Ik durfde me nauwelijks te verroeren, bang dat hij me zou zien en zich dood zou schrikken. Ik kan me dat goed voorstellen, ik kijk ook niet graag naar mezelf in de spiegel 's ochtends vroeg.
Niet dat me dat overigens was gelukt, dat verroeren. Ik werd stevig in de houdgreep genomen op dat moment, door de poezen welteverstaan. Doen ze elke ochtend, ééntje ligt er op mijn benen, de andere op mijn arm. Wachtend tot nou eindelijk dat bakje met eten geserveerd wordt.
4 opmerkingen:
Dat klinkt als Catch22. Als er kleine roofdieren op je liggen die wachten op eten, kan je niet opstaan om ze eten te geven en dus blijven ze op je liggen.
Helaas, inspecteur Vlijmscherp, is een andere - uiterst onaangename - ontknoping van een dergelijke situatie voorhanden.
Roofdieren zijn immers killers. Wanneer de potentiële prooi zich niet tijdig inspant om voedsel te leveren worden zij tot daadwerkelijke prooi.
"Hij belandde in de boom vlakbij het slaapkamerraam en zat daar een beetje dom tegen de schors te tokken"
Dat schreef je nog geen half jaar geleden. Toen had je het ook over een specht, eentje die je vanuit je bed kon zien. Je noemde 'm toen nog een grijze specht.
Dom tokken tegen de schors...
Inmiddels heeft het harde buitenleven kennelijk zijn heilzame werk gedaan. Respect voor de natuur moeten we hebben, weetjewel, want anders overleef je het niet, daar op dat plateau. Stil blijven liggen dus als er tegen het raam getokt wordt. Je kunt nooit weten. Misschien is het wel een roodborstje. Of een TBS´er met een kettingzaag.
Wachtmeester Waterdonk,
van de caviabrigade
Dames Aristochats en lieve nichtjes, Jullie lijken het nog niet helemaal begrepen te hebben. Je moet niet bovenop je werkgeefster blijven liggen als je trek hebt. Immers, zij durft dan niet op te staan, bang voor het verstoren van het moment, en het voedermoment wordt nodeloos uitgesteld (ze heeft wel mooi de tij om die bonte specht te bewonderen - zolang het nog kan dan - immers, verder uitstel van het voederen doet jullie tot kleine roofdieren verworden en dan kan die specht maar beten benen (eh, vleugels) maken). Nou ja, doe er je voordeel mee. Opstaan kost wat minder moeite en het voer wordt je aangereikt. Blijven liggen zou kunnen leiden tot het op jacht moeten naar die specht. Enneh, hoe lang was het ook al weer geleden dat jullie een dergelijk gevederd apparaat vingen en oppeuzelden?
Groetjes en tot binnenkort, Neef Felix
Een reactie posten