Poezen zijn jagers, dat is een algemeen bekend verschijnsel. Ook de onze voldoen geheel aan deze beschrijving, geen vogeltje is veilig voor ze, geen muis is zijn leven zeker. Sinds we hier wonen zijn ook hagedisjes gewillige slachtoffers. Maar waar ze nu toch mee aan kwamen zetten ...
Een SLANG! Ik zweer het. Mini was el eerder binnen gekomen met een hagedis in de bek die ik nog net op tijd te pakken kon krijgen en hem met staart en al naar buiten kon brengen, ja, levend ook nog. Geen twee minuten later staat ze daar weer. Ze maakt altijd een beetje maffe miauwgeluidjes, je hebt meteen door wat er aan de hand is. Alleen deze keer lag er een slang voor haar pootjes.
En daar sta je dan. Ik heb totaal geen moeite om een vogel, muis of hagedis op te pakken en buiten neer te zetten, of ze nu levend zijn of dood, maar een slang, daar moet ik toch nog even wat moed voor verzamelen. Ik heb het niet met blote handen gedaan, nog niet, daar moet ik nog even op oefenen.
Het lijkt nu allemaal erger dan het was hoor, het was een jonkie, de dikte van mijn pink, maar wel een hele meter lang al. Ze lag mooi opgerold op de vloer, niet bepaald in de aanvalshouding. Tenminste, dat denk ik, ik weet eigenlijk niet hoe die aanvalshouding er uit zou moeten zien behalve bij de cobra, maar ik weet één ding, een cobra was het niet. Wel dat het een echte slang was, dat zie je aan het gespleten tongetje.
Een bokaal over het beestje gezet, een blaadje eronder geschoven en haar buiten uitgezet. Na een lichte aarzeling ging ze er als een speer vandoor. Eigenlijk best wel schattig.
1 opmerking:
The new Rick Mears has arrived !!
well done Marleen.
vgrt Kees
Een reactie posten