Je pakt simpelweg een steiger, klimt er op, stoot een keer of vijf je knie, knalt met je hoofd tegen het plafond en gaat vervolgens bovenop de kast zitten. Easy.
Echt, het is waar, ik kan die steiger niet op of af zonder mijn knie te stoten, ik zit altijd onder de blauwe plekken. Nu was het vandaag gelukkig geen korte-broeken-weer, dus valt het niet zo op, maar één dezer dagen loop ik er weer bij alsof ik zwaar mishandeld ben. Misschien moet ik dan maar even incognito over straat.
Zo fijn als je vrienden hebt die met je meeleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten