoiets van, wat een miezerig hoopje. Dus we vroegen nog, zijn dit er vier? Jazeker, vier steres, een laadbak vol. En tja, die laadbak was inderdaad goed vol, er paste niets meer bij. We waren wel verrassend snel klaar met stapelen en het resultaat in de houtschuur viel nogal tegen. Maar goed, wat doe je daaraan, nada.

Bij de tweede levering bleek de berg hout ineens een stuk groter. We dachten, wacht even, nu klopt er toch iets niet en legden het voor aan onze leverancier. In tegenstelling tot bij de eerste levering was ma er nu wel bij. Ze antwoordde gelijk, ja natuurlijk, hij kon vorige keer zijn plankjes om de laadbak te verhogen niet vinden en kon dus minder laden ... Ja, ho, wacht even ... mag ik dit een beetje vreemd vinden, ma? Best als je niet vier steres kan leveren, maar me wel voor vier laten betalen?

Nou goed, we zijn er uit gekomen en we zijn heus niet boos. We hebben voor vier betaald toen we er drie kregen en nu betalen we voor drie terwijl we er vier krijgen. Maar niet nog een keer proberen he want dan wordt papa wel boos.