woensdag 18 september 2013

Niks Moriaantje

En we zijn er weer. Sorry sorry, mea culpa, je m'excuse, het spijt me, ik ben weer veel te lang weg geweest. Ik wil het wel vertellen, ik was een weekje naar mijn land van herkomst op familiebezoek en daarna ben ik geheel ongepland mijn ouders gaan verrassen door onverwachts op hun vakantieadres voor de deur te staan. Zij blij, ik blij, iedereen blij. De zon scheen daar meer dan hier, ik heb meteen van de gelegenheid geprofiteerd om wat extra vitamientjes D op te slaan.

En die bleken nodig. Op het moment is het hier druilerig en fris. Je zou niet zeggen dat we in het warme zuiden wonen. We hebben al een paar dagen zitten denken om de kachel maar eens aan te maken. Het is pas half september en eigenlijk hebben we daar nog totaal geen zin in. Maar voordat we het echt niet meer aangenaam vinden en we overstag gaan diende er nog een klusje te worden uitgevoerd.

Zoals jullie inmiddels echt wel door hebben stoken we hier met een houtkachel. In het stookseizoen gaat er dagelijks minstens een kruiwagen hout doorheen, in een heel winterseizoen komt dat op een kuub of tien. Ook al gebruiken we uitsluitend eiken, hout verbranden produceert roet. We hebben bij het ontwerp van onze kachel goed nagedacht over het onderhoud van de schoorsteen. Al was het alleen al voor de brandverzekering, elk jaar moet die schoorsteen geveegd worden. Normaal gezien doe je dat vanuit de kachel zelf maar in ons geval is dat onmogelijk, de waterspiraal zit daarvoor lelijk in de weg. We hebben daarom een knik in de schoorsteenpijp geplaatst met daaronder een deurtje. We kunnen nu met speels gemak zelf onze schouw vegen, geheel zonder in Moriaantje te veranderen ook nog eens.


Voor alle zekerheid toch maar even op het dak geklommen om te zien of het allemaal gelukt is. Mission completed.

Geen opmerkingen: