Voedertijd

Onze poezen zijn in winterslaap. Niets deert ze. Terwijl we toch de hele dag herrie lopen te maken hier. Geen pneumatische beitel of kango krijgt ze nog wakker. Soms trekken ze één oog open of zie je een oortje nauwelijks merkbaar bewegen. Ze liggen de godganse dag te luieren voor de kachel, op een stoel.

Er is maar één moment waarop de prinsessen klaarwakker zijn.  Als het voedertijd is. Door niets of niemand laten ze zich tegen houden, er moet en zal NU eten in het bakje komen, come hell or high water.

En dan blijkt dat ze uitstekend klok kunnen kijken. Alleen, hun klok ziet er ietsie anders uit dan de onze. Er zitten vreemd genoeg maar 23 uren in....