Smeg

Eén van de doelen van mijn trip vorige week was het ophalen van een fornuis. We hadden een fornuis wat er spectaculair uitzag, één of ander Italiaans design, maar het werkte voor geen meter. Alle branders deden het alleen op volle sterkte en de oven leidde een geheel eigen leven. Dat was niks.

Vandaag hebben we het nieuwe geïnstalleerd, een mooie smeg.

Deze doet het uitstekend. Het was wel nog even knoeien met het gas, leidingen die lekten en dat soort ongein.

We koken nu nog op butagas, in dit platteland ben je geheel self supporting, maar binnenkort gaan we over op propaan. Er staat een gigantische, lelijke gastank van duizend liter in de tuin. Gelukkig wel verstopt achter een muurtje, maar toch. Dat ding moet weg. Er is maar één probleem, die tank zit helemaal vol en dus moet hij eerst leeg gemaakt worden. De enige oplossing is om erop te gaan koken. Het gaat minstens tien jaar duren voor dat ding leeg is.

Geduld is een schone zaak.

Rectificatie

Ik moet wat opbiechten, ik ben niet helemaal eerlijk geweest. Sorry!

Maar ik kon het niet laten, het was té leuk. Ik heb helemaal geen schade veroorzaakt, er is helemaal niets aan de hand met de blauwe buffel. Ik dacht, laat ik maar even een rectificatie plaatsen anders zijn er misschien nog steeds mensen ongerust.

Die foto was helemaal niet van de buffel, hooguit van een oude koe. Niks mis met koeien overigens, prachtige dieren, ik wil de partij voor de dieren niet op mijn nek krijgen.

Er waren een paar dingen die niet klopten. De oplettende lezer had het gelijk door. Zo zat er een geel kenteken op de auto, zaten er kroonkurkwielen op en er zat bovendien een hond achter het stuur!

Het enige wat wel klopte aan het verhaal was Grisham. Ik ga het boek alleen niet meer in de auto afluisteren, het leidt te veel af. Als het zomer is zet ik een koptelefoon op en ga bij het zwembad liggen. Ik weet haast zeker dat ik in slaap val.

Toch weer anders

Slaapkamer twee is klaar om ingericht te worden. Volgens de originele plannen zou dit de kamer worden met de twee éénpersoonsbedden maar ik had in al mijn wijsheid besloten dat het toch anders moest en dus zou het tweepersoonsbed op deze kamer komen. Slaapkamer één was al helemaal klaar met de twee bedden, er was zelfs al in geslapen.

Maar vandaag moest ik toegeven dat het originele plan toch slimmer was.

Dus de hele zaak maar weer omgedraaid. Het past gewoon beter op deze manier.

En daarna even proef gelegen. Met weids uitzicht over de weilanden is dat bepaald geen straf.

Jungle

Het was hier afgelopen week zomer. Ik heb dat net gemist, maar goed, je kan niet alles hebben. Gelukkig wordt er voor zaterdag 25 graden voorspeld. Bikiniweer.

Maar omdat het zo warm was is het onkruid welig gaan tieren.

En kijk wat ik vond achter het stenen bankje bij het weghalen van al dat groene spul!

Een franse versie van het jungle boek! Dat ligt er al minstens twee jaar, wellicht zelfs langer. Even onder de kraan gehouden en weet je wat, hij doet het gewoon!

Les flêches des cathédrales

Ben weer op Les Fontanelles. De blauwe buffel heeft me veilig en wel thuis gebracht, wat een trouwe vriend is het toch. Het was niet zo relaxed als de heenweg, het regende vanaf Parijs, bij Limoges kwam het met bakken uit de hemel. Maar de laatste twee uur was het droog. Bij Limoges regent het altijd, niks raars aan.

Zo'n mooi punt halverwege is "Les flêches des cathédrales".

Vreemd kunstwerk, of zou het een monument zijn?

Klaar voor de terugreis

Het zit erop, morgen weer de lange rit naar huis, naar ons paradijsje. De laatste spullen zitten in de auto, het was krap maar alles zit er in.

Vroeg naar bed vanavond en morgen met een grote kan sterke koffie op pad.

Puch MV50

Het is alweer de laatste dag voor mijn vertrek richting het verre zuiden. De auto is volgeladen met nuttige, maar vooral ook onnuttige dingen. Morgen rij ik via een laatste bezoek aan familie en vrienden richting de Ardennen. Daar nog een laatste stop om nog veel meer spullen op te pikken.

Bij al die dingen zit ook mijn jeugd. Het werd tijd om die maar eens mee te nemen. Stapels foto's en herinneringen. Maar één foto mis ik, of mischien is die wel nooit gemaakt.

Mijn puch. Zo één was het, precies dezelfde. Paar jaar op getuft, nog meeverhuisd naar Nederland en daar uiteindelijk ondankbaar bij het grof vuil gedumpt. Doodzonde.

Bij vertrek inleveren

Ik was vandaag voor het eerst sinds mijn vertrek uit Nederland weer op bezoek bij KLM, bij de afdeling waar ik het laatste en het langste heb gewerkt. 15 april 2010 was mijn laatste werkdag, de dag dat de vulkaan op IJsland uitbrak.

Toen was het er een gekkenhuis, het front office stond op zijn kop. Vandaag daarentegen was het rustig, dus tijd genoeg om even te doen alsof ik DMO was, de Duty Manager Operations, de grote baas van Houston Control zeg maar. Hoewel, het enige wat ik heb gedaan is mijn mail even checken, maar dat zie je niet op de foto.

Wat wel een beetje vreemd was is dat ik een bezoekerspas nodig had om binnen te komen. 25 jaar lang met een KLM-pasje gezwaaid en de deuren gingen open. Nu niet meer.

Een hele troost was dat het wel een erg leuke bezoekerspas was, uitgegeven voor "M Meert" van het bedrijf "Les Fontanelles".

Je moet hem eigenlijk bij vertrek inleveren, maar dat heb ik stiekem niet gedaan, leuke herinnering.

Tot de assen

Je raadt het al, niks anders gedaan dan winkel in winkel uit. De auto puilt inmiddels uit, elke bobbel in de weg schuurt gevaarlijk tegen de onderkant. Nog een geluk dat het mooi weer is, we waren anders al lang weggezakt in de modder, tot de assen. En dan te bedenken dat we pas halverwege zijn op onze tocht.

De oogst van vandaag: twintig kilo kruiden van de toko en een badpak! Geen badpak van de toko dan hé, maar dat snappen jullie ook wel. Ik had eerst een speedo willen kopen voor in dat olympisch zwembad in wording, maar dat bleek toch iets te nerveus gesneden. En omdat een bikini meer iets voor de jeugd is is het een nogal saai badpak geworden.

Tjonge, wat ben ik blij dat ik vanaf mijn iPod dit stukje schrijf, die kan gelukkig geen foto's uploaden.

Ikea

Nu slaapkamer twee klaar is wordt het tijd om aan de inrichting te gaan denken. Het bed hadden we al, rest vandaag maar eens ingeslagen.

In Amsterdam linea recta naar Ikea, halve winkel leeggekocht. Dekbedden, lakens, kussens, lampen, badmatten en nog meer, maar wat precies ben ik alweer vergeten.

Gelukkig had ik iemand bij me om het karretje te duwen.

Al Qohol

Net de blauwe buffel opgehaald, hij is weer helemaal opgekalefaterd.

Bij garage Al Qohol, ze hebben hem een beetje extra gepimpt.

Kijk, ik ben geen voorstander van Wilders, maar hier heeft hij toch een punt.

Op bestemming

Ik ben er. Het heeft wel wat voeten in de aarde gehad.

Ik kan me niet meer herinneren wat er allemaal is gebeurd onderweg, maar moet je toch zien hoe de blauwe buffel er uit ziet! Ik heb de hele rit naar een gesproken boek zitten luisteren, Grisham, The Deal. Zó spannend dat ik alles om me heen vergat.

Morgen maar eens naar de lokale beun om de zaak te laten opmoffelen ...

Vroeg naar bed

Ik ben er klaar voor. De blauwe buffel ook, hoop ik. Morgen is het de eerste keer sinds we hier wonen dat ik Les Fontanelles verlaat. Niet voor altijd hoor, ik blijf  maar een weekje weg. "Ik" inderdaad, niet "we". Ik ga in mijn eentje op stap. Bert blijft op huis, haard en poezen passen.

Gewapend met voldoende voedsel en drank om een hongerwinter te overleven ga ik bij het krieken van de dag op pad. Het wordt een drukke week, mijn agenda is helemaal vol gepland. Ik neem laptop, ipod, camera en telefoon mee, geen enkele reden dus om niet dagelijks een stukje te schrijven op deze blog.

En nu vroeg naar bed.

Plafond, nu of later

Ineens beseften we vandaag dat het nu erg hard gaat in de gite. Alle binnenmuren zijn klaar, enkele moeten nog geplamuurd en geschilderd worden, maar dat kan met een paar dagen gebeurd zijn. Er moet nog één muur gevoegd worden, da's nog even een klus, zeg dat ik daar nog twee, hooguit drie weken mee bezig ben. En dan kan er begonnen worden met tegelen van de vloer in de woonkamer. Daarna zijn we eigenlijk zo goed als klaar binnen.

We beginnen ons af te vragen of we niet het plafond nu al moeten isoleren en afwerken.

We waren van plan om het eerste jaar het plafond in de woonkamer te laten zoals het is. We dachten er niet aan toe te komen voor de opening van de gite op 1 juli.

Het ziet er naar uit dat er binnenkort weer een rondje gipsplaat komt.

No kalk, no voegen

Alweer de laatste dag met het KLM klusteam.

Vanochtend nog even wat spulletjes ingeslagen voor de grote terugtocht morgen. Daarna weer vol goede moed aan de slag, ze wilden coute que coute de muur van de woonkamer in de gite klaar hebben. Op een vierkante meter na is het gelukt. Dat het niet helemaal af is komt niet door gebrek aan inzet, de kalk was op, en tja, no kalk, no voegen.

Ik heb zo het idee dat het hun wel bevallen is hier, ons in ieder geval wel. Maar vast een project voor volgend jaar uitgezocht.

Meer regen

Zoals voorspeld weer regen vandaag. Niet van die kleine beetjes, maar plensregen mét onweer. Halverwege de dag was er toch nog even een zonnig momentje.

Meteen gebruik van gemaakt om bij het zwembad te gaan hangen en de nabije omgeving te verkennen. Nabij is hier wel zéér nabij, verder dan een ontdekkingstocht door het eigen wilde bos zijn we niet gekomen.

Denk nu niet meteen dat ze niet gewerkt hebben, integendeel, die mannen zijn niet te stuiten. Ze voegen, plamuren, beitelen, timmeren, schuren en bouwen terloops ook nog even een inloopkast.

Van mij mogen ze nog wel wat langer blijven.

Regen

Regen, regen en nog eens regen, de mannen treffen het niet. We wilden nog toeristisch gaan doen, maar om nou door de regen te gaan lopen in Albi of Cordes, dat zagen ze eigenlijk ook niet zo zitten. Er zat niets anders op dan maar stug door te werken.


De vloer van de tweede slaapkamer is klaar, de muur van de woonkamer is gemaakt, de gipsplaten in de triangels zijn geplaatst en het plafond van de badkamernis ligt er in.

We hopen al stiekem op een hele week regen.

Sans paroles

Ex-collega-vrienden

Ik heb al eerder verteld dat ik meer dan de helft van mijn leven bij KLM heb gewerkt. O, wel heftig als ik dat zo opschrijf, ik schrik er een beetje van. Maar goed, ik heb de laatste twaalf jaar ook nog eens bij één en dezelfde afdeling gewerkt, het OCC, het Operations Control Center, een soort Houston Control maar dan met vliegtuigen. Het was een leuke tijd, never a dull moment.

En als je ergens lang werkt dan worden collega's vrienden. En die vrienden komen dan helpen klussen. Geweldig toch? Vandaag zijn twee ex-collega-vrienden aangekomen.

Nu zitten ze nog aan de bubbels maar wacht maar tot morgen, ze hebben nog geen idee wat hun te wachten staat.

Halverwege

Gisteren lag ik nog in het zwembad. Niet dat er water in zit, gelukkig maar, zou veel te koud zijn geweest. Ik lag languit op de net gemaakte betonnen trap, in de warme zon weg te dromen. Zalig! Vandaag had dat niet gekund. Ach, ja, het had natuurlijk wél gekund, maar dan lag ik nu met een longontsteking in bed. Het weer is helemaal omgeslagen, het regent pijpestelen, al de hele dag.

En dus maar weer verder in de gite. Het heeft even geduurd maar de muren in slaapkamer twee zijn helemaal klaar. Alles is gevoegd, stopcontacten zitten erin en de onvermijdelijke rommel en zooi is opgeruimd. En tja, toen kon ik het niet laten en ben begonnen met het laminaat.

Ik ben tot halverwege gekomen. Het is nu al een enorme verandering.

En over halverwege gesproken, de badkamer is half klaar.

De douche is half betegeld, muren en plafond zijn half geschilderd, wastafel is half geplaatst.

Maar ik moet toch eens leren hele panoramafoto's te maken.

TLC

We zijn gek op oude auto's, al jaren. Sinds 1998 heeft Mercedes ons hart gestolen. Om oud te zijn moet de auto minstens 25 jaar oud zijn. Da's niet iets wat we zelf verzonnen hebben, in Nederland heet het vanaf 25 officieel een oldtimer en betaal je geen wegenbelasting meer. Niet vreemd dat oude karretjes daar gekoesterd worden.

Hier in Frankrijk wordt er met minder bewondering naar gekeken. Ze vinden alles wat ouder is dan tien jaar al gauw een oud barrel, een bagnole.

Maar zelfs oude auto's hebben af en toe wat TLC nodig. De blauwe buffel heeft ons trouw heel wat keren veilig van Nederland naar Frankrijk en terug gebracht, zonder mopperen. En alle rondjes bricodepot met veel te zware lading heeft hij keurig overleefd. En wat kreeg hij ervoor terug behalve honderden liters diesel? Helemaal niets.

Vandaag maar eens even een aai over zijn bol gegeven en zowel binnen als buiten uitgeruimd en schoongemaakt. Ziet hem glimmen.

PS: alles wat op de foto op roest lijkt is tectyl, geloof ik.

Heggenschaar 2.0

Ik kreeg een heggenschaar van mijn collega's toen ik 25 jaar in dienst was bij KLM. Ontzettend aardig van ze en goed verzonnen ook. We hebben hier tweehonderd meter haag, dan heb je wel een serieus schaartje nodig. Maar het was er nog niet echt van gekomen om hem in te zetten, beetje druk met vanalles en nog wat. Het had wel gemoeten, de zaak begon al aardig uit de hand te lopen.

En ineens, tot onze verbazing, kwam er vandaag een anabole steroïde heggenschaar langsrijden.

In een mum van tijd was de hele haag geknipt en geschoren. En niet alleen aan de straatkant, ook de andere kant kreeg een beurt.

Merci monsieur le maire.

Zwembad, dag 10

Totaal onverwachts stond vanochtend de zwembadbouwer voor de deur. De trap is aangelegd.

Nee grapjas, niet dat huishoudtrapje. De drie grote treden heb ik het over, bijna drie meter breed.

Da's geen toeval, daar is over nagedacht. Wie dacht dat het zwembad alleen bedoeld is om te zwemmen heeft het mis. Lekker met z'n allen loungen op de trap, met je billen in het water en je glaasje rosé op de rand.

Kan haast niet wachten.

Autan

Het komt uit het oosten en het zijn niet de drie wijzen. Nu komen er wel twee binnenkort die zeer wijs zijn maar die komen uit het noorden, da's dus anders. Nee, wat ik bedoel komt met groot geweld uit het oosten. Ik heb het over de wind. Het waait al de hele dag en omdat we hier bovenop een pukkel zitten zijn de windstoten des te heviger.

Maar het kan erger. Hier schijnt zo af en toe de Autan langs te komen, niet te verwarren met het anti-muggenspul. De Autan is een hevige wind met windvlagen tot honderd kilometer per uur. Hij start boven de Middellandse zee en raast langs de Cévennes en de Montange Noire. Met een beetje pech houdt hij negen dagen aan. De Autan wordt ook wel de "vent du fous" genoemd, je schijnt er gek van te kunnen worden.

Zal met ons wel loslopen, we zijn al een beetje prettig gestoord.

Even rekenen

Zo, er zit weer een dagje voegen op. Nog maar een paar vierkante meter en de tweede slaapkamer is klaar. Maar denk niet dat ik dan klaar ben met alles, dat duurt nog wel even.

Nu heb ik dat al vaker gezegd en omdat ik wel eens wilde weten hoeveel er daadwerkelijk nog gevoegd moet worden ben ik even gaan rekenen.

Om te beginnen is er het stukje binnen in de gite, iets van 25 vierkante meter, valt mee. Maar dan komen de buitenmuren, dat loopt al gauw op tot 175 van die metertjes. Samen 200 vierkante meter. Bedenk dat ik gemiddeld twee vierkante meter per dag doe, dan duurt het nog maar 100 dagen voordat het klaar is. Alleen, ik doe dat gelukkig niet elke dag, dus je mag het weer verdubbelen. Komt bij dat het in de zomer veel te warm is, dan is het meer de tijd voor roseetjes bij het zwembad. Tel er maar weer 100 dagen bij op. Hier en daar nog wat andere smoezen om niet te hoeven voegen, kortom, ik ben tot de conclusie gekomen dat het pas over een jaar klaar is.

Tegen die tijd kan ik waarschijnlijk geen voeg meer zien, maar het huis is dan wel verschrikkelijk mooi geworden mag ik hopen.

Hormonentijd

We hebben een vijver, of beter, een meertje, of moet ik zeggen, een plan d'eau? Hoe dan ook, het is niet veel soeps.

Het kan best wat worden, maar dan moet het een keertje opgeknapt worden. Zal wel eens gebeuren, als we niets meer te doen hebben. Ha! Nooit dus.

Maar het meer, goed, ik noem het vanaf nu een meer, werd vandaag bezocht door een koppeltje eenden. Je ziet hier allerlei vogels, spechten, buizerds, gaaien (ook vlaamse), roodstaartjes, zelfs de hop, maar geen watervogels. Weinig water te vinden waar ze op kunnen drijven. En dus zoeken die beestjes, totaal overstuur door de hormonen die rond deze tijd ernstig beginnen op te spelen, een puddle om te doen wat ze moeten doen.

Ik ben meteen naar binnen gerend om de camera te pakken. Maar ja, men filmt nu eenmaal geen vogels door er in een wite trui wild op af te rennen. Je zal me op mijn blauwe ogen moeten geloven.

Dendrocopos major

Ik werd, zoals elke ochtend de afgelopen 47 jaar, gelukkig weer eens wakker vanochtend. Op zich nog niks bijzonders aan. Maar een verschil met alle andere dagen was dat ik oog in oog stond, of beter, lag, met een grote bonte specht.

Ik durfde me nauwelijks te verroeren, bang dat hij me zou zien en zich dood zou schrikken. Ik kan me dat goed voorstellen, ik kijk ook niet graag naar mezelf in de spiegel 's ochtends vroeg.

Niet dat me dat overigens was gelukt, dat verroeren. Ik werd stevig in de houdgreep genomen op dat moment, door de poezen welteverstaan. Doen ze elke ochtend, ééntje ligt er op mijn benen, de andere op mijn arm. Wachtend tot nou eindelijk dat bakje met eten geserveerd wordt.

Vroeger

Het is bizar, dat weer. Nu ineens is het veertien, vijftien graden en schijnt de zon. Het dikke wolletje kon weer uit. Hoewel het binnen nog niet echt opgewarmd is, hoger dan vijf graden komt het kwik niet. In de gite dus hé, in onze woonkamer is het behaaglijk warm. Nou ja, meestal dan, als we niet vergeten om een blok hout in de kachel te doen. Dat laatste komt nogal eens voor, we zijn zo druk bezig in de gite dat we simpelweg de tijd vergeten. Tja, vroeger was dat anders. Toen had je een thermostaat waar je aan kon draaien en dan bleef het lekker warm, ook al ging je uren weg. Of beter nog, je had zo'n programmeerbaar ding waarin je volautomatisch per seconde de temperatuur kon regelen.

Over vroeger gesproken, ik zat vandaag nog te denken aan de tijd dat ik veertien, vijftien was.

Alweer heel wat jaren geleden. Hoeveel? Teveel! Facebook drukt je wel met je neus op de feiten.

Gezichtsbedrog

Een paar dagen geleden schreef ik hier nog over de lente, de vogeltjes, de bloemetjes en de bijtjes die wakker werden. Maar moet je dit nu zien.

Het is verdorie in eensklaps weer winter geworden.

Maar het is allemaal gezichtsbedrog, volgens het weerbericht schijnt hier nu gewoon de zon.

Badkamer in wording

Ik ben er uit. Het was ineens duidelijk. Het wordt toch de troffel. De trouwe lezer weet gelijk waar ik het over heb. Voor de anderen, het gaat over het invoegen van de muren.

De met-de-handschoen-gevoegde-muur is wel erg bleek geworden, da's dus niks. Dan duurt het maar wat langer. Inmiddels is de zuidmuur zo goed als klaar, nog een paar dagen en er kan aan de vloer begonnen worden. Niet voegen dan hé, maar het laminaat leggen bedoel ik natuurlijk.

En terwijl ik vrolijk fluitend aan het voegen was, is er achter mijn rug even een badkamer gebouwd.

Het begint er nu echt op te lijken.

Net na deze foto werd genomen kwamen we er achter dat de wasmachine niet onder het blad past....
Kleinigheidje.

Bricodepot, rondje ... huh

We hebben ons laatste rondje gipsplaten gehaald! Ik ga binnenkort eens tellen hoeveel het er geweest zijn in totaal. Hoewel, wil ik dat wel weten eigenlijk. We waren weer afgeladen. Los van de gipsplaten, die ook al behoorlijk zwaar zijn hebben we nu bijna alles voor de badkamer in huis. Tegels gescoord voor in de douche, een wastafel, een houten blad en hout voor de legplanken. Het enige wat nog niet is gelukt is een mengkraan. Terwijl je toch zou denken dat dat het makkelijkste is. Niet dus.

En ik heb nog iets gescoord.

Voor in de toekomstige groententuin. Gaaf, hé!