Spreadsheetje

Een paar weken terug had ik het al over de classering van de gite. Hoewel het nog niet zo ver is ben ik toch  maar eens begonnen met het invullen van de lijst. En omdat ik vroeger best wel handig was met Excel heb ik er een spreadsheetje van gemaakt, met filters, pivot tables en al.

Ik moest best wel even graven, lang geleden alweer dat ik nog met spreadsheets heb gewerkt. Komt nog bij dat ik nu met OpenOffice Calc werk en niet de echte MS Excel. Hoewel die twee erg op elkaar lijken zijn er toch wel kleine verschilletjes hier en daar. Maar da's allemaal nog niet zo erg. Ik ben de Engelstalige versie gewend, nu moet ik het met Nederlands doen. Da's nog knap lastig, maar goed, we komen er wel uit.

Alle 112 punten zijn beantwoord, maar hoe je nu in hemelsnaam bepaalt in welke categorie je valt is hogere wiskunde. Ik ga er nog even op studeren, ik kom er later op terug.

Traveetje

Een zwembad zonder water is geen zwembad. Dat lijkt me nogal duidelijk. Een zwembad zonder elektra is ook geen zwembad. Dat is misschien iets minder evident. Maar stel je even voor dat je geen stroom zou hebben, hoe krijg je dan het water rondgepompt zodat het gezuiverd kan worden door het zandfilter. Zonder dat zit je binnen de kortste keren met een algenbad en da's niet bepaald de bedoeling.

Waar haal je dat water en elektra vandaan? In ons geval uit de garage. En dus moet er een traveetje gegraven worden van garage naar zwembad, een meter of tien schat ik zo. En da's makkelijk gezegd, maar om dat te doen, ho maar, daar komt een hoop spierkracht bij kijken. Het is één en al rots en stenen met nauwelijks enige aarde.

We hebben er al ervaring mee, een jaar geleden hebben we iets dergelijks voorhanden gehad, voor een riolering. Dat was wel ietsie verder hakken en graven, dertig meter ongeveer. We hebben er toen samen vier tennisellebogen aan over gehouden.

We zijn daar trouwens nog maar net vanaf, maar voor hoe lang ...

Zoem-inferno, part two

En weer is er een waar zoem-inferno losgebarsten. Deze keer niet in de kersenboom, daar hebben de bijtjes werkelijk voortreffelijk werk geleverd. Kilo's kersen komen er aan. Daarover later meer.

Er staat een enorme linde voor het huis. Die staat nu volop in bloei en de bijen hebben dat ook ontdekt.

Was ik nou toch maar imker geworden, na de kersenbloesemhoning hadden we binnenkort lindebloesenhoning kunnen hebben. Misschien iets om mee op de markt te gaan staan hier. Hoewel, ik zie me daar niet staan, tussen alle zelfgemaakte jam en appeltaarten, niets voor mij.

Die linde is overigens zo groot dat hij gevaarlijk langs de elektrakabel schuurt inmiddels. Dus als er na een storm een tijdje radiostilte ontstaat op deze blog, dan weten jullie nu al vast waar het aan ligt.

Ik ben verliefd op jou

Als we aan het werk zijn staat er altijd wel een radio aan. Of het nu Arrows Classic Rock is, Radio 10 Gold of CFM, een plaatstelijke variant, er schalt altijd muziek door de ruimte.

En dus ook vandaag, alleen heb ik het wat serieuzer aangepakt deze keer.

Ik heb een grondige hekel aan stofzuigen en jammer genoeg ben ik niet de enige met die aversie op Les Fontanelles. Maar ik moet toegeven dat het me vandaag alleszins meeviel, met de jukebox op vol volume en luidkeels meezingend.

Alle nummers zijn uit de jaren zestig en zo hoort dat ook. De meeste zijn Engelstalig, maar er zit ook wat Frans en Nederlands tussen. Er zit jammer genoeg maar één Vlaamse tussen, "Ik ben verliefd op jou" van Paul Severs. Ik denk dat de meesten het liedje niet kennen, hooguit de wat oudere Belgen dan, waartoe ik mezelf moet rekenen tegenwoordig. Ik wil het jullie niet onthouden, kijk, luister en huiver.

Die Vlaamse sektie mag nog wel wat uitgebreid worden wat mij betreft. Wie nog oude singeltjes in zijn bezit heeft en daar wel afscheid van wil nemen, ik heb er een uitstekende bestemming voor.

Mijlpaal in zicht

Op veler verzoek, een foto van het tegelwerk tot nu toe.

Het gaat voorspoedig, we zijn inmiddels ruim over de helft. Het ziet er nog een beetje bleekjes uit, maar dat komt goed.

Dat hoop ik tenminste, ik heb altijd de meeste moeite om die witte smurrie eraf te krijgen. Je kan vegen, zuigen, dweilen wat je wilt, maar er blijft nog heel lang een witte smurrie achter op de vloer. Er zit niks anders op dan stug vol te houden en maar door te gaan tot het helemaal weg is.

Maar dat duurt nog een paar dagen. Eerst de rest tegelen, dan voegen en dan gaan we eens aan de schoonmaak denken.

Maar dan, jaaaaa, dan kunnen de meubels er in. Mijlpaal in zicht.

Marianne

We waren vandaag in Milhars, ons buurdorp, in de bar associative. Een gelegenheid opgezet door en voor de inwoners van het dorp. We wisten al langer dat je daar op donderdag kan lunchen maar het was er nog nooit van gekomen. Tot vandaag.

Los van het driegangenmenuutje en de wijn, kan je daar genieten van de gesprekken over wat de Milharsois zoal bezig houdt. En laten we nou toevallig bij de burgemeester aan tafel zitten, een welbespraakt en zeer vermakelijk persoon. Zo kwamen we te weten dat er eergisteren is ingebroken in de mairie! Tor ver in de omstreken wordt er schande van gesproken. Wie doet zoiets.

Maar nog veel erger is dat onlangs de secretaris inkt heeft gemorst op de burgemeestersjep. Die sjerp is bijna 100 jaar oud, van 1914. Nu heeft de stomerij zijn best wel gedaan, op het blauw en rood is bijna niets meer te zien, maar ja, er zit ook wit in de Franse vlag en daar zie je nog een lelijke vlek zitten. Laat die vlek nou ook nog precies op burgemeesters borst zitten als hij de sjerp om heeft.

Om de zaak te cammoufleren resteren drie mogelijkheden.
1. De vlek wordt er uitgeknipt. Probleem is dat de maire hem dan niet meer om kan omdat de sjerp te klein is geworden.
2. De sjerp wordt alleen maar om het middel van de maire gedragen, zodat de knoop op de vlek valt.
3. Er wordt een nieuwe sjerp aangeschaft, maar dan moeten de lokale belastingen omhoog want dat kleinood kost wel even 250 euro.

Het is wat in zo'n dorp.

Maar we zijn nog meer te weten gekomen.

Is het jullie wel eens opgevallen dat je in elke mairie een Marianne ziet staan?

Dat heeft een reden. Er mag hier uitsluitend getrouwd worden onder de Marianne, symbool van de république Française. Ontbreekt zij dan kan het huwelijk nietig worden verklaard. Regelmatig wordt een nieuwe Franse schone geselekteerd die model mag staan voor de Marianne. En volgens de burgemeester van Milhars heeft voor zijn Marianne Brigitte Bardot model gestaan. Het zou zo maar kunnen.

Het is ook wel eens voorgekomen dat een Marianne is afgekeurd. De reden? Une poitrine trop prononcée.

Taupentoeter

Ik ben een vredelievend mens. Ik hou van alles wat groeit en bloeit. En hoewel ik geen vegetariër ben, dood ik geen dieren. Ik weet dat het hypocriet is, maar ik kan niet mijn eigen kip slachten. Sterker nog, ik wil niet eens weten welke kip het was die op mijn bord ligt, ook al maakt iemand anders hem voor me dood. Ieder zo zijn afwijking.

Op dat doden maak ik twee uitzonderingen. De eerste is de wesp. Ik vermeed ze altijd en zij mij, maar sinds ik vorig jaar gemeen gestoken ben is het oorlog. De tweede is de daas. Die heeft me laatst tot drie keer toe in mijn bil gebeten en sindsdien heb ik geen genade meer. Er zijn grenzen.

Maar de al veelbesproken mol in de groententuin, daar heb ik een haat-liefde verhouding mee. Hij begint me alleen wel erg dwars te zitten de laatste tijd. Elke dag trap ik de hopen weer plat, de dag erna zitten er weer meer. Nog tot daar aan toe, maar hij presteert het om alle jonge plantjes de grond uit te wippen. Ik begin te vermoeden dat hier sprake is van opzet, van pure plagerij.

En dus heb ik besloten om terug te gaan plagen.

En wel met herrie, daar schijnen ze een pesthekel aan te hebben. Vanaf vandaag staat er een taupentoeter in het midden van de groententuin.

Ik maak me alleen wel een beetje zorgen. Ik wil ze niet dood hebben, maar nu ik de merknaam op de doos zie ...

Maaitijd

Het is weer de tijd dat de weilanden gemaaid moeten worden.

Het gras stond inmiddels tot mijn middel, op sommige plekken zelfs nog hoger. Het had wel wat, zeker als er een beetje wind doorheen woei. Maar ja, het moest er af, de schaapjes moeten ook wat te eten hebben komende winter.

Ik ben benieuwd hoeveel rollen er vanaf komen dit jaar. Vorig jaar waren het er nog 18, dat aantal wordt bij lange na niet gehaald. En dat allemaal doordat het in tijden niet geregend heeft.

Maar ik kan er niet rouwig om zijn, het is nu al tijden prachtig weer, met veel zon en hoge temperaturen. Ik heb vandaag zelfs een bikini en flipflops gekocht!

Nu nog snel wat blubber zien kwijt te raken.

Zondvloed

Is bij jullie de wereld al vergaan? Hier nog steeds niet, denk ik. De zon schijnt, de vogeltjes fluiten, de bijtjes zoemen, kortom, niets wat er op wijst dat het wél zo is. Of ik ben nu in het paradijs beland, wat natuurlijk goed mogelijk is.

Daar moet je wél voor "geloven". En ja, ik "geloof". Niet in een god, te vaag voor mij, niet in Sinterklaas, niet meer hoe dan ook, maar ik geloof wel in het leven. Oei, zware kost ineens, maar zo is het niet bedoeld. Wat ik wil zeggen, dat paradijs mag voor mij op aarde bestaan, doodzonde om daarop te moeten wachten tot je een keertje dood gaat. Voor hetzelfde ga je nooit dood en gaat dat paradijs zo aan je neus voorbij. Mij niet gezien.

Maar goed, 21 mei is alweer ruim gepasseerd en we zijn er nog steeds. Ook de mol zit nog steeds in de groententuin, dus het is ook niet zo dat het zich beperkt heeft tot het dierenrijk.

Maar ik baal wel een beetje. Er was ons een zondvloed beloofd en we hebben nog steeds geen druppel gekregen. We kunnen hier wel een beetje regen gebruiken. In 42 van de 96 departementen zijn er al restricties opgelegd voor het gebruik van water. Hier in de Tarn zitten we inmiddels op niveau 2, als het zo doorgaat wordt het helemaal niet zwemmen dit jaar.

We zijn maar vast begonnen met flessen mineraalwater in te slaan. We hebben er tenslotte maar 50.000 nodig van 1,5 liter om het bad te vullen.

Geklieder

We hadden vandaag zoiets van, wat zullen we nu eens gaan doen. En da's een nieuw gevoel. Er is nog genoeg te doen, meer dan genoeg, maar voor we beginnen met tegelen in de gite moet alles wat kliedert wel gebeurd zijn. Er is een gouden regel bij verbouwingen, je werkt van boven naar beneden. Je maakt eerst het plafond, dan de muren en dan pas begin je aan de vloer. Klinkt logisch, maar toch willen we daar wel eens van afwijken. Waarom? Gewoon, omdat we een beetje ongeduldig zijn af en toe. Niets menselijks is ons vreemd. Maar niet deze keer.

En wat kliedert er dan zoal? Schilderen bijvoorbeeld. Maar ja, de pui is klaar. Dus daar geen geklieder meer.

De keuken is ook af, wat kliederen betreft dan.

En dus zat er niets anders op: tegelen van de woonkamer- en keukenvloer. Allicht, daar is een begin mee gemaakt, de eerste twintig tegels liggen. Alle begin is moeilijk.

Maar man, wat een geklieder toch altijd met die lijm ...

Un mot en Français

Vandaag eens een stukje in het Frans. Ik heb een Franse vriendin en het is wel zo prettig als zij ook eens wat kan lezen hier. Maar nu zeg je wat, een stukje in het Frans, nog niet zo eenvoudig.

Maar ik heb de oplossing gevonden: google translate

Nu ben ik vaak niet gecharmeerd van dit soort oplossingen, je krijgt de meest vreemde vertalingen. Maar goed, we proberen het gewoon.

Voor de Nederlandse versie, zie verderop.

---

Version Française:

Aujourd'hui, même un morceau en français. J'ai une copine française et il est bon de savoir s'ils veulent quelque chose à lire ici. Mais maintenant vous dire ce que, une pièce en français, pas si simple.

Mais j'ai trouvé la solution: google translate

Maintenant, je suis souvent pas très à l'aise avec ces solutions, on obtient les traductions les plus étrangers. Quoi qu'il en soit, nous essayons simplement.

Le potager, le laisser aller à nouveau parler. La laitue est en croissance rapide, les haricots aussi. Kool, non, je n'ai pas planté. Bien, maintenant, j'ai semé le chou-fleur, mais si elle n'obtient jamais ce qui est discutable. J'ai aussi planté des tomates, j'ai eu les mêmes pensées maintenant que le chou-fleur, alors j'ai même prêt plants de tomates en achetés.

Et puis vous pensez, presto, des plants de tomate dans le sol et attendre. Ouais, c'est aussi simple que  nouveau pas une seule fois. Selon des soins voisin Roger doit être engraissés pour de meilleurs résultats. Et si aujourd'hui, j'ai traversé la prairie avec une brouette vers moutons Rogers.

C'était un spectacle magnifique, Roger et moi, sous le chaud soleil sur la terrasse moutons, colère la création de la fraîcheur des excréments à obtenir. Pendant ce temps, bien sûr, parler en détail de la vie, les fleurs, les moutons, les excréments. Delicious. J'avais oublié d'emporter un appareil photo, et aussi quelqu'un qui puisse fonctionner, vous devez donc le faire aujourd'hui avec le résultat de ce dur labeur.

---

Nederlandse versie:

Vandaag de dag, zelfs een liedje in het Frans. Ik heb een Franse vriendin en het is goed om te weten dat ze iets willen hier lezen. Maar nu zegt u dat een toneelstuk in het Frans, niet zo eenvoudig.

Maar ik vond de oplossing: google translate

Nu, ik ben vaak niet erg comfortabel met deze oplossingen, krijgen we de meest vreemde vertalingen. Anyway, we zijn gewoon proberen.

De tuin, laat het gaan weer aan de praat. De sla groeit snel, bonen, ook. Kool, nee, ik heb niet crashen. Nou, nu heb ik geplant bloemkool, maar als ze nooit krijgt wat twijfelachtig is. Ik heb ook geplant tomaten, Ik had dezelfde gedachten nu dat de bloemkool, dus ik ook tomatenplanten opgesteld in gekocht.

En dan denk je, presto, tomatenplanten in de grond en wacht. Ja, het is zo simpel als nieuwe niet een keer. Volgens Roger buurman zorg moet worden gevoerd voor de beste resultaten. En dus vandaag ik stak het veld met een kruiwagen met schapen Rogers.

Het was een prachtige show, Roger en ik, onder de hete zon op het terras schapen, woede de creatie van verse uitwerpselen te verkrijgen. Ondertussen, natuurlijk, spreken in detail van het leven, bloemen, schapen uitwerpselen. Heerlijk. Ik was vergeten om een ​​camera mee, en ook iemand die kan werken, moet u dus vandaag doen met het resultaat van hard werken.

---

Hèh?!?!?!?
Comment?!?!?!?

Colette

Er logeert hier een vreemde gast. We hebben een slang in de tuin, een tuinslang dus eigenlijk. Maar dan niet zo'n groen-geel ding van twintig meter.

Deze is wel groen, maar beweegt, soms. Een jaar geleden werd ze ontdekt door één van onze poezen. Het is een couleuvre, ik geloof dat het een grasslang heet in het Nederlands, of is het nou een ringslang? Het is geen kleintje, het beestje is wel twee meter lang. Nou vooruit, anderhalve meter dan, maar lang is ze zeker.

En vandaag, precies één jaar na dato, kwamen we er wéér één tegen, ze lag languit te zonnen op de oprit. Een kleintje deze keer, hooguit een meter lang, met een lief klein koppie.

Maar schrik niet, een couleuvre is een graag geziene gast in deze contreien. Daar waar couleuvres zitten zie je geen adders, die heb je liever niet op je erf. In tegenstelling tot de adder heeft de couleuvre geen gif. Hoewel ze wel degelijk kunnen bijten als je haar aanvalt, is de beet totaal ongevaarlijk.

O ja, ze heet Colette, Colette Couleuvre.

Klaar voor tegelen

Op 26 april had ik het al aangekondigd, vandaag was het zo ver.

De tegels zijn geleverd. Gelukkig hebben de mannen die het zaakje komen brengen altijd wel de goeie spullen bij zich. Met een kraan is het pallet op het terras van de gite gedropt, dat scheelt weer duizend kilo over de trap omhoog sjouwen. Vooruit, het afleveren kost je wel een paar duiten, maar dan krijg je ook wat.

Vandaag al het materiaal wat we niet meer nodig hebben maar eens naar de garage terug gebracht. De gite is nu zo goed als leeg. Wel een beetje vreemd, sinds eind november zijn we met man en macht al bezig daar en dus was het een continue rommel binnen. Én buiten overigens. Nu pas zie je hoe groot het is en ik moet zeggen, dat valt niet tegen, integendeel.

Maar ja, het is maar hoe je het bekijkt natuurlijk, het betekent ook dat er een hoop getegeld moet worden, bijna vijftig vierkante meter. Zijn we nog wel even zoet mee.

Zwembad, dag 12

Latex

Ha! Heb ik jullie aandacht? Ja, zal wel hé, kan me voorstellen wat je zoal denkt als ik latex als titel gebruik. A dirty mind is a joy forever!

Ik bedoel gewoon muurverf, niks obsceens of gedurfds. Maar ik geef het toe, je kan daar ook andere associaties bij hebben. Ik niet, 'k zou niet durven.

Ik heb weer een dagje geschilderd. Dagje, da's bij mij van 11:00 tot 17:00. Vandaag allicht, soms begin ik wat vroeger, maar vandaag kwam ik niet uit de startblokken. Dan niet, toch? Geen baas die me op de vingers tikt. Gelukkig maar. Ik geef meteen toe dat ik bij mijn vorige werkgever (ik noem maar even geen namen) af en toe wel eens niet de volle acht uur gewerkt heb in een dag. Probleem was daar dat ik er meteen een schuldgevoel aan over hield en daarna knoeperhard zat door te werken. Maar voorbij die tijd, afgelopen, finito. Hier gaat het zoals het gaat, even geen zin, dan niet. Bovendien is het veel te mooi weer om hard te werken.

Niet alleen gelatexed trouwens, ook deuren in de lak gezet.

Nu de pui nog afwerken. Het eind komt in zicht.

Trots als een pauw

Ik heb het eindelijk voor elkaar.

Vandaag de laatste vierkante meter gevoegd, alle muren zijn nu klaar. Het heeft nogal wat tijd gekost, vooral die laatste muur was een blok aan het been. Maar ziet en aanschouw.

En ja, ik geef het toe, ik ben er best trots op.

Zoeneblommen

Vier dagen hebben we niet gewerkt. We hebben niet stil gezeten, dat nu ook weer niet, maar we hebben niet geklust. Ook wel eens lekker, dat moet ik toegeven. Vanochtend zijn onze logees vertrokken en omdat we vanmiddag een feestje hadden vonden we het niet de moeite om voor een paar uurtjes aan de slag te gaan. Bovendien moeten we altijd weer even op gang komen. Maar voor morgen hebben we duidelijk geen enkel excuus meer.

Op weg naar dat feestje kwamen we langs velden. Nu ik dat zo zeg vind ik het zelf een beetje maf klinken. Uiteraard kwamen we langs velden, niets anders dan velden zelfs. Je komt amper een paar huizen tegen onderweg, de rest is allemaal veld en wat geen veld is is eikenbos.

