Respounchous

Er zijn zo van die gerechten die je alleen maar lekker vindt als je er mee bent grootgebracht, denk aan karakollen of paling in 't groen voor de Belgen, boerenkool voor de Hollanders onder ons. Andere dingen leer je eten als je wat ouder wordt, oesters en kaviaar zijn daar weer mooie voorbeelden van.

De Fransen hebben ook van die eigenaardige etenswaar. Zo is het nu de tijd van de respounchous, een soort dunne wilde asperge die zich in struiken en heggen omhoog slingert. Het is een lokale delicatesse, je plukt ze in je eigen tuin of desnoods in die van de buren. Of je pakt je auto en gaat verderop in een ander zijn tuin staan plukken.

Dat laatste overkwam ons laatst. Een vrouw had haar auto geparkeerd en liep bij ons over het terrein. En ondanks dat ze ons wel zag, we liepen prominent rondjes, ging ze onverstoorbaar verder. We vonden het wel een beetje brutaal, doe je dat dan zomaar? Ze bleek onze respounchous te plukken. Ja zeg, wat een lef.

Gisteren hebben we deze delicatesse bij de buren gegeten, de onze was op, snapt u wel. En tja, wat zal ik er van zeggen, it's an acquired taste. Je moet er mee grootgebracht zijn, zeg maar.

Vanaf nu staat er een bordje bij onze oprit: "Pluk hier uw repounchous, hoe meer hoe liever".