Kersen-eau-de-vie-tje

De kersen zijn bijna rijp.

Het is werkelijk ongelooflijk, nog nooit zoveel kersen bij elkaar gezien. De takken zijn loodzwaar onder het gewicht van de vruchten.

Maar nu komt het, de boom is oud, zeer groot en de kersen zitten hoog, héél hoog. Hoe krijg je ze in hemelsnaam te pakken. Een trap biedt geen uitkomst, daarmee red je het niet. Hier moet zwaarder geschut aan te pas komen. En dan komt het goed uit dat we hier aan het verbouwen zijn en alle materiaal voorhanden hebben. De steiger wordt ingezet.

Ik zit nu al te bedenken wat ik in hemelsnaam met die kersen aan moet. Vorig jaar heb ik er jam van gemaakt, potten vol. Zoveel dat er nu nog steeds in de berging staan en we eten eigenlijk nooit jam. Clafoutis hebben we nu ook wel gezien en zelfs de kersen met mascarpone en kirsch beginnen te vervelen.

Misschien moet ik maar een alambic aanschaffen, een zelfgebrouwen kersen-eau-de-vie-tje lijkt me nog wel wat. Met mijn chemische achtergrond mag dat geen enkel probleem zijn.