Chinese water torture

Ooit gaat het hier weer eens regenen. Regelmatig wordt er voor de langere termijn ook wel regen voorspeld, maar tot nu toe werd dat regenwolkje elke keer vervangen door een zonnetje zodra de betreffende dag naderde. En dus staat, terwijl ik dit blogje typ, de kraan voor de bewatering van de groententuin maar weer open en hebben we net de planten buiten water gegeven.

Maar ooit, ooit, ooit komt het weer eens met bakken uit de lucht vallen. Lang kan dat niet meer duren, dus bereiden we ons daar maar vast op voor.

En wel met een dakgoot. Er zat nog geen dakgoot aan het huis. Ja, toch, maar dat mocht geen naam hebben, één meter boven de voordeur, verder niks. Met behulp van steiger en ladder monteren we zinken goten.

Ik vind het eerlijk gezegd niet bepaald fraai, ik had het liever zonder die glimmende buizen gezien, maar ik weet dat het nodig is en dus stop ik met mopperen. Voor het huis komt ooit een betonnen terras. Los van dat het regenwater wat van het dak valt lelijke spetters tegen de toekomstige raamdeuren zou maken hebben de druppels de vervelende eigenschap kuilen te maken in het terras-to-be.

Het zou een soort van Chinese water torture worden, slecht idee.