Maar goed, op een paar van die velden stonden aardappels, dacht ik. Tot ik me realiseerde dat ik vorig jaar, toen we hier rond deze tijd rondreden, ook al verbaasd was dat er zoveel aardappels op de velden stonden.

Tot ze zich een paar maanden later ontpopten tot prachtige zonnebloemen.

Of zoals ik het vanavond in mijn enthousiasme noemde: "Zoeneblommen". Dat wordt een blijvertje.

Listen very carefully

Vlakbij ons huis, op een paar honderd meter, staat een monument. We hadden het al vaak zien staan in het voorbij rijden en vandaag kwamen we er tijdens een wandeling toevallig langs. Hoogste tijd om er even bij stil te blijven staan.

Er staat "Maquis Corps-Francs de La Prune" met daaronder de afkortingen F.F.I. en F.T.P.

Na wat googelen blijkt dat het is neergezet als eerbetoon aan het verzet in wereldoorlog II. F.F.I. staat voor Forces Françaises de l'Interieur, F.T.P. is de afkorting van Francs-Tireurs et Partisans.

Ik moet het allemaal nog even uitpluizen hoe het precies zit, maar wat ik er tot nu toe van begrepen heb is dat de F.T.P. al is ontstaan in de Frans-Pruisische oorlog (1870-1871). De naam is hergebruikt in de tweede wereldoorlog voor de militaire tak van de Franse communistische partij die actief waren in het verzet tijdens de Duitse bezetting van Frankrijk. De F.F.I. daarentegen is een beweging die pas tegen het einde van de oorlog werd opgericht. De Gaulle himself heeft deze naam gegeven aan de verzetsstrijders. Later zijn de twee gefuseerd.

Een stukje geschiedenis wat de moeite waard is om uit te zoeken. Zodra ik meer weet doe ik verslag.

Even niet beschikbaar

Meer dan 24 uur heb ik deze weblog niet kunnen bijhouden. Er staat nu wel een bericht over gisteren op, maar dat is nog maar net gepost, met backdating. Het hele zaakje was blijkbaar op tilt geslagen. En dus was ik helemaal van mijn à propos.

Ik geef het nu toe, ik ben verslaafd, een junk. Wel honderd keer heb ik gekeken of het alweer werkte maar elke keer kreeg ik de melding dat Blogger "Even niet beschikbaar" was.

Halverwege de dag bleek zelfs dat de blog van woensdag verdwenen was. Paniek! Kon ik dat nog reconstrueren?? Nee dus, ik kan een verhaal maar één keer schrijven, naar nu blijkt.

Uiteindelijk werd er via Blogger Status gemeld dat er inderdaad een probleem was en dat er met man en macht gewerkt werd om de zaak te herstellen.

Inmiddels is het bijna middernacht en werkt alles weer. Tot mijn grote opluchting is ook de woensdagblog weer tevoorschijn gekomen.

Toeval? Of komt het toch doordat het vandaag vrijdag de dertiende is ...

Cyberjunks

We hebben vrienden over de vloer en dus is het weer super gezellig in huize Fontanelles. Niet dat het anders niet gezellig is hoor, maar ik vind het altijd wel prettig als de logeerkamers gevuld zijn. Daar zijn logeerkamers tenslotte voor.

Wat wel een beetje vreemd is, is dat de weergoden daar blijkbaar een andere mening over hebben. Het was hier weken lang prachtig zonnig, prompt regende het vandaag. Kijk, nu vinden wij dat niet zo erg, alles was kurkdroog geworden ondertussen, we konden wel een buitje gebruiken, maar moet dat net nu??

Maar ach, we laten ons niet afschrikken daardoor, dan maar met een truitje op het terras.

En zoals je ziet, wie denkt dat ik hier de enige cyberjunk ben, die heeft het mis.

Adirondack

Laatst vertelde ik dat we zelf ligbedden willen maken voor bij het zwembad. Ik vooral eigenlijk, Bert ziet dat wat somber in, te veel werk. Hij heeft waarschijnlijk wel gelijk, maar zie me maar eens op andere gedachten te brengen.

Het is trouwens niet de eerste keer dat we zoiets doen. Een paar jaar geleden hebben we ook al zo'n project aangepakt.

We hebben toen een adirondack in elkaar geknutseld. Mooi ontwerp, maar er zijn er maar weinig die goed zitten. Deze dus wel, uitstekend vorm gegeven, zit super, ook zonder kussen, en zo hoort dat.

Voordat we eraan begonnen heb ik het geheel op schaal gemaakt, in karton. Dat prototype staat nog steeds in de kast, het was te mooi om weg te gooien.

Voor wie nu denkt, die stoel wil ik ook, hier is de beschrijving: Adirondack

Trap, met signatuur

En we hebben een trap!

Het was zo'n klusje waar je tegenop ziet, wat je net zo lang uitstelt tot je er echt niet meer onderuit kan. Uiteindelijk valt het dan toch weer mee. Nu moet ik toegeven dat we hulp hadden van een sterke vrijwilliger die deze weblog had gelezen en zich belangeloos had aangemeld, dat scheelt natuurlijk wel. Vóór de lunch was het klusje al geklaard.

En ja hoor, ook deze keer heeft een poes een pootafdruk achtergelaten. Wel subtiel, op de onderste trede, in het hoekje rechtsonder. Als een signatuur van de kunstenaar.

Geknipt en geschoren

Het is warm en droog, al een tijdje. Je zou denken dat de natuur het dan rustig aan doet, maar nee, zo werkt dat blijkbaar niet. Alles groeit als kool, zelfs de beukenhaag die het vorig jaar nog erg moeilijk had doet het onverwachts goed. We wilden net de hele zaak er maar uit halen, maar op een paar planten na hebben ze het toch gered en nu gaan ze als een speer. Dus daar blijven we dan maar van af.

Er zijn nog genoeg andere plekjes die hoognodig aangepakt moeten worden. Het stukje voor het huis was er zo één.

Geknipt en geschoren ziet het er een stuk aangenamer uit. De kunst is om er zo weinig mogelijk in te zetten, dat kost alleen maar tijd om het te onderhouden, maar tegelijk moet het wel prettig ogen.

Die zwembadtrap is overigens geen onderdeel van het ontwerp, die moet nog eens op "le bon coin".

Loungeplekje

Nu de molensteen weg is hebben we een loungeplekje gecreëerd. Veel meer dan een paar deckchairs en een paar bomen voor schaduw heb je niet nodig.

Let nu niet meteen op mijn voeten, het gaat hier om het uitzicht. Je kijkt kilometers ver. Voor mijn gevoel tot aan de andere kant van de wereld, maar volgens Bert is het hooguit een kilometer of twintig.

Ik geloof er niks van.

Photoshoppen

We zijn er nog steeds niet uit. Gaan we voor wilde kleuren of wordt het toch wat conventioneler.

Het gaat over de wandtegels in de keuken. Hoe kom je er nu achter of iets wordt wat je in gedachten hebt.

Dan pak je photoshop er bij.

Ik ben er geen kei in en het kost me uren, maar het is gelukt.

Toch maar de conventionele variant lijkt me ... of toch niet?

Contragewicht

Ik hoor jullie al denken, is dit het gebruikelijke personenvervoer daar in dat verre Marnaves? Of waren ze te lui om te lopen? Of hadden ze zin in een verzetje?

Niets van al dat, ze dienden als contragewicht. Ik geef meteen toe dat ik jaloers was, ik mocht niet, "dat zet geen zoden aan de dijk", te weinig massa. Jaaaaaaa zeg.

En waarom waren al die kilootjes dan wel nodig?

Er moesten twee oude molenstenen worden verplaatst. Die lagen lelijk in de weg en toen we dat aan onze buurman vertelden stond hij op de stoep, met grof geweld, as usual.

Het klusje was in een mum van tijd gepiept. Inmiddels sieren de stenen de oprit van Les Fontanelles.

Daar staan ze niemand in de weg, behalve misschien de facteur. Oeps.

Een beetje dom

Ik liep vandaag gewapend met camera naar een prachtig bloemetje wat ik nog nooit eerder had gezien. Tot nu toe nog niets vreemds aan, tot ik ineens PLOF hoorde. Ik wist meteen wat er aan de hand was, het is een geluid wat je rond deze tijd meer hoort.

Er was weer eens een gekraagde roodstaart tegen een raam aan gevlogen. Dat doen die vogeltjes wel vaker, ze zijn namelijk een beetje dom. Vorig jaar hebben we nog het aanpakken van wat de gite zou gaan worden uitgesteld omdat er een roodstaart aan het broeden was. Toen het eindelijk op uitvliegen aankwam was het eerste wat ze deden knoeperhard tegen het raam knallen. Doe je daar al die moeite voor.

Terug naar de plof. Ik keek om en zag nog net de roodstaart fladderend naar beneden vallen. Hij, het was een "hij" inderdaad, zat totaal versuft op de grond. Niet dood, hij bewoog. Vast een schudding van allebei de hersencellen. Ik besloot om het beestje rust te gunnen en hoopte vurig dat hij er weer bovenop zou komen.

Tot poes thuis kwam ...

Classement des meublés de tourisme

Het is hier belastingtijd. We zijn al druk doende om alles te verzamelen wat je daarbij zoal nodig hebt. Inkomsten van vorig jaar, bezittingen maar ook aftrekposten. Onze zonneboiler wordt hier zwaar gesubsidieerd, bijna de helft krijgen we van de belastingen terug. Niet verkeerd.

Het is nog niet zover, maar zodra de gite inkomsten gaat genereren moet ook dat aangegeven worden. 50% van de inkomsten zijn onbelast en voor het andere deel geldt een gunstig tarief. Maar het kan nog beter, als je ervoor kiest om de gite te laten classeren is zelfs 70% onbelast. En omdat we een broertje dood hebben aan belastingen betalen, gaan we de gite laten classeren.

Eerst maar eens op zoek naar de lijst met criteria. Waar zouden we toch zijn zonder internet. Er zijn maximaal vijf sterren te behalen.

Dit is nog geen sinecure, maar liefst 112 items staan er op, elk levert weer een bepaald aantal punten op. Sommige items zijn optioneel om een bepaald aantal sterren te kunnen krijgen, andere zijn weer verplicht.

Kijk, dat er een bed moet staan snappen we allemaal, ook dat er regels zijn voor het formaat. Maar dat er een afstandbediening met grote toetsen bij de TV moet zitten zodat blinden het ook kunnen bedienen, dat vind ik wel erg ver gaan.

Ral 9001

Al twee dagen doe ik niet veel meer dan schilderen. Geen kunst, ik ben niet zo'n Rembrandt, van Gogh of Breugel. Misschien dat ik Mondriaan een beetje kan naschilderen, maar wie zit daar op te wachten.

Ik schilder ramen en deuren. Ral 9001 op dit moment, een beetje standaard kleurtje, off-white.

Maar ik ben ook gaan experimenteren met een andere kleur. De deurposten mogen best iets spannender worden.

Maar nee, ik denk niet dat dit het wordt.

Twee klontjes

Ik heb al eerder via dit medium gemeld dat het groeiseizoen hier echt volop aan de gang is. Dat betekent maaien, snoeien, onkruid weghalen en meer. Werk aan de winkel dus.

Maar het heeft ook zo zijn mooie kanten.

Het is prachtig, de weilanden staan vol met wilde bloemen en lang gras.

In 1976 was er een carnavalsnummer "Als het gras twee kontjes hoog is", ik was toen twaalf en snapte de portee van het verhaal nog niet helemaal. Bovendien verstond ik "twee klontjes", ik dacht nog, dat gras moet nodig gemaaid worden.

Scarborough fair

We hebben een stukje tuin achter het huis, bij het keukenraam. Een ideaal plekje voor een kruidentuin. Het zit vol met grote stenen en het is afgebakend door een mooi oud rotsmuurtje.

Nu wil het toeval dat ik, toen ik in België was, in een tuincentrum tegen kruiden in pot aanliep. Laurier, munt, thijm, oregano, rozemarijn, bieslook, salie en een mosterdplant sieren nu het tuintje.

Het kostte best nog wel wat moeite om de zaak op te knappen. Ook hier had het onkruid de overhand gekregen en met de temperaturen van de afgelopen weken wil je niet weten hoe hard dat dan woekert.

Maar het was niet alleen onkruid, er kwam een waar kunstwerk onder de rommel tevoorschijn.

Mooi stukje Afrikaanse kunst.