En dan ga je bellen. Eerst proberen ze je nog te doen geloven dat het wel aan jezelf zal liggen. Heel lang lukt ze dat overigens niet, we hebben hier mister internet himself in huis, die maak je niks wijs. Dan gaan ze maar op afstand de lijn testen en merken dat er toch wel iets niet helemaal snor zit. Er wordt een monteur langs gestuurd.
Of beter, twee monteurs. Twee vriendelijke, ietwat boerse mannen in een spiksplinternieuwe auto, met doorwerkpakken aan van minstens duizend euro per stuk mompelen onbegrijpelijke lange zinnen. Ergens vang je nog net op tijd het woordje reseau op, het probleem zit in het netwerk of zo. Er wordt links en rechts wat met schroevendraaiers gezwaaid waarmee de zaak volgens de mannen verholpen zou moeten zijn.
Negen dagen later is er eigenlijk nog steeds weinig of geen verbetering, dus maar weer bellen. De ietwat bozige toon helpt, ze sturen weer een monteur langs.
Niet één, niet twee, maar een half leger zeer zwijgzame monteurs staat deze keer op de stoep, gewapend met een dragline. Grof geschut dus. Om 9 uur 's ochtends ligt internet er uit, het ziet er niet naar uit dat het snel verholpen zal zijn. Er worden greppels gegraven, putten vol electronica worden blootgelegd. De mannen zwoegen een uur lang, en dan blijkt dat het euvel in een klein kastje zit wat aan een paal is geschroefd, gewoon op ooghoogte. Er was water in gekomen en daar kan de electronica niet echt goed tegen.
Zo, het is weer impécable, de draadjes zijn weer stevig vastgemaakt, alles zou weer moeten werken. Nog even bij ons binnen checken of de verbinding nu wat stabieler is.
Geen kwestie van stabiel of niet. Niets, maar dan ook helemaal niets, geen verbinding, dood. Maar bij onze buurman Michel, die nog nooit een internetaansluiting heeft gehad, werkte het feilloos ... dat dan weer wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten