De natuur ontwaakt

Het is nu echt lente aan het worden. Je merkt het aan alles, de vogeltjes fluiten uit volle borst, de lammetjes dartelen door de wei en de eerste lentebloemen komen tevoorschijn.

En dus begint de strijd weer van vooraf aan.

Hoogste tijd voor het eerste rondje roundup.

Hand of troffel

Hoewel er vandaag weinig gewerkt is (uitgebreid getafeld met het eetclubje) wil ik het toch even hebben over de tweede slaapkamer van de gite. Het gaat goed daar, in de zin van dat het opschiet. Alweer een paar dagen muren gevoegd, maar met twee verschillende technieken.

Het verschil tussen beiden is dat bij de linkerfoto gevoegd is met de hand en op de rechter met een troffel. Met de hand bedoel ik dat je de mortel met je handen in de voegen propt. Voordeel is dat het supersnel werkt. Je smakt het er in, het maakt weinig uit. Nadeel, de stenen komen totaal onder de smurrie te zitten wat je de dag erna weer extra tijd kost met borstelen. Als je niet alles zorgvuldig van de stenen verwijdert dan blijft er een witte waas achter die je er later nooit meer vanaf krijgt. 

En aangezien ik niet bepaald bekend sta als iemand die vlot een keuze maakt, kon het wel even duren voordat ik hierover de beslissing heb genomen hoe het nu verder moet. 

Gâteau à la broche

Roger kwam me vandaag halen, hij ging een gâteau à la broche maken, zijn pièce de résistance.

Het bleek nog een heel gedoe. Het begon allemaal met een vuurtje maken.

Vuurtje!? Geen vuur te zien, maar róók! De pompiers rukten nog net niet uit, de hele schuur leek in lichterlaaie te staan. Hoestend en proestend, met tranende ogen rende ik weer naar buiten, op de voet gevolgd door de grote rookmagiër himself. Nou bleek dat ook precies de bedoeling te zijn, het zaakje moest een beetje op gang komen.

Daarna begon het echte werk. Laagje voor laagje werd het deeg op het spit gegoten en gebakken.

Je moet er wát voor over hebben, vooral veel geduld. Pas ruim een uur later was het klaar.

Terecht fier als een pauw toont Roger zijn gâteau. Ik heb al een voorproefje gehad, verrukkelijk!

En intussen heb ik een uur lang Franse conversatieles gehad.

Acrofobie

Behalve voor grote kikkers ben ik nergens bang voor. Ja, maf hé, met kikkers heb ik het niet zo. Ik heb geen idee hoe dat komt. Ik weet nog wel dat ik, toen ik een jaartje of zes, zeven was, een vriendin had die bang was voor kikkers, zou het daardoor gekomen zijn? Hoe dan ook, ik ben er mooi klaar mee. Wie is er nou in hemelsnaam bang van zo'n mooi, lief beestje. Heb ik dus weer.

Bert heeft weer last van acrofobie, hoogtevrees. Hoe kom je aan zoiets? Goeie vraag. Een betere vraag is, hoe kom je er vanaf? Dit wetende is het toch wel behoorlijk moedig dat Bert de steiger beklommen heeft vandaag om de pasgemaakte luiken te monteren.

En raadt eens, hij vond het achteraf eigenlijk helemaal niet zo eng meer.

Er komt ineens een geweldig idee opborrelen voor een zomercursus: Steigerknuffelen met gegarandeerd resultaat.

Echafaudage

We zijn weer helemaal op stoom. We zagen er zeer tegen op, maar het ziet er naar uit dat het gelukt is.

De vloer in de douche moest gelegd worden. Klinkt eenvoudig en dat was het uiteindelijk ook, maar het moet wel in één keer goed zijn. De tegels stonden al weken klaar, gezaagd en wel en eindelijk zitten ze er in. De rest is nu kinderspel.

En inmiddels staat de echafaudage al klaar voor het ophangen van de luiken. "De wát?!" hoor ik jullie al zeggen. Echafaudage was het eerste Franse woord dat we hier geleerd hebben.

Prachtig woord voor een steiger, toch?

Zwembad, dag 9

Het ging er serieus aan toe vandaag. Met maar liefst twee betonauto's kwamen ze in alle vroegte aanrijden.

Je zal het niet geloven, er ging maar liefst acht kuub beton in. Alleen in de wanden dus.

En gelukkig bleef er nog ruim voldoende over voor de fundering van het muurtje.

En hiermee is meteen het hoogste punt van het zwembad bereikt.

Zoals buurman Roger al zei, nu de koeien niet meer uit het zwembad kunnen drinken komen er vast giraffes langs binnenkort.

Muurtje

Er moet, zoals jullie al weten, een muurtje gebouwd worden waar het terras van het zwembad op gaat rusten. Er staat wel een muur, maar die is zo oud dat het niet verstandig is om dat te gebruiken als basis. En een muurtje maken betekent onderaan beginnen, de bodem. Dat wordt beton. En wat komt er morgen in kubieke meters hier naartoe? Juist, beton! Je raadt het al, vandaag bij de BD betonijzer gehaald, het moet wel stevig worden, ja.
En nu hopen op een restantje uit de wagen.

Voor wie overigens nog twijfelde aan de stevigheid van het zwembad, die kan gerustgesteld zijn, de constructie zit echt stevig in elkaar. Zeker als je bedenkt dat dit dus ook nog wordt volgestort met beton.

Zwembad, dag 8

Er is weer enige voortgang bij het zwembad te bespeuren.

Het zaakje is klaar gemaakt voor de betonwagen. Woensdag om acht uur 's ochtends komt hij aanrijden. Over twee dagen dus verdere berichtgeving.

Zelf moeten we nog een beetje op gang komen na onze week met vrienden. We moeten de draai nog te pakken krijgen. En sinds ik na gisteren verslaafd ben aan Facebook (ik heb middelbare schoolvriendinnen teruggevonden) komt er van werken niet veel.

Ik beloof beterschap.

Twieter

We zijn weer helemaal bij. Tot gisteren wisten we nauwelijks wat facebook was of twitter, laat staan hootsuite of linkedin. Maar dankzij onze personal social media coach horen we er nu helemaal bij.

Onze coach heeft even een "twietje" gepost met het adres van deze blog en wat denk je, meteen twee keer zoveel hits als normaal, vanuit Zwitserland, Verenigde Staten, zelfs vanuit Laos aan toe! Je begrijpt, we waren gelijk om. De commerciële mogelijkheden liggen voor het oprapen. Meteen een account aangemaakt.

Maar toch hebben we nog een klein probleem. We hebben geen idee wat te twitteren / facebooken / hootsuiteren / linkedinnen.

De killer oester

Met Kester en Theo de toerist uitgehangen en Albi bezocht. Het is en blijft een mooie stad met als middelpunt de prachtige kathedraal Sainte-Cécile.

Mooi allemaal hoor, en reuze interessant, maar we hadden buiten meer lol.

Het hoogtepunt van de dag waren toch wel de oesters met champagne in de kelder van de overdekte markt.

Eén ding was wel heel vreemd. Vraag me niet hoe het komt, maar ik ben door een oester in mijn lip gebeten. Zoiets verzin je niet.

Oefenen

Er was vandaag een wisseling van de wacht. Vanochtend vroeg zijn onze Nederlandse vrienden weer huiswaarts gekeerd, vanmiddag zijn weer twee andere gearriveerd. Even leek het alsof we al in business waren. Snel de kamers op orde brengen zodat de nieuwe gasten erin kunnen. Bedden opmaken, even stofzuigen en klaar.

En dat oefenen beviel wel. Zoveel werk is het niet.

Ik betwijfel alleen of die gasten van straks ook zoveel drop gaan meenemen.

Men at work

Ik moet het toegeven, de mannen hebben hier de afgelopen dagen echt hun best gedaan. De vrouwen ook wel hoor, begrijp me niet verkeerd, maar die hebben nog wat afleiding gehad met lammetjes en zo. Maar de mannen, die gingen gewoon onverstoorbaar door.

Er is een betonnen trap gemaakt, de vijg is gedecimeerd, er zijn luiken geschilderd en een deur, de muren en plafond van slaapkamer twee zijn geverfd en er is hout gezaagd.

En daarom hebben we ze vandaag even in het zonnetje gezet.

Tupperwarejunkies

Na al dat zware werk was het de hoogste tijd voor ontspanning. En ja, wat doen vrouwen dan, precies, ze gaan op stap. Nu denk je, die zijn gaan shoppen. En dat is juist! Maar niet voor kleding of snuisterijen. Ook geen bezoek gebracht aan sauna of schoonheidsspecialiste. Welnee, met z'n drieën urenlang in de supermarkt rondgehangen. We leken wel een stelletje tupperwarejunks die niks beters te doen hadden dan elk schaaltje en potje bestuderen. Het assortiment aan absoluut onzinnige dingen is hier toch wel aanzienlijk groter en anders dan in de lage landen.

Het is dat we op de heenweg onze mini-auto al hadden volgeladen met 65 liter wijn en ons noodgedwongen moesten beperken tot de inhoud van één winkelwagen, anders hadden we er nu nóg rondgelopen waarschijnlijk.

Kiki

Vandaag hebben wij vrouwen een bezoekje gebracht aan buurman Roger. Hij heeft nu 23 lammetjes en die wilden we wel eens zien.

Eéntje wordt er met de fles grootgebracht, wat een schatje! Prematuur geboren, 10 dagen geleden. Nadat de fles leeg was ging het op mijn duim zuigen, zelf heeft het geen duim, snap je. Ook wel sneu eigenlijk nu ik er zo over nadenk, op je hoefje knabbelen is toch niet het zelfde. Grappig is dat Kiki, zo heet het lammetje, zo erg aan Roger is gehecht dat het geen centimeter van zijn voeten wijkt.

En terwijl wij genoten van het boerenbuitenleven waren onze mannen weer aan het ploeteren. Verschil moet er zijn, toch?

Partij van de arbeid

Het heeft niets met politiek te maken, da's meer iets voor de grote stad. Het gaat 'm om de arbeid, er is hard gewerkt vandaag. Ofwel heeft de wijn van gisteren geen rol van betekenis gespeeld, ofwel heeft iedereen zich groot gehouden.
Verven, voegen, hameren, zagen, schroeven, beitelen, iedereen had er duidelijk zin in vandaag.

Ik denk wel dat er morgen bij menig kantoorruggetje sprake zal zijn van verzuring van enkele spieren. Maar geen nood, ik heb de remedie: gewoon dóórgaan.

Klaarwakker

Zo, het is nu half drie 's nachts en iedereen slaapt. Nou ja, bijna iedereen, ik niet. Koffie gedronken daarnet en nu ben ik klaarwakker. 

Onze Nederlandse vrienden zijn vanmiddag gearriveerd. Vandaag werden ze nog verwend met eten, drank, muziek en zang. Maar morgen, ha, morgen vroeg hun bed uit en hopla aan de slag. Er moet gewerkt worden.

Nu maar hopen dat ze een beetje fris zijn morgen, de wijn was lekker, érg lekker.

Du-u-us

Meer valt er niet te zeggen, behalve dan dat ik na het verjaardagsfeestje van vandaag uitkijk naar de poolparty van komende zomer. Ik heb me laten vertellen dat de heer in kwestie, de trotse eigenaar van bovenstaande billen, er goed uitziet in een zwembroekje. Als de maître nu eens wil opschieten met dat zwembad...

Zwembad, dag 7

En weer zit er een extra laag op het zwembad, het hoogste punt is nu zo goed als bereikt.

De skimmers, watertoevoer, spots en de aansluiting voor de robot zitten er al in.

Liever had ik een poolboy gehad natuurlijk. Zo'n knappe, gespierde, slanke, sexy, gebruinde poolboy, die de hele dag niets anders doet dan het zwembad stofzuigen. Maar ja, het wordt een robot, een stuk voordeliger in het gebruik.

Zwembad, dag 6

Ik begrijp nu waarom dakdekkers altijd zo mooi gebruind zijn.

Je zit dichter bij de zon! Bloedheet was het daarboven.

Er moest een tuutje op het dak. Makkelijker gezegd dan gedaan, de pannen bleken verlijmd te zijn. Maar goed, na een uurtje boven bivakkeren is het gelukt.

Het is voor de VMC, de ventilation mecanique central, of zoiets, de centrale afzuiging dus. We zagen erg op tegen dit klusje, achteraf valt het dan toch weer mee. Zoals heel veel zaken eigenlijk. Intussen is er niet veel meer wat ons afschrikt.

En moet je dat zwembad in wording zien.

Allemachtig, wat groot! Bijna olympische afmetingen.

We zijn al aan het verzinnen wat we met de buitenwand gaan doen. Misschien wordt het wel een oude reclame van Suze of Dubonnet. Wat denken jullie?

Zwembad, dag 5

Le maître piscinier stond vanochtend vroeg weer voor de deur! We begonnen ons net zorgen te maken.

De hele dag is er met drie man hard gewerkt.

Blokken gestapeld. Lijkt eenvoudig en dat is het ook. Behalve dan dat die krengen loodzwaar zijn. Moet je die spierballen zien! Je begrijpt dat ik zelf weinig gedaan heb vandaag, behalve kopjes koffie aandragen en stiekem naar de spierballen gluren.

 En na zo'n dag verschijnen daar ineens de contouren van het zwembad.

Nu wordt het menens.

Zwaar werk

Ik ben vandaag tot helemaal niets gekomen. Dat wil zeggen, niets wat met de gite te maken heeft. Ik heb wel heerlijk gewandeld, een taart gebakken, in het zonnetje gezeten en een biertje gedronken. Moet kunnen, toch?

Gelukkig had mijn wederhelft er wel zin in.

En ziet, een deel van de fundering voor de trap ligt er.

En ik weet wat voor zwaar werk dit is.

Puf

Ik had verwacht vandaag weer eens een kopje "zwembad" te kunnen maken, maar niks daarvan, in de weide omtrek geen maître piscinier te bespeuren. Hm... We wachten nog even morgen af en dan gaan we eens bellen, of hij ons nog kent. Vorige week hadden we hem niet verwacht, het was te koud om te metselen. Maar vandaag was er geen enkel excuus meer mogelijk, het was ronduit warm.

Vandaag de druif geplant. Die stond voorheen daar waar het zwembadterras komt. Ik begon nog met een dikke trui aan, maar binnen enkele minuten bleef er enkel een T-shirt over. Ja, nee, uiteraard ook nog een spijkerbroek. Puffend en zwetend in de ochtendzon een kuil gegraven en de druif op een mooi plekje tegen de gevel van het huis neergezet. Nu hopen dat hij het overleeft.

Nog meer gepuf en gezweet.

Het terras van de gite moet een betonnen trapje krijgen en dat betekent eerst een kuil graven voor de fundering.

Gelukkig niet zelf in gevallen.

Don't mention the war

Vandaag bij de buren een traditionele maaltijd genuttigd. Het was verrukkelijk, alle zeven gangen. Tenminste, ik denk dat het er zeven waren, na de vierde gang ben ik de tel kwijt geraakt. Of dat komt doordat we zaten te kletsen of door het edele vocht uit de fles, daarop moet ik het antwoord schuldig blijven.

De heer des huizes is jager, wisten we al, maar voor diegenen die eraan twijfelen hangen de trofeeën aan de muur.
Wij noorderlingen vinden dat een beetje zielig, hier denkt men daar anders over.

Schiet me ineens het begin van "The Germans" te binnen.

Flush

Beetje laat geworden gisteren, beetje laat op vanochtend, je kent dat wel. Deze dag was gedoemd om een dag met bar weinig activiteit te worden.

Nog wel even de ontbrekende spullen gehaald om het toilet aan te sluiten. Da's meteen ook het enige wat we bij thuiskomst nog gedaan hebben.

Meteen de pot ingewijd. Alles werkt, lekvrij ook nog.

En hiermee is er weer een kamertje klaar.

Snoeperd

Bert houdt van zoet. Koekjes zijn onveilig in dit huis, maar met drop is het nog erger. Hij is verzot op salmiak-riksen. Onze vrienden weten dat inmiddels en nemen bij een bezoek aan les Fontanelles steevast een paar zakken mee. Mijn opdracht bestaat er uit om die zakken zo snel mogelijk te verstoppen, overigens op verzoek van de snoeperd zelf. Anders zijn ze allemaal binnen één dag op.

En dus verstop ik ze op de meest vreemde plekken. Ik ga die plekjes hier niet verklappen, dat zou niet slim zijn.

Ik was in de veronderstelling dat alle zakken inmiddels op waren, maar bij een herorganisatie van meubilair dook er opeens een vergeten zak op.

Het aftellen is begonnen.

Hoofd in de wolken

We zitten met ons hoofd in de wolken, de hele dag al. Komt niet alleen door de voortgang in de gite, het is ook letterlijk zo. De hele dag hangt er een dikke mist, je ziet geen hand voor ogen.

Maar dat weerhoudt ons uiteraard niet van voortgang.

De bedden maar vast neergezet. Twee éénpersoons in dit geval. Wie deze kamer in wil moet vanaf nu zijn schoenen uittrekken, allicht zo lang de rest van de gite nog onbetegeld is.

En nu deze kamer nagenoeg klaar is en we kamer twee bewaren voor over een week (Hoe dat zo? Zie over een week), zijn we aan de badkamer begonnen.

Dit wordt de douche. Er moet nog een achterwand in maar het idee is al zichtbaar.

Is dat mooi?

Kijk!

Is dat mooi, of is dat mooi? Mooi hé. Ben er helemaal stil van. En apetrots! Hele dag aan slaapkamer één gewerkt en het resultaat mag er zijn. De vloer ligt er bijna helemaal in, nog drie rijtjes en dan afwerken met een plint en het bed kan er in. Het is ineens een echt kamertje nu.

Niks te zien

Met klussen wil je eigenlijk het liefst meteen resultaat zien. De meeste dagen is dat ook zo. Als je een muurtje maakt dan zie je dat aan het eind van de dag staan. Als je datzelfde muurtje daarna wit gaat schilderen, dan nog heb je daarvan zichtbaar resultaat. Maar soms, af en toe, sta je de hele dag te werken en zie je eigenlijk niks.

Zo'n klusje is het dichten van de naden tussen gips en stenen muur. Maar goed, het is tenslotte ook de bedoeling dat je niks ziet, anders was het niet goed gedaan.

Erger is als je de hele dag hard werkt en tegen de tijd dat je 's avonds aan je glaasje wijn zit, je eigenlijk niet meer weet wat je allemaal gedaan hebt. Ook dat komt voor. Al die kleine klusjes die toch gedaan moeten worden maar die geen sporen achter laten, laat staan dat je er een foto van kunt maken.

En dat heeft niks met het drankgebruik te maken.