Er is er altijd eentje bij met een bel om haar nek, dan zijn ze nog een beetje te traceren door de eigenaar. Deugdelijke hekjes doen ze hier niet aan, dus de dames lopen gewoon daar waar ze zin in hebben.
Die bel hoorden we rond een uur of acht. Toen ik mijn warme bedje uitstapte stond ik oog in oog met een bruine schone. Ze stond me verbijsterd aan te kijken, alsof ze wilde zeggen "had je wat". Ja, brutaal zijn ze wel, maar wij ook intussen. Dus in badjas naar buiten onder het roepen van "alleehoep". Dat alleehoep hebben we van de boer ter plekke geleerd, dat werkt blijkbaar als een speer. Op een drafje gingen ze er vandoor.
Of zouden ze van me geschrokken zijn, een spook in een wit gewaad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten