Factor 50

Het is hier weer serieus warm, al een tijdje zijn temperaturen van boven de dertig graden in de schaduw eerder regel dan uitzondering. Maar ik moet zeggen, we hebben er weinig of geen last van, we vinden het zelfs wel lekker.

Nu is het ook niet zo dat we midden op de dag urenlang in de volle zon gaan liggen, dat is meer iets voor vakantiegangers die uit het noorden komen. Geef ze eens ongelijk, zou jij het niet doen dan als je eindelijk van wat zon op je blanke tere huidje kan genieten.

Ik herinner me nog wel dat ik er vroeger helemaal niet tegen kon, tegen die warmte en de zon. Ik kreeg overal jeukende bulten en verbrandde bij de eerste zonnestraal die mijn huid bescheen. Tegenwoordig is dat gelukkig geen probleem meer. Niet in de minste plaats omdat we er vanaf het vroege voorjaar al mee geconfronteerd worden zodat we er geleidelijk aan kunnen wennen. Blijkbaar werkt dat.

Het is ook voor het eerst in mijn leven dat men met enige regelmaat tegen me zegt dat ik mooi bruin geworden ben. Ik was nooit bruin, als ik hoogzomer na twee weken terugkwam uit verre bestemmingen als Thailand of Texas vroegen ze me wanneer ik op vakantie vertrok. Need I say more. Zelfs mijn wederhelft heeft tegenwoordig gebruinde benen. Echt waar. Ik durf het bijna niet hardop te zeggen, maar die gaven vroeger licht in het donker, zo wit waren ze.

Alleen, tja, onze dermatologe vindt dat helemaal niets al dat bruin, veel te gevaarlijk volgens haar en daarom vond ze het nodig om zonnecrème factor 50 voor te schrijven.

Pffff, toedeledokie.