Placootjes II

Het was prachtig weer vandaag, zo rond de twintig graden. In de zon zou je gezworen hebben dat het hoogzomer was. Kortom, een ideale dag om de kar weer eens achter de blauwe buffel te hangen en richting bricodepot te kachelen. Nu we weer volop aan het verbouwen zijn hebben we regelmatig gipsplaten nodig. Iets wat je beter niet op een regenachtige dag kan doen tenzij je met een kar vol gipspulp wilt thuiskomen.

We waren er niet alleen! Half Frankrijk heeft blijkbaar het plan opgevat om te gaan bricoleren. Morgen is het 1 november, Allerheiligen, dan ligt het land plat. En omdat het vandaag een maandag was hadden ze massaal een brugdag.

De parkeerplaats, waar toch al niet of nauwelijks te parkeren valt voor auto's met aanhanger, was overvol. Er zat niets anders op dan dubbel te parkeren. Je moet toch wat.

Maar vooruit, het is allemaal goed gekomen. 15 placootjes, 3 pakken isolatie, 10 staanders, 10 rails en nog wat klein grut ingeslagen, genoeg om ons weer een paar dagen te vermaken.

Muurtje en pierre

We waren van plan om de ombouw van de kachel over de twee verdiepingen helemaal van hout te maken. Maar we denken nu dat dat een beetje heftig wordt.

De muur is straks, als de vloer van de eerste verdieping er uit is, vijf meter hoog. Voor de onderste helft is het nog steeds de bedoeling dat er een met hout beklede kachelombouw komt. De bovenste helft, hier op foto, wordt "en pierre".

Het is een leuk idee hoor, echt, ik meen het, ik heb het namelijk zelf verzonnen. Maar wat haal ik me aan. Die muur is nu helemaal gestuct en niet met gips, maar met een paar centimeter dik cement! En juist ja, dat moet er af. Vandaag een paar uur met de compressor en de pneumatische beitel aan het bikken geweest, het resultaat mag er zijn, maar voorlopig ben ik nog niet klaar.

Voor het deel waar eerst de schoorsteen stond moet nog een oplossing worden verzonnen, de stenen zijn zwartgeblakerd en zitten onder het roet. Het is nog maar de vraag of we dat proberen schoon te krijgen of dat we daar weer iets anders op verzinnen.

En zo blijven we aan de gang. Morgen verder.

Project dakgoot

Nog even over over de dakgoot in wording. Daar hebben we dus een klein probleem.

Het dak van het huis blijkt absoluut niet horizontaal te lopen, dat betekent plannen aanpassen. Alweer. We hadden voorzien om op de hoek van het huis, helemaal rechts van de voorgevel dus, een regenpijp te plaatsen, daar kan het water het gemakkelijkste weg. Maar nu het afschot vanaf halverwege de gevel totaal de verkeerde kant oploopt kunnen we niet anders dan een tweede regenpijp ophangen.

Maar dan ... we weten even niet waar we met het regenwater naartoe moeten vanaf dit punt. Voorlopig stroomt het maar even gewoon het terras op.

Nog een gelukje dat het hier niet vaak regent.

It's raining

Mijn regendans heeft geholpen, het regent! Al de hele dag. Het is gisteravond begonnen en het gaat maar door.

Het zijn geen dikke druppels die vallen, het miezert een beetje. Morgen lijkt het alweer afgelopen, die druppels die voor volgende week voorspeld worden wil ik eerst nog wel eens zien voordat ik het geloof.  

Maar kijk, zie je die temperatuur weer stijgen? Dat geloof ik dus wel. Ik ben een eeuwige optimist en dus moet ik vrezen voor dat bronnetje hier.

Regendans

Het is menens, het water is op.

We kregen deze brief vanochtend overhandigd. Of we voorzichtig willen zijn met het waterverbruik want onze bron staat droog en zoals onze burgemeester er mondeling aan toevoegde "ik kan geen water maken dus het is wachten op regen".

Het klinkt waarschijnlijk raar en dat is het voor ons ook, het is nu 27 oktober en het wil op een paar druppels na maar niet regenen. Als sinds het vroege voorjaar is het kurkdroog. Die paar dagen in juli heeft geen zoden aan de dijk gezet, laat staan de bron gevuld.

We hadden eind augustus al eens een waterstop, maar dat bleek te komen door iemand beneden in het dal die onaangekondigd zijn zwembad had gevuld met drinkwater. Toen ze daar eenmaal achter waren hebben ze extra kranen opengedraaid zodat de bron weer wat sneller de waterput kon vullen, maar toen ze die niet meer dichtgedraaid kregen zaten wij op onze berg zonder water. Dat was dus eerder een foutje dan dat het door de droogte kwam.

Maar nu is het menens, we hebben nog net een fles van vijf liter kunnen vullen en nu komt er niets meer uit de kraan. Benieuwd hoe lang dit gaat duren.

Ik ben al begonnen aan de regendans ... maar ik twijfel nu toch of ik wel de juiste aan het doen ben ...

Fraai kacheltje

Onze plannen veranderen nogal eens als we bezig zijn met een project. Dat komt omdat we soms ook niet precies weten wat we willen maar vooral omdat we niet weten wat er allemaal mogelijk is.

Over ons huidige project heb ik al eerder geschreven en ook dat daar vanalles gaat gebeuren met een centrale verwarming. We dachten een op houtblokken gestookte CV ketel in de garage te zetten, totdat we dit plaatje tegenkwamen.

Tja, toen waren we om, dit vinden we toch wel een bijzonder fraai kacheltje. Hij functioneert als CV ketel, hij verwarmt achter de schermen een vat van duizend liter water wat de vloerverwarming en radiatoren van heet water voorziet.

Vandaag het plan maar eens besproken met een professional, het ziet er naar uit dat dit het gaat worden.

Winterdek

Het zit er op.

En daarmee is het zwembad klaar voor de winter.

We dachten dat we het wel even snel zouden doen, hoe moeilijk kan het tenslotte zijn om een dek over dat zwembad te trekken en een paar gaatjes te boren voor de straps.

Je hebt al door dat het tegendeel waar was. Om te beginnen was dat dek loodzwaar. Voordat we het over het zwembad konden spannen viel het op het water, liep het vol en werd het alleen maar nóg veel zwaarder. En daarmee hadden we meteen een groot probleem. In de handleiding (inderdaad ja, er zat een handleiding bij) vonden we waar we exact de gaten moesten boren voor de metalen pinnen. Dat lukte nog wel aardig maar met geen mogelijkheid kregen we die elastieken er omheen.

Een beetje provisorisch hebben we het dek zo goed mogelijk neergelegd en rustig afgewacht. En wat bleek, langzaam maar zeker verdween het water door het filter in het midden en kon na een paar uur de hele zaak mooi op spanning worden gebracht.

Het heeft wel iets triests, het is over en uit met de zomer. Maar voordat de winter toeslaat krijgen we nog de herfst. Ook mooi.

85 km/u

Het is raar weer vandaag. Niet koud, geen regen, geen zon maar wel wind. Heel veel wind. Uit het oosten, de Autan dus, die wil wel een beetje doorblazen als hij eenmaal begint. Windstoten van 85 km per uur, zo hard rij ik hier niet eens de berg af op die kleine bochtige weggetjes. Omdat we daarbij ook nog eens hoog zitten en het dal aan onze oostkant ligt heeft de wind vrij spel en komt hij extra hard aan.

Alles wat om kon waaien is ook omgewaaid. Een deel van de nog niet vastzittende dakgoot is naar beneden gekomen en als het zo doorgaat zou het me niets verbazen als er een boom omgaat zo meteen.

Maar binnen heb je er geen last van, het is zelfs wel mooi die zwiepende takken. Alle loszittende blaadjes zijn weggewaaid naar de buren. Opgeruimd staat netjes.

Paella 1-2-3

Wie dacht dat het afgelopen was na twee dagen feesten die had het mis. Het ging vandaag gewoon door. Voornamelijk omdat er zo veel eten overbleef zijn de gasten vriendelijk doch dringend verzocht terug te komen om nog een beetje van die enorme berg paella weg te werken.

Dus, alsof er niets was gebeurd, gingen we vanmiddag gewoon door. Het enige verschil met gisteravond is dat er deze keer geen accordeonist rondliep, misschien maar goed ook.

Een ander verschil is dat we na afloop met z'n allen de boel hebben opgeruimd en schoongemaakt.

En daarna, je raadt het al, kregen we allemaal nog een grote bak paella mee naar huis ... 'k kan geen paella meer zien.

Pour un flirt

Het werd een nog korter nachtje, uiteindelijk lag ik pas even voor drie uur in bed en om 8 uur was ik alweer wakker. Jeminee, ik ben geen 18 meer, laat staan 15. Maar goed, we hebben het gered.

Tot daarnet. Het is inmiddels alweer middernacht en ik zit nog te typen. We zijn net terug van een feest in de plaatselijke salle de fête. Nog voor het toetje zijn we weggeslopen, we trokken het niet meer.

Een buurman ging met pensioen, ze waren ook nog eens zoveel jaren getrouwd en dat wordt meteen groots aangepakt. Honderd man, met voor iedereen zelfgemaakt eten (waar ik deze ochtend dus zo vroeg mijn bed voor uit moest) en uiteraard opgeluisterd door ... jaaaa ... de accordeon.

Met chansons als "Pour un flirt avec toi je ferais n'importe quoi" en "Aux Champs Elysées" dachten ze les étrangers te slim af te zijn. Ha, hadden ze dat even mis. Uit volle borst zitten meezingen.

En nu ben ik niet alleen moe maar ook nog eens zo schor als een kraai. Morgen lekker lang uitslapen.

Kort nachtje

Het is nu exact 01:58, iedereen slaapt, behalve ik dan, ik ben die gek die nog een stukje moet schrijven hier.

We hebben vandaag onze verjaardagen gevierd. Nog veel te vroeg, geef ik meteen toe, maar daar hadden we een goede reden voor.

Het was gezellig, er is gegeten, gedronken en vooral veel gelachen en da's goed.

Maar nu moet er vooral veel geslapen worden. Ik heb met mijn stomme kop beloofd om morgen om negen uur bij de buren te zijn om daar weer een feestje te helpen voorbereiden. Over 6,5 uur moet ik mijn bedje alweer uit ... goeie genade, dat wordt een kort nachtje.

Hivernage

Vorig jaar hebben we het op 1 oktober gedaan, nu is het 20 oktober en het was de hoogste tijd. Het zwembad is gehiverneerd, winterklaar gemaakt.

Chloorchoc erin, even wachten, hivernage erin, even pompen, water eruit laten lopen tot onder de instroomopening, pompen en filter aftappen en klaar.

Nu moet het winterdek er eigenlijk op. Dat ligt kant en klaar te wachten, maar ja, het terras is nog niet helemaal klaar dus kán het er nog niet op. Geen nood, over een paar dagen is het wel zover.

We zijn er maar net op tijd mee. Het wordt koud vannacht, 1 graad als de voorspelling klopt. Misschien vriest het hierboven zelfs een graadje. Da's voor het eerst en gelukkig voorlopig ook voor het laatst. De nachttemperatuur gaat de komende dagen stijgen naar 11 graden, de middagtemperatuur naar 21.

Ha, mooi, de zomer komt er weer aan.

Mooi scheef is niet lelijk

Jahaaa, de eerste vijf gipsplaten hangen tegen het plafond.

De lève-plaque weer te voorschijn gehaald, wat zouden we toch zijn zonder dat ding, wat een geweldige uitvinding. Het enige wat ik niet in mijn eentje kan is de gipsplaat erop tillen, maar de rest is kinderspel.

Die plaat die je daar ziet hangen is een vliezotrap, kunnen we nog op de zolder komen als dat nodig is. En ja, klopt, dat ding zit scheef, niet zo'n beetje ook. Maar het kon niet anders, hij moest tegen een balk geschroefd worden en die balk zat nu eenmaal scheef. Het ging te ver om het hele dak af te breken, dus laten we het maar zo.

En ach, mooi scheef is toch ook niet lelijk.

Placootjes

De rails zitten tegen het plafond, de placootjes (ofwel gipsplaten voor de niet-francofone klussers) staan klaar! Vijftien witte en één rode.

Die kleuren zijn niet zomaar voor het mooie of het artistieke, die kleuren placo's hebben een betekenis.

Er zijn grijze, witte, groene en rode. Echt, ik verzin dit niet. Grijze zijn de simpelste, de goedkoopste, ideaal voor als je gaat dubbelplaco-en. Het is namelijk nogal troep. Als eerste laag een grijze, een witte er tegenaan. De witte is NF, Norme Française en dus betere kwaliteit. Verder is het nog steeds een gewone placo. En dan komen we bij de groene, die gebruik je in vochtige ruimtes zoals de badkamer. Kan tegen een spatje water zonder meteen helemaal tot pulp te verworden. En uiteindelijk, daar is hij dan, de rode. Deze placo is hittebestendig. Kan je gebruiken daar waar je kachelpijp door je plafond moet bijvoorbeeld.

En zodoende waren wij dus vandaag op stap, met de kar achter de trouwe blauwe buffel. Vandaag en niet morgen, want dan gaat het eindelijk regenen, hopen we!

Niet helemaal gelukt

Boven wordt er opgebouwd, beneden wordt er afgebroken.

De trap is er uit gegaan, of ik kan beter zeggen "gesloopt". We hadden nog gedacht hem er heel uit te krijgen ... maar huh ... da's niet helemaal gelukt.

Da's dus helemáál niet gelukt, de moker moest eraan te pas komen. Alles wat er overblijft is een stapel stookhout.

Ach ja, zo hebben we er toch nog een beetje plezier van deze winter.

Chinese water torture

Ooit gaat het hier weer eens regenen. Regelmatig wordt er voor de langere termijn ook wel regen voorspeld, maar tot nu toe werd dat regenwolkje elke keer vervangen door een zonnetje zodra de betreffende dag naderde. En dus staat, terwijl ik dit blogje typ, de kraan voor de bewatering van de groententuin maar weer open en hebben we net de planten buiten water gegeven.

Maar ooit, ooit, ooit komt het weer eens met bakken uit de lucht vallen. Lang kan dat niet meer duren, dus bereiden we ons daar maar vast op voor.

En wel met een dakgoot. Er zat nog geen dakgoot aan het huis. Ja, toch, maar dat mocht geen naam hebben, één meter boven de voordeur, verder niks. Met behulp van steiger en ladder monteren we zinken goten.

Ik vind het eerlijk gezegd niet bepaald fraai, ik had het liever zonder die glimmende buizen gezien, maar ik weet dat het nodig is en dus stop ik met mopperen. Voor het huis komt ooit een betonnen terras. Los van dat het regenwater wat van het dak valt lelijke spetters tegen de toekomstige raamdeuren zou maken hebben de druppels de vervelende eigenschap kuilen te maken in het terras-to-be.

Het zou een soort van Chinese water torture worden, slecht idee.

Chaudière bois

We zijn goed bezig. We hebben uitgezocht hoe het zit met kachels, met schoorstenen, met rookkanalen, wat je wel moet doen en vooral wat je moet laten. Hoeveel kilowattjes je waar nodig hebt, hoeveel meter vloerverwarmingsbuis, hoeveel radiatoren, hoeveel klepjes, hoeveel pompen, hoeveel dingetjes en hoeveel fladupsels. Het blijkt nog een hele wetenschap.

We hebben besloten een centrale verwarming op hout te installeren. Hout, omdat we dat hier ter plekke hebben en het énergie renouvelable is, hernieuwbare energie, vertaal ik dat goed? Nadeel is wel dat je niet gewoon aan de knop kan draaien om de gewenste temperatuur in te stellen maar dat je blokken hout in een kachel moet gooien zo nu en dan.

Vooral 's nachts is zo nu en dan een beetje vervelend, maar gelukkig heeft één of andere slimmerik die zijn warme bedje niet uit wil midden in de nacht daar een oplossing voor verzonnen. Je zet een enorme watertank naast de kachel, een grote boiler als het ware, die overdag door het brandende hout warm wordt gestookt en die gedurende de nacht, als de kachel in kwestie al lang uit is nog voldoende heet water heeft om het huis comfortabel warm te houden. Easy, toch?

O nee, schrik niet, de hele zaak komt in de garage te staan, ik zie me al met een 1000 liter tank in de woonkamer ... 'k dacht het niet.

Schijtkoeien

Het eerste wat ik vanochtend zag (en rook) waren de koeien. Ze stonden er nog steeds, waarschijnlijk zijn ze de hele nacht niet weg geweest.

Op zich is dat allemaal niet zo erg, ze horen er een beetje bij, we wonen nu eenmaal op het platteland. Ze lopen hier rustig te grazen en ik geef toe dat ze er best schattig uit zien. Ik ben echt wel dol op koeien en niet alleen als ze op mijn bord liggen. Heb je wel eens goed naar ze gekeken? Ze hebben een lieve natte snoet, mooie grote ogen en zachte flapoortjes.

Maar de dames laten altijd een spoor van vernieling achter. De betonmolen lag om, een jonge kersenboom is gesneuveld en een zonnecellamp is gebroken. En dan hebben we het nog niet eens over de vreselijk meurende flatsen, alles ligt onder.

Wat me verbaast is dat ze tot op het terras zijn geraakt. We doen er alles aan om ze daar weg te houden, we verzinnen de vreemdste constructies. Stoelen, pallets, planten, alles wordt erbij gehaald en nog was het niet voldoende.

We zouden natuurlijk gewoon een hekje kunnen maken en dat zal ook wel eens gebeuren, maar voorlopig moet het maar zo. Nog genoeg andere dingen te doen.

Midnight cowgirl

Pikkedonker buiten ... vreemde geluiden ... stoute schoenen aangetrokken ... met de zaklamp naar buiten ... vreemde ogen staren me aan ... zucht ... er lopen weer eens koeien op het erf.

Ik moet ineens aan een mooi nummer denken.

Everybody's talkin at me
I don't hear a word they're sayin,
Only the echoes of my mind.

Schijtlijsters

Vandaag de was buiten gehangen. De schone was dan hé, de vuile was blijft hier binnen, wel zo netjes.

Velen onder jullie zullen dit een rare opmerking vinden, dat van de was buiten ophangen. Voor mij is dat heel bijzonder. Sinds ik vanonder moeders vleugels weg ben, heb ik mijn leven doorgebracht in huizen in de randstad met een tuinje van amper een paar vierkante centimeter groot. Als je daar de was buiten zou hangen was het meteen vol. Bovendien kon je altijd een regenbui verwachten. Dat had dus geen zin. Of de zaak ging in de wasdroger, of hing ergens op zolder op een rek. De luxe van buiten drogen ken ik pas sinds Frankrijk en de ruimte die dat met zich mee gebracht heeft.

Maar zoals ieder voordeel uiteraard een nadeel kent, zitten ook hier minpuntjes aan vast. De vogels. Lieve fluitertjes hoor, daar niks op tegen, maar moeten ze nu uitgerekend op de schone was poepen terwijl er zoveel plaats naast is. Je kan wel weer denken, ach, zeur niet zo, da's puur natuur, maar fris vind ik het toch niet. Bovendien laat die troep zich er niet gemakkelijk weer uit wassen op lage temperatuur.

Maar ik heb de oplossing. Vanaf nu gaat er een oud laken over het rek. Eens zien wie er hier aan het langste eind gaat trekken. Ik laat me verdorie toch niet afschrikken door een stelletje schijtlijsters.

Allemachtig prachtig

Het is hier weer gewoon zomer. De zon schijnt de hele dag, de lucht is strak blauw, de vogeltjes fluiten, iedereen is vrolijk en we lopen weer in korte broek.

10:00

Lang is de zon niet weg geweest trouwens, een dag of drie hooguit, maar we hebben haar gemist. Dat krijg je ervan als je een half jaar lang door haar verwend ben geweest.

Er zit duidelijk al wat meer vocht in de lucht, 's ochtends is buiten alles kleddernat van de dauw, in het dal hangt, zoals ook vandaag, regelmatig een dikke mist.

19:30

En nu is het avond. De mist in het dal heeft plaats gemaakt voor een volle maan. Wat een allemachtig prachtige dag.

BD

De bovenverdieping is helemaal leeg. Alle muren zijn eruit, alle puin is weg.

Niets staat ons nog in de weg om te beginnen met opbouwen. Vandaag maar weer naar onze favoriete bouwmarkt gereden, juist de BD. Ze hebben die hele winkel veranderd! We waren net gewend aan de opstelling, konden alles met speels gemak vinden. Poef, weg, we kunnen weer van vooraf aan beginnen. Het is net als wanneer de supermarkt waar je al jaren kind aan huis bent de hele zaak gaat verbouwen. En waarom de oude opstelling niet meer voldeed? Werkelijk geen idee. Je kan niet eens zeggen dat er veel veranderd is, ze hebben gewoon alles door elkaar geschud. Nou ja, ik zal het wel niet snappen denk ik.

Maar goed, materiaal gehaald voor het plafond. Dat pakken we aan nu de vloer er nog in ligt, maakt het wel wat gemakkelijker. De fourrure, brides de fourrure en raccords de fourrure ingeslagen.

En daar ga ik dus weer, geen idee hoe dat in het Nederlands zou moeten heten, van bouwmaterialen ken ik vaak alleen maar de Franse namen. Het is wat met die talen. Ik begin er zo onderhand een potje van te maken. Vlaams, Nederlands en nu Frans en ik heb zo'n vermoeden dat dat er niet beter op gaat worden de komende tijd.

Luiaard

Dit was, denk ik, één van de meest luie dagen uit mijn leven. Helemaal niets gedaan vandaag.

Lui gedouched, lui ontbeten, lui onze vrienden uitgezwaaid, lui de ontbijttafel afgeruimd, lui muziek zitten luisteren op Youtube, lui op de bank gehangen met de poezen, lui koffie gedronken, lui zitten chatten, lui boekje gelezen, lui mailtjes verstuurd, lui met webcammetje zitten spelen, lui TV gekeken, lui blogje geschreven, lui zitten surfen op verwarmingen, lui thee gezet, lui naar toilet geweest (wel drie keer), lui de poezen eten gegeven en lui filmpje gekeken (The King's Speech).

Hm, best nog een hoop gedaan eigenlijk. Ik ga zo maar eens lui mijn bedje in.

Vlaams woordenboek

Ik heb vandaag het Vlaams woordenboek ontdekt.

Ik had al wel eens eerder gehoord dat het moest bestaan en dat blijkt te kloppen. Er is zelfs een website.

Dat doet me toch wel deugd, moet ik bekennen. Vlaams is geen officiële taal en niemand weet hoe je de Vlaamse woorden eigenlijk moet schrijven, dus toch wel knap dat ze het een en ander hebben weten te bundelen.

Ik ben al druk aan het oefenen:

Swengst dat mijn ma aan 't crocheren was had mijn pa de blaffeturen al toe gedaan. Hij had zjenoffels voor haar gekocht, dus was ze in hare goeien. Vaneigens gebaarde mijn zus van krommenaas toen de stratié begon te bassen, ze had geen goesting om met hem te gaan wandelen, hij trekt nogal neig aan zijn lits en dat vindt ze ambetant. Ze wilde pertang wel naar buiten, ze wilde geire haar sjoeke zien die ze gisteren opgeschaard had en die haar een tsjoezplek in hare nek had gegeven. Het is daarom dat ze nu een hoge col aanhad en dat terwijl het toch doef was geweest vandaag.

Voor de Ollanders heb ik de links met de vertaling bij dit overigens geheel fictieve verhaal gedaan, de Vlamingen snappen meteen wat ik bedoel.

La montagne

En ineens is de herfst er dan toch echt. De temperatuur is tien graden gekelderd in één dag, het kwik is vandaag niet hoger gekomen dan een graadje of vijftien.

En dat doet me denken aan een prachtig chanson van Jean Ferrat.

Jullie kennen de Nederlandstalige variant ervan vast wel, maar deze is echt nog vele malen mooier. Het lied gaat over een mensenleven en de herfst die onvermijdelijk is. Zover zijn we nog niet, maar jonger worden we er ook niet op. We moeten maar gewoon genieten van elke dag, zorgen kunnen we ons altijd nog maken als het echt nodig is.

Pourtant que la montagne est belle

Comment peut-on s'imaginer

En voyant un vol d'hirondelles

Que l'automne vient d'arriver?

Omgekeerde wereld

Ik kan er maar niet aan wennen, ik kan er niets aan doen, maar ik denk niet dat ik de enige ben die het raar vindt. Waarom moet ik in hemelsnaam hartje zomer een dikke winterjas kopen. En toch is dat precies wat ik vandaag gedaan heb. Ik ben er nog lange niet aan toe, dat ding hangt nog minstens anderhalve maand aan de kapstok waarschijnlijk, maar als je het nu niet doet dan ben je te laat.

En dus stond ik vandaag bij 25 graden met weinig om het lijf deze dikke winterjas te passen. Het maatje 34 stond me beeldig, lekker strak, precies zoals ik het zelf graag zie. Maar ik besefte nog net op tijd dat ik hartje winter niet in een weinig verhullend topje rondloop en er dus maar beter een dikke trui onder kan passen want dat we er anders geen ene moer aan hebben straks. De 38 was waarschijnlijk een verstandige keuze geweest en omdat verstandige keuzes saai zijn is het de 36 geworden, het oog wil ook wat.

Over twee maanden is het alweer bikini-uitzoek-tijd, ik zie me al voor de passpiegel staan, met mijn dikke jas, koltrui en warme sokken aan. Voor mij blijft het de omgekeerde wereld.

Roze bril

Ik zie alles zonnig. Dat komt niet alleen doordat de zon hier wel heel veel schijnt maar ook door mijn rare bril. De hele wereld ziet er mooier uit als ik mijn zonnebril op heb. Blauwe lucht wordt nog blauwer, wolkjes worden een beetje roze, groen wordt nog groener en als er al wat somberheid in de lucht hangt dan verdwijnt die als sneeuw voor de zon zodra mijn bril op gaat. En omdat ik al een paar maanden met deze roze bril op rond loop ben ik de vrolijkheid zelve.

Ook vandaag viel het me weer op. De omgeving hier begint toch wel wat tekenen van herfst te vertonen, iets wat je vooral merkt aan de bomen. Hier en daar begint een blad te vallen en vandaag zag ik voor het eerst weer de prachtige kleuren dat het met zich mee brengt. Zonder bril valt het niet op, maar mét des te meer.

Vreemd, ik verlang ineens naar storm en regen en blaadjes die naar beneden dwarrelen en erwtensoep en warme chocolademelk en gloeiwijn en de brandende kachel en met een dekentje op de bank hangen en alle andere dingen die bij de winter horen.

Stoflongen

Ik weet het wel, je moet een stofmasker opzetten als je stoffige dingen doet. Maar wie doet nu zoiets, al helemaal als het warm is.

Ik dus ook niet, soms wel hoor, maar vandaag even niet. En toch was het eigenlijk wel nodig, puin ruimen levert meer stof op dan je lief is. En dat stof gaat overal zitten waar je het niet hebben wil. In je haren, in je neus, tussen je tanden, in je longen, in je oren, tussen je tenen, in je ogen en, vraag niet hoe, tot in je onderbroek aan toe.

We waren van plan om het allemaal in de sechoir te storten. Change of plans, het gaat in de gaten die over gebleven zijn bij het maken van het terras van het zwembad. Daarin komen grote plastic tobbes waar dan een oleander of zoiets in geplant wordt. Bovenop het puin komen nog oude stenen om de zaak een beetje af te werken en het allemaal net echt lijkt.

Komt helemaal goed.

Winterklaar

Zo, het zit er op. Vandaag zijn de laatste tomaten in de pan gegaan.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik het inmiddels wel een beetje zat was. Er zijn grenzen aan wat een mens nog lekker vind. Ik ben dol op tomaten hoor, zeker zelf gekweekte, zon gerijpte, maar ze begonnen zo onderhand mijn neus uit te komen.

De vriezer zit vol met tomatensoep, tomatensaus en tomatenpuree. Laat de winter maar komen.

Slopend

De muren op de eerste verdieping zijn bijna helemaal verdwenen.

Alles wat over blijft is puin.

Dat slopen is best wel leuk werk, beetje rammen met de sloophamer. Maar denk niet dat het makkelijk is.

Die hamer is loodzwaar! Dat kreng weegt zomaar tien kilo en die moet je dan ook nog boven je hoofd tegen de muur rammen. Als je niet oppast ga je zelf ook door het gat in de muur, head first.

Goed voor de spierballen, maar wel slopend.

Pietje precies

De afgelopen dagen druk bezig geweest bij vrienden, schilderen, bekisting maken voor een vloer, lekker hakken met de kango, dat werk.

Altijd leuk om elkaar te helpen, kopjes koffie te drinken en te beppen over vanalles en nog wat.

Maar ook leuk is dat ik even niet het enige pietje precies ben, geweldig, ik leef me helemaal uit